Ze bedoelen het echt heel aardig, maar aan de uitspraak moet nog gewerkt worden :) Inmiddels hebben wij het Vietnamese kerstfeest weer achter de rug. Hier vieren ze eigenlijk alleen kerstavond en van een eerste of tweede kerst- / gourmetdag hebben ze hier nog nooit gehoord.
Volgens plan zitten we inmiddels weer in Nha Trang. Na 9 dagen in Hoi An te hebben gezeten zijn we per vliegtuig teruggekeerd naar deze badplaats waar we eerder al een week hebben gezeten. Ze hebben echt hun best gedaan en het hele centrum is een zee aan kerstverlichting en Kerstmannen (zie foto’s).
Kerstavond zelf bestond uit een galadiner hier in het hotel. Voor ons was het de eerste keer dat we naar zoiets toe zijn gegaan. Het was leuk … maar niets voor ons. Het waren grote tafels met 12 personen per tafel en vooraf was er een tafelindeling gemaakt. Uiteindelijk hebben we het niet slecht getroffen en hebben ons best vermaakt met 4 Noren, 2 Engelsen en 2 Zweden. Na het eten zijn we zelfs nog met de groep naar de Ierse pub verhuisd. Het eten zag er echt prachtig uit, maar Joost is niet echt gemaakt voor de culinaire hoogstandjes met als hoofdingrediënt vis (hij heeft alleen wel de schaal met zalm geplunderd). Met deze feestelijke avond en de mooie versieringen hebben we toch nog een beetje kerstgevoel gehad, maar in NL is het volgens ons toch gezelliger. We missen jullie uiteraard op dit moment nog meer dan anders.
Morgen gaan we voor het eerst hier in Azië naar een pretpark. Op een steenworp afstand ligt een eiland dat is verbouwd tot pretpark. Naast een boot kun je er ook per kabelbaan naar toe. Deze baan is met zijn 3500 meter de langste ter wereld. Foto’s volgen uiteraard de volgende keer.
Nu rond de feestdagen is het tempo in onze reis helemaal ingestort. We zullen hier tot de 27 december blijven en gaan dan per vliegtuig terug naar Saigon en reizen per boot naar Can Tho. Ook hier zijn we eerder geweest maar hebben daar nog aantal dingen die we willen gaan bekijken (o.a. de “floating market”). Na oud en nieuw gaan we terug naar Cambodja, maar voor die tijd laten we nog een berichtje achter.
Fijne kerst!
Liefs,
Moira en Joost
16 foto's Hoi An (2)
11 foto's Nha Trang (2)
dinsdag, december 25, 2007
woensdag, december 12, 2007
HCM, Nha Trang en Hoi An
Hallo allemaal,
Inmiddels is de snot opgedroogd en voelen we ons weer wat beter. In de twaalf dagen tussen het vorige bericht en vandaag is weer een hoop gebeurd. We waren gebleven bij Ho Chi Minh waar we nog het een en ander over zouden vertelen.
In totaal zijn we 4 nachten in Ho Chi Minh gebleven. Hellaas waren vrijwel alle “grote” hotels volgeboekt en konden we met moeite nog een kamer vinden. De kamer was te duur voor wat het voorstelde, maar na 14 hotels waren we wel blij dat er überhaupt nog iets beschikbaar was.
De stad zelf laat zich goed vergelijken met de hoofdsteden Phom Phen en Bangkok, erg druk maar wel leuk voor een paar dagen. Er is veel te zien en te doen. Inmiddels zijn ze al goed bezig om de kerstdecoraties uit de kast te halen en heerst er een gezellig stemming. Ook qua “site-seeing” is er veel keus. We hebben een paar religieuze sites bezocht en uiteraard een museum over de oorlog met Amerika. We waren overigens wel ingesteld op een redelijk Vietnamese kijk op de oorlog, maar wat we te zien kregen was echt onvoorstelbaar. Het laat zeer duidelijk zien dat de Amerikanen geen lieverdjes waren, maar over de Vietnamese gruweldaden lees / zie je echt helemaal niets. We hebben ook een nieuw setje foto’s van Ho Chi Minh online gezet (valt niet echt heel veel over te vertellen, de foto’s spreken voor zich).
Vanuit Ho Chi Minh zijn we per trein vertrokken naar Na Trang dat een paar honderd kilometer verder naar het noorden ligt. Toen we een aantal dagen voor vertrek een kaartje wilde kopen mochten we net als op het postkantoor een nummer trekken. Het enige verschil met Nederland is dat je daar nooit 200 nummertjes hoeft te wachten (met 4 operationele loketten en een gemiddelde tijd van een minuut of 3). Omdat je uiteraard binnen niet mag roken is Joost terug naar buiten gegaan en heeft daar de ontdekking gedaan dat er niet alleen publieke treinen zijn maar ook commerciële treinen. Dit kaartje was binnen 5 minuten gekocht en twee dagen later zijn we in de nacht afgereisd naar de kustplaats Nha Trang.
Van de week in Nha Trang hebben we niet echt veel kunnen genieten. Al vrij snel na aankomst begon Moira enkele griepverschijnselen te vertonen, een zere keel en algemeen gevoel van “niet lekker”. Omdat Joost dit natuurlijk niet wilde missen sloot hij zich een dag later aan bij de ziekenboeg. Moira heeft zich vrij snel weer redelijk hersteld. Joost – zoals altijd – wilde dit natuurlijk beter doen en maakte er echt een heel circus van. Hij kreeg, in tegenstelling tot Moira, heftige koortsen waarbij hij meer dan normaal begon te rillen. Na twee dagen hebben we opgezocht wat dat zou kunnen zijn en omdat we het niet vertrouwde zijn we naar het provinciale ziekenhuis gegaan. Op zich was dit ook wel “site-seeing”. De standaarden hier liggen toch iets anders dan in NL (negatief en positief). Ruim 2 uur later was er een bloedonderzoek gedaan, wisten we dat het een keelontsteking was en stonden we met een tas aan medicijnen weer buiten. Kosten: 25 euro.
Uiteindelijk hebben we per fiets nog wel iets van de omgeving kunnen zien (zie de foto’s voor het resultaat van dit dagje “tourist”). Niet alles maar dat is niet erg omdat we de 6 dagen rond kerst weer terug zijn in deze plaats.
Geheel tegen Joost zijn principes in zijn we met een binnenlandse vlucht weer een paar honderd kilometer naar het noorden gegaan. Normaal gesproken reizen we liever over land omdat je dan meer ziet, maar omdat we over ruim 10 dagen weer terug moeten zijn in Nha Trang. De bestemming was Da Nang en uiteindelijk het zeer oude plaatsje Hoi An, een van de weinig plaatsen hier in de omgeving die niet is vernield door de voorgangers van Bush (zullen ze wel over het hoofd hebben gezien).
Hoi An is het walhalla voor Moira. Al sinds tijden wil ze graag nieuwe kleding en dat is voor haar bijna niet te krijgen hier. Hoi An specialiseert zich in het op maat maken van kleding. Eenmaal aangekomen was dit ook wel overduidelijk met winkelstraten waarbij het minimaal 90% kledingmakers betreft. Vandaag hebben we onze slag dan ook geslagen en heeft Moira 3 nieuwe broeken, 2 nieuwe truitjes en een paar sandalen bestelt, kosten 80 euro (jaloers ?!).
Laatst las Moira op een de door haar gevolgde weblogs nog een leuk verhaal van 2 stelletjes die elkaar op reis zouden gaan ontmoeten. Dit kan ook anders: Zitten we ontschuldig schandig goedkoop bier te dringen (0,20 eurocent per glas), komt daar live een weblog van Moira langslopen. Ad en Anja (http://www.abtravel.nl) zijn ongeveer net zolang onderweg als wij maar hebben inmiddels een totaal andere route bereisd. “Oh, dat zijn zij van die $ 10.000,- “ wist zij zich nog te herinneren. Wat begon als een kort gesprekje is uitgelopen op een avond vol goedkoop bier en een lekkere pizza. Wat een toeval (zie de onze foto’s en vooral hun weblog, zij maken veel leukere foto’s :)
De komende dagen zij wij nog hier, terwijl wij wachten op de kleding van Moira. Over een paar dagen gaan we rustig (en dus over land) terug naar het zuiden en zullen met de kerst over een goede internetverbinding beschikken. T.z.t. zullen we gaan proberen jullie live een goede kerst toe te wensen.
Hebben jullie trouwens de kerstkaarten al ontvangen? Een kleine reactie op dit bericht of in het gastenboeken zouden we erg waarderen zodat we weten wie al die onzin van ons leest.
Groeten, fijne kerst en best wishes,
Moira en Joost
foto's Ho Chi Mihn (2)
foto's Nha Trang
foto's Hoi An
Inmiddels is de snot opgedroogd en voelen we ons weer wat beter. In de twaalf dagen tussen het vorige bericht en vandaag is weer een hoop gebeurd. We waren gebleven bij Ho Chi Minh waar we nog het een en ander over zouden vertelen.
In totaal zijn we 4 nachten in Ho Chi Minh gebleven. Hellaas waren vrijwel alle “grote” hotels volgeboekt en konden we met moeite nog een kamer vinden. De kamer was te duur voor wat het voorstelde, maar na 14 hotels waren we wel blij dat er überhaupt nog iets beschikbaar was.
De stad zelf laat zich goed vergelijken met de hoofdsteden Phom Phen en Bangkok, erg druk maar wel leuk voor een paar dagen. Er is veel te zien en te doen. Inmiddels zijn ze al goed bezig om de kerstdecoraties uit de kast te halen en heerst er een gezellig stemming. Ook qua “site-seeing” is er veel keus. We hebben een paar religieuze sites bezocht en uiteraard een museum over de oorlog met Amerika. We waren overigens wel ingesteld op een redelijk Vietnamese kijk op de oorlog, maar wat we te zien kregen was echt onvoorstelbaar. Het laat zeer duidelijk zien dat de Amerikanen geen lieverdjes waren, maar over de Vietnamese gruweldaden lees / zie je echt helemaal niets. We hebben ook een nieuw setje foto’s van Ho Chi Minh online gezet (valt niet echt heel veel over te vertellen, de foto’s spreken voor zich).
Vanuit Ho Chi Minh zijn we per trein vertrokken naar Na Trang dat een paar honderd kilometer verder naar het noorden ligt. Toen we een aantal dagen voor vertrek een kaartje wilde kopen mochten we net als op het postkantoor een nummer trekken. Het enige verschil met Nederland is dat je daar nooit 200 nummertjes hoeft te wachten (met 4 operationele loketten en een gemiddelde tijd van een minuut of 3). Omdat je uiteraard binnen niet mag roken is Joost terug naar buiten gegaan en heeft daar de ontdekking gedaan dat er niet alleen publieke treinen zijn maar ook commerciële treinen. Dit kaartje was binnen 5 minuten gekocht en twee dagen later zijn we in de nacht afgereisd naar de kustplaats Nha Trang.
Van de week in Nha Trang hebben we niet echt veel kunnen genieten. Al vrij snel na aankomst begon Moira enkele griepverschijnselen te vertonen, een zere keel en algemeen gevoel van “niet lekker”. Omdat Joost dit natuurlijk niet wilde missen sloot hij zich een dag later aan bij de ziekenboeg. Moira heeft zich vrij snel weer redelijk hersteld. Joost – zoals altijd – wilde dit natuurlijk beter doen en maakte er echt een heel circus van. Hij kreeg, in tegenstelling tot Moira, heftige koortsen waarbij hij meer dan normaal begon te rillen. Na twee dagen hebben we opgezocht wat dat zou kunnen zijn en omdat we het niet vertrouwde zijn we naar het provinciale ziekenhuis gegaan. Op zich was dit ook wel “site-seeing”. De standaarden hier liggen toch iets anders dan in NL (negatief en positief). Ruim 2 uur later was er een bloedonderzoek gedaan, wisten we dat het een keelontsteking was en stonden we met een tas aan medicijnen weer buiten. Kosten: 25 euro.
Uiteindelijk hebben we per fiets nog wel iets van de omgeving kunnen zien (zie de foto’s voor het resultaat van dit dagje “tourist”). Niet alles maar dat is niet erg omdat we de 6 dagen rond kerst weer terug zijn in deze plaats.
Geheel tegen Joost zijn principes in zijn we met een binnenlandse vlucht weer een paar honderd kilometer naar het noorden gegaan. Normaal gesproken reizen we liever over land omdat je dan meer ziet, maar omdat we over ruim 10 dagen weer terug moeten zijn in Nha Trang. De bestemming was Da Nang en uiteindelijk het zeer oude plaatsje Hoi An, een van de weinig plaatsen hier in de omgeving die niet is vernield door de voorgangers van Bush (zullen ze wel over het hoofd hebben gezien).
Hoi An is het walhalla voor Moira. Al sinds tijden wil ze graag nieuwe kleding en dat is voor haar bijna niet te krijgen hier. Hoi An specialiseert zich in het op maat maken van kleding. Eenmaal aangekomen was dit ook wel overduidelijk met winkelstraten waarbij het minimaal 90% kledingmakers betreft. Vandaag hebben we onze slag dan ook geslagen en heeft Moira 3 nieuwe broeken, 2 nieuwe truitjes en een paar sandalen bestelt, kosten 80 euro (jaloers ?!).
Laatst las Moira op een de door haar gevolgde weblogs nog een leuk verhaal van 2 stelletjes die elkaar op reis zouden gaan ontmoeten. Dit kan ook anders: Zitten we ontschuldig schandig goedkoop bier te dringen (0,20 eurocent per glas), komt daar live een weblog van Moira langslopen. Ad en Anja (http://www.abtravel.nl) zijn ongeveer net zolang onderweg als wij maar hebben inmiddels een totaal andere route bereisd. “Oh, dat zijn zij van die $ 10.000,- “ wist zij zich nog te herinneren. Wat begon als een kort gesprekje is uitgelopen op een avond vol goedkoop bier en een lekkere pizza. Wat een toeval (zie de onze foto’s en vooral hun weblog, zij maken veel leukere foto’s :)
De komende dagen zij wij nog hier, terwijl wij wachten op de kleding van Moira. Over een paar dagen gaan we rustig (en dus over land) terug naar het zuiden en zullen met de kerst over een goede internetverbinding beschikken. T.z.t. zullen we gaan proberen jullie live een goede kerst toe te wensen.
Hebben jullie trouwens de kerstkaarten al ontvangen? Een kleine reactie op dit bericht of in het gastenboeken zouden we erg waarderen zodat we weten wie al die onzin van ons leest.
Groeten, fijne kerst en best wishes,
Moira en Joost
foto's Ho Chi Mihn (2)
foto's Nha Trang
foto's Hoi An
vrijdag, december 07, 2007
zaterdag, december 01, 2007
Xin chao
… of te wel: Hallo! …
Van ons streven om iedere week een bericht te plaatsen komt, zoals gewoonlijk, niets terecht. Het is al weer twee weken geleden dat wij ons vorige bericht schreven vanuit het paradijselijke eiland Phu Quoc. Nu zitten inmiddels in Ho Chi Minh / Saigon. Dat zijn de twee namen die hier door elkaar heen worden gebruikt.
Uiteindelijk zijn wij twee weken op Phu Quoc gebleven, verdeelt over 2 hotels. In deze tijd heeft Joost flink wat gewerkt en heeft Moira veel gerelaxed. Joost heeft ook gedoken. Wat hij al verwachte is uitgekomen, het was leuk om te doen maar niet echt speciaal. Het onderwaterleven is veel minder ontwikkeld door de relatieve ondiepte (maximaal 8 meter). Dus voor het duiken hoef je niet te gaan, maar als je echt een ultieme strandervaring wilt dan moet je het zeker niet laten. Schiet dan overigens wel op want ze zijn al weer flink aan het bouwen waardoor het niet lang zal duren voordat je hier ook alle ‘ongemakken’ van het massatoerisme zult vinden.
De volgende bestemming voor ons werd Can Tho, de hoofdstad van de Mekong Delta. De reis bestaat uit een bootreis van 4 uur en een busrit van nog eens 4 uur. Voor de terugreis hebben we maar gekozen voor een ‘normale’ veerboot waardoor het een stuk ‘saaier’ was dan het vorige avontuur. Toch is deze reis tussen het eiland en Can Tho toch wel weer een ervaring geworden. Het is ze (de scamartists) eindelijk gelukt om ons een klein beetje af te zetten. Nadat de boot had aangemeerd stonden de motodrivers ons alweer vriendelijk toe te schreeuwen. Omdat de pier een kilometer of 2 buiten de stadskern lag ontkwamen we er niet aan om een aanbieding te accepteren. De motodriver zou ons afzetten bij een busstation om vervolgens te laten vervoeren naar Can Tho. Het belletje had bij ons moeten beginnen te rinkelen toen we midden in een drukke straat bij een houten stalletje werden gedropt. Maar het was voor ons nog niet duidelijk hoe de bussen in Vietnam er uitzagen / hoe zij werkten. Het kaartje was snel gekocht en in het uur dat we moesten wachten hebben we vele officiële bussen zien langskomen, het zag er allemaal heel mooi / goed uit. Tot het moment dat er een roestbak de hoek om kwam (dat hij nog kon rijden was een wonder) en ons werd aangewezen dat we daar in mochten stappen. De bus was op dat moment nog leeg. Het eerste uur van de reis bestond uit het oppikken van enkele Vietnamese passagiers en veel vracht (cement, iets dat naar mest stonk en andere pakketten en zakken). De luidruchtige bus, zonder vering en een deur die er ongeveer ieder kwartier uitviel heeft ons nog ruim 4 uur vermaakt voordat we aan de rand van de stad werden afgezet. Overigens hebben ze ons ook figuurlijk afgezet door ons vier keer zoveel te laten betalen dan een luxe airconditioned bus. Die twee weken op het eiland hebben ons iets teveel laten ontspannen, maar vanaf dat moment zijn we weer ‘scherp’ :)
Can Tho is een hele leuke en rustige stad. Ze maken zich druk met de voorbereidingen voor het aankomend kerstfeest (Moira: “Gelukkig, ze vieren het!”). De grote rivier biedt prachtige uitzichten en we vonden het zo leuk dat we een hotel hebben gereserveerd voor de kerstdagen.
Na een paar dagen zijn we per hydrofoil boot naar Ho Chi Minh afgereisd. Doordat we teruggaan met de kerst zijn we wat korter in Can Tho gebleven en gaan we de ‘touristen dingen’ dan wel doen. Z’n hydrofoil boot is echt heel leuk. Het zit comfortabel en je hebt een prachtig uitzicht op de Mekong Delta terwijl je er met 65 kilometer per uur doorheen scheurt. Op het water is dat echt ongekend snel!
In Ho Chi Minh was het wel weer even wennen aan de stadsdrukte. Ze hebben hier nog veel meer moto’s dan in Phom Penh en bovendien toeteren ze ook nog meer. Maar toch is het best leuk om er weer even te zijn. In het volgende bericht zullen we meer vertellen en laten zien van deze metropool.
Tot snel en fijne Sinterklaas,
Joost en Moira
14 foto's Can Tho
12 foto's Ho Chi Minh
Van ons streven om iedere week een bericht te plaatsen komt, zoals gewoonlijk, niets terecht. Het is al weer twee weken geleden dat wij ons vorige bericht schreven vanuit het paradijselijke eiland Phu Quoc. Nu zitten inmiddels in Ho Chi Minh / Saigon. Dat zijn de twee namen die hier door elkaar heen worden gebruikt.
Uiteindelijk zijn wij twee weken op Phu Quoc gebleven, verdeelt over 2 hotels. In deze tijd heeft Joost flink wat gewerkt en heeft Moira veel gerelaxed. Joost heeft ook gedoken. Wat hij al verwachte is uitgekomen, het was leuk om te doen maar niet echt speciaal. Het onderwaterleven is veel minder ontwikkeld door de relatieve ondiepte (maximaal 8 meter). Dus voor het duiken hoef je niet te gaan, maar als je echt een ultieme strandervaring wilt dan moet je het zeker niet laten. Schiet dan overigens wel op want ze zijn al weer flink aan het bouwen waardoor het niet lang zal duren voordat je hier ook alle ‘ongemakken’ van het massatoerisme zult vinden.
De volgende bestemming voor ons werd Can Tho, de hoofdstad van de Mekong Delta. De reis bestaat uit een bootreis van 4 uur en een busrit van nog eens 4 uur. Voor de terugreis hebben we maar gekozen voor een ‘normale’ veerboot waardoor het een stuk ‘saaier’ was dan het vorige avontuur. Toch is deze reis tussen het eiland en Can Tho toch wel weer een ervaring geworden. Het is ze (de scamartists) eindelijk gelukt om ons een klein beetje af te zetten. Nadat de boot had aangemeerd stonden de motodrivers ons alweer vriendelijk toe te schreeuwen. Omdat de pier een kilometer of 2 buiten de stadskern lag ontkwamen we er niet aan om een aanbieding te accepteren. De motodriver zou ons afzetten bij een busstation om vervolgens te laten vervoeren naar Can Tho. Het belletje had bij ons moeten beginnen te rinkelen toen we midden in een drukke straat bij een houten stalletje werden gedropt. Maar het was voor ons nog niet duidelijk hoe de bussen in Vietnam er uitzagen / hoe zij werkten. Het kaartje was snel gekocht en in het uur dat we moesten wachten hebben we vele officiële bussen zien langskomen, het zag er allemaal heel mooi / goed uit. Tot het moment dat er een roestbak de hoek om kwam (dat hij nog kon rijden was een wonder) en ons werd aangewezen dat we daar in mochten stappen. De bus was op dat moment nog leeg. Het eerste uur van de reis bestond uit het oppikken van enkele Vietnamese passagiers en veel vracht (cement, iets dat naar mest stonk en andere pakketten en zakken). De luidruchtige bus, zonder vering en een deur die er ongeveer ieder kwartier uitviel heeft ons nog ruim 4 uur vermaakt voordat we aan de rand van de stad werden afgezet. Overigens hebben ze ons ook figuurlijk afgezet door ons vier keer zoveel te laten betalen dan een luxe airconditioned bus. Die twee weken op het eiland hebben ons iets teveel laten ontspannen, maar vanaf dat moment zijn we weer ‘scherp’ :)
Can Tho is een hele leuke en rustige stad. Ze maken zich druk met de voorbereidingen voor het aankomend kerstfeest (Moira: “Gelukkig, ze vieren het!”). De grote rivier biedt prachtige uitzichten en we vonden het zo leuk dat we een hotel hebben gereserveerd voor de kerstdagen.
Na een paar dagen zijn we per hydrofoil boot naar Ho Chi Minh afgereisd. Doordat we teruggaan met de kerst zijn we wat korter in Can Tho gebleven en gaan we de ‘touristen dingen’ dan wel doen. Z’n hydrofoil boot is echt heel leuk. Het zit comfortabel en je hebt een prachtig uitzicht op de Mekong Delta terwijl je er met 65 kilometer per uur doorheen scheurt. Op het water is dat echt ongekend snel!
In Ho Chi Minh was het wel weer even wennen aan de stadsdrukte. Ze hebben hier nog veel meer moto’s dan in Phom Penh en bovendien toeteren ze ook nog meer. Maar toch is het best leuk om er weer even te zijn. In het volgende bericht zullen we meer vertellen en laten zien van deze metropool.
Tot snel en fijne Sinterklaas,
Joost en Moira
14 foto's Can Tho
12 foto's Ho Chi Minh
zondag, november 18, 2007
Jackpot, Wolkbreuk, Piraten en een Paradijs
Hallo allemaal,
Het is alweer 2 weken geleden sinds ons laatste bericht. Internet was even ‘schaars’, maar we hebben nu weer een redelijke verbinding in onze hotelkamer. Wat is er een hoop gebeurd in de laatste twee weken. Nu zitten we samen achter de laptop en moeten echt hard nadenken over alles wat ons overkomen is en wat we makkelijk kunnen uitleggen.
Het vorige bericht schreven wij nog vanuit het zuiden van Cambodja in de kustplaats Sihanouke Ville. Hier hebben we nog een aantal dagen “low budget” gebivakkeerd en de omgeving verkend. Op een van deze dagen hebben we tijdens een wandeling een hotel bezocht dat ook over een casino beschikt. Helaas mochten wij hier niet in omdat we niet geheel gepast gekleed waren en Joost zijn laptop niet wilde inleveren … achteraf niet zo erg. In de lobby van het hotel stonden ook enkele fruitautomaten en daar hebben we toch nog even op kunnen spelen. Wat er toen gebeurde is een lang verhaal, maar einde van het liedje was dat mijn automaat vast liep met de melding “play suspended”. Zelf dachten wij aan een storing maar dat bleek niet het geval toen de televisieschermen een vrolijk liedje begonnen te spelen en ik een jackpot scheen te hebben gewonnen. Een uur later liepen we met $ 10.000,- Amerikaanse dollars het hotel weer uit :)
Een dag later zijn we met de taxi vertrokken naar Kampot. Deze plaats ligt aan een rivier en zou – volgens de Lonely Planet – best aantrekkelijk zijn. Bij aankomst vonden we het zelf nogal tegenvallen. Goed, kan ook een keer gebeuren. In plaats van de geplande week zijn we er uiteindelijk maar een dag geweest die voornamelijk is opgegaan aan een zeer moeizaam traject om het gewonnen geld naar Nederland te krijgen. Omdat het visum voor Vietnam nog niet in was gegaan moesten we ons toch nog even vermaken in Cambodja en zijn 1 plaatsje opgeschoven naar Kep, weer een kustplaats.
Kep zelf is echt uniek. Het is een plaatsje (zover je daarvan kan spreken) met een lange en boeiende geschiedenis. In het kort komt het er op neer dat de bevolking al een aantal pogingen hebben ondernomen om hier een bruisende badplaats van te maken. De laatste poging is mislukt tijdens de vorige oorlog. Als je over de straten loopt dan is 80% van de huizen verwoest en de natuur heeft deze plekken weer bezet. Desondanks zijn wij super enthousiast over dit kleine plaatsje. De hotels hebben ‘rust’ duidelijk als thema en je hoeft er dan ook geen tv’s of drukke uitgaansgelegenheden te verwachten. In de heuvel rondom de kuststrook zijn toch een aantal zeer plezierige hotels / guesthouses en de omgeving wordt nog niet overspoeld door toeristen. Wij vinden dit plaatsje tot nu toe het mooiste van heel Cambodja. De foto’s spreken voor zich.
Vanuit Kep zijn we naar de grens met Vietnam gereisd. Omdat we inmiddels de voorkeur hebben om met tuk-tuks te reizen (ook voor de wat langere afstanden) hebben we 1 van de in totaal 3 tuk-tuks uit Kep gehuurd voor dit ritje van normaal 60 minuten. In ons geval hebben we er ruim 3 uur over gedaan. Na een aantal kilometer hield de verharde weg op en ging deze over in een zandpaadje. Gooi hier vervolgens een wolkbreuk overheen en je hebt alle ingrediënten voor een onvergetelijke tuk-tuktrip. Met regen lopen de kuilen in de weg vol, met als nadeel dat je niet meer kunt zien hoe diep de kuil is. Soms mochten we dan ook even uitstappen zodat de tuk-tuk zichzelf weer uit de blubber kon trekken.
De reden dat de weg naar de grenspost ophield zal er vast mee te maken hebben dat deze grenspost nog geen 3 maanden geleden pas is geopend. In de omgeving spoken er ook allemaal verhalen rond over deze overgang en achteraf kunnen we zeggen dat het prima te doen is. Eenmaal aangekomen zagen de beambten voor het eerst een Nederlands paspoort en na een aantal telefoontjes mochten we dan echt Cambodja uit en 500 meter lopen naar Vietnam. Aan deze kant was het beter geregeld, een prachtig nieuw gebouw en weer een ‘echte’ weg. Na wat smeergeld te hebben moeten betalen waren we helemaal klaar en mochten - als we wilden - vertrekken.
Nadeel van een nieuwe grenspost met weinig toerisme is dan opeens dat er nog helemaal niets is. Geen taxi, geen tuk-tuk, geen hotel … helemaal niets dus. Na te hebben gewacht kwamen er gelukkig toch 2 moto’s en konden we de grens echt verlaten en op weg naar het eerste stadje. Een moto is een zware brommer met chauffeur waar je achterop mag klimmen en waarna ze als een stelletje dronken idioten het snelheidsrecord proberen te verbeteren. Deze eerste ervaring met de moto zullen we niet snel vergeten. Een tweede wolkbreuk heeft er namelijk voor gezorgd dat wij, inclusief alle spullen, door en door nat zijn geregend. Als een stel verzopen katten hebben we ingecheckt in een prachtig hotel in Ha Tien, 8 KM van de grens.
Na te hebben gedoucht en de spullen te drogen hebben gehangen zijn we op verkenning gegaan naar de mogelijkheden in de omgeving. Het was echt leuk om in een stad te komen waar (bijna) geen toeristen komen. Soms is het alleen een beetje lastig dat ze geen woord Engels spreken. We hebben een afspraak gemaakt om de volgende dag met een boot naar het eiland Phu Quoc te gaan … maar veel meer dan dat ze duidelijk maakte dat de boot 20 KM buiten de stad zou vertrekken wisten we niet.
De volgende ochtend zijn we weer op de moto geklommen en we hebben een prachtige en droge rit gemaakt door de omgeving van Ha Tien richting de haven. Deze overduidelijke lokale vrachthaven zorgde er voor dat we ons toch wel redelijk ongerust maakte over waar we aan begonnen waren. De onduidelijkheid werd pas helemaal compleet toen ze ons een schip aanwezen en na 15 minuten terug op de moto namen om vervolgens 5 kilometer terug te rijden naar een klein boerderijtje. Ze hebben ons daar nog een half uur laten wachten, waarin steeds meer lokale mensen zich bij ons voegde en overduidelijk ergens op wachten. Voor onze gemoedsrust was het erg prettig dat er nog een westerling werd gedropt die dezelfde boottocht was verkocht. Niet lang daarna zijn we meegenomen op een ‘long tail’ boot die achter in de tuin van de boerderij in een rivier lag. Zonder te weten wat nu precies de bedoeling was zetten ze koers richting open zee. Tot mijn grote vreugde herkende ik even later de grote vrachtboot uit de haven van een uur eerder. Het was dus duidelijk de bedoeling dat wij pas op open zee aan boord mochten komen. Later is ons duidelijk geworden dat de grote boten in de haven worden onderzocht door de Vietnamese overheid om te zorgen dat er geen mensen meereizen. De reden is simpel: er zijn piraten in dat gebied en de overheid wil drama’s voorkomen door te zorgen dat er geen mensen meer reizen over dat stuk zee … Volgende keer gaan we toch iets beter uitzoeken waaraan we beginnen.
De beloofde trip van 3 uur werd uiteindelijk 5 uur. Na 5 uur op vrachtkisten te hebben gezeten ben je het wel flink zat. Het enige stuk zekerheid dat we tijdens de trip hadden was de GPS die ons in ieder geval kon laten zien waar we waren en hoe ver we nog moesten.
Van een echte haven op Phu Qouc was niet echt sprake. Net zo illegaal als dat we aan boord waren gekomen zijn we ook weer gedropt. Ondanks dat er wederom niets was, waren er gelukkig wel moto’s waardoor we binnen een half uur uitgeput aankwamen in ons hotel.
Vanaf dat moment is eigenlijk alles geweldig. Dit eiland is best groot en beschik over een prachtige natuur, witte stranden, warme en heldere zee, veel palmbomen en prachtige hotels. Neem een mooi plaatje uit de vakantiebrochures, vermenigvuldig dat met 2 en je hebt Phu Qouc. Uiteindelijke zullen we hier 2 weken blijven voordat we verder Vietnam in gaan. De volgende boottrip nemen we de ‘gewone’ ferry waarvan we nu weten dat die ook bestaat.
Op het eiland is een hoop te doen. Joost is op dit moment flink aan het werk en zodra hij klaar is gaan we het eiland verkennen en duiken!!! We hopen over ruim een week meer te kunnen vertellen / laten zien van onze avonturen op het eiland. Tot dan!
11 foto's Kep (Cambodja)
16 foto's Phu Quoc (Vietnam)
Groeten,
Joost en Moira
Het is alweer 2 weken geleden sinds ons laatste bericht. Internet was even ‘schaars’, maar we hebben nu weer een redelijke verbinding in onze hotelkamer. Wat is er een hoop gebeurd in de laatste twee weken. Nu zitten we samen achter de laptop en moeten echt hard nadenken over alles wat ons overkomen is en wat we makkelijk kunnen uitleggen.
Het vorige bericht schreven wij nog vanuit het zuiden van Cambodja in de kustplaats Sihanouke Ville. Hier hebben we nog een aantal dagen “low budget” gebivakkeerd en de omgeving verkend. Op een van deze dagen hebben we tijdens een wandeling een hotel bezocht dat ook over een casino beschikt. Helaas mochten wij hier niet in omdat we niet geheel gepast gekleed waren en Joost zijn laptop niet wilde inleveren … achteraf niet zo erg. In de lobby van het hotel stonden ook enkele fruitautomaten en daar hebben we toch nog even op kunnen spelen. Wat er toen gebeurde is een lang verhaal, maar einde van het liedje was dat mijn automaat vast liep met de melding “play suspended”. Zelf dachten wij aan een storing maar dat bleek niet het geval toen de televisieschermen een vrolijk liedje begonnen te spelen en ik een jackpot scheen te hebben gewonnen. Een uur later liepen we met $ 10.000,- Amerikaanse dollars het hotel weer uit :)
Een dag later zijn we met de taxi vertrokken naar Kampot. Deze plaats ligt aan een rivier en zou – volgens de Lonely Planet – best aantrekkelijk zijn. Bij aankomst vonden we het zelf nogal tegenvallen. Goed, kan ook een keer gebeuren. In plaats van de geplande week zijn we er uiteindelijk maar een dag geweest die voornamelijk is opgegaan aan een zeer moeizaam traject om het gewonnen geld naar Nederland te krijgen. Omdat het visum voor Vietnam nog niet in was gegaan moesten we ons toch nog even vermaken in Cambodja en zijn 1 plaatsje opgeschoven naar Kep, weer een kustplaats.
Kep zelf is echt uniek. Het is een plaatsje (zover je daarvan kan spreken) met een lange en boeiende geschiedenis. In het kort komt het er op neer dat de bevolking al een aantal pogingen hebben ondernomen om hier een bruisende badplaats van te maken. De laatste poging is mislukt tijdens de vorige oorlog. Als je over de straten loopt dan is 80% van de huizen verwoest en de natuur heeft deze plekken weer bezet. Desondanks zijn wij super enthousiast over dit kleine plaatsje. De hotels hebben ‘rust’ duidelijk als thema en je hoeft er dan ook geen tv’s of drukke uitgaansgelegenheden te verwachten. In de heuvel rondom de kuststrook zijn toch een aantal zeer plezierige hotels / guesthouses en de omgeving wordt nog niet overspoeld door toeristen. Wij vinden dit plaatsje tot nu toe het mooiste van heel Cambodja. De foto’s spreken voor zich.
Vanuit Kep zijn we naar de grens met Vietnam gereisd. Omdat we inmiddels de voorkeur hebben om met tuk-tuks te reizen (ook voor de wat langere afstanden) hebben we 1 van de in totaal 3 tuk-tuks uit Kep gehuurd voor dit ritje van normaal 60 minuten. In ons geval hebben we er ruim 3 uur over gedaan. Na een aantal kilometer hield de verharde weg op en ging deze over in een zandpaadje. Gooi hier vervolgens een wolkbreuk overheen en je hebt alle ingrediënten voor een onvergetelijke tuk-tuktrip. Met regen lopen de kuilen in de weg vol, met als nadeel dat je niet meer kunt zien hoe diep de kuil is. Soms mochten we dan ook even uitstappen zodat de tuk-tuk zichzelf weer uit de blubber kon trekken.
De reden dat de weg naar de grenspost ophield zal er vast mee te maken hebben dat deze grenspost nog geen 3 maanden geleden pas is geopend. In de omgeving spoken er ook allemaal verhalen rond over deze overgang en achteraf kunnen we zeggen dat het prima te doen is. Eenmaal aangekomen zagen de beambten voor het eerst een Nederlands paspoort en na een aantal telefoontjes mochten we dan echt Cambodja uit en 500 meter lopen naar Vietnam. Aan deze kant was het beter geregeld, een prachtig nieuw gebouw en weer een ‘echte’ weg. Na wat smeergeld te hebben moeten betalen waren we helemaal klaar en mochten - als we wilden - vertrekken.
Nadeel van een nieuwe grenspost met weinig toerisme is dan opeens dat er nog helemaal niets is. Geen taxi, geen tuk-tuk, geen hotel … helemaal niets dus. Na te hebben gewacht kwamen er gelukkig toch 2 moto’s en konden we de grens echt verlaten en op weg naar het eerste stadje. Een moto is een zware brommer met chauffeur waar je achterop mag klimmen en waarna ze als een stelletje dronken idioten het snelheidsrecord proberen te verbeteren. Deze eerste ervaring met de moto zullen we niet snel vergeten. Een tweede wolkbreuk heeft er namelijk voor gezorgd dat wij, inclusief alle spullen, door en door nat zijn geregend. Als een stel verzopen katten hebben we ingecheckt in een prachtig hotel in Ha Tien, 8 KM van de grens.
Na te hebben gedoucht en de spullen te drogen hebben gehangen zijn we op verkenning gegaan naar de mogelijkheden in de omgeving. Het was echt leuk om in een stad te komen waar (bijna) geen toeristen komen. Soms is het alleen een beetje lastig dat ze geen woord Engels spreken. We hebben een afspraak gemaakt om de volgende dag met een boot naar het eiland Phu Quoc te gaan … maar veel meer dan dat ze duidelijk maakte dat de boot 20 KM buiten de stad zou vertrekken wisten we niet.
De volgende ochtend zijn we weer op de moto geklommen en we hebben een prachtige en droge rit gemaakt door de omgeving van Ha Tien richting de haven. Deze overduidelijke lokale vrachthaven zorgde er voor dat we ons toch wel redelijk ongerust maakte over waar we aan begonnen waren. De onduidelijkheid werd pas helemaal compleet toen ze ons een schip aanwezen en na 15 minuten terug op de moto namen om vervolgens 5 kilometer terug te rijden naar een klein boerderijtje. Ze hebben ons daar nog een half uur laten wachten, waarin steeds meer lokale mensen zich bij ons voegde en overduidelijk ergens op wachten. Voor onze gemoedsrust was het erg prettig dat er nog een westerling werd gedropt die dezelfde boottocht was verkocht. Niet lang daarna zijn we meegenomen op een ‘long tail’ boot die achter in de tuin van de boerderij in een rivier lag. Zonder te weten wat nu precies de bedoeling was zetten ze koers richting open zee. Tot mijn grote vreugde herkende ik even later de grote vrachtboot uit de haven van een uur eerder. Het was dus duidelijk de bedoeling dat wij pas op open zee aan boord mochten komen. Later is ons duidelijk geworden dat de grote boten in de haven worden onderzocht door de Vietnamese overheid om te zorgen dat er geen mensen meereizen. De reden is simpel: er zijn piraten in dat gebied en de overheid wil drama’s voorkomen door te zorgen dat er geen mensen meer reizen over dat stuk zee … Volgende keer gaan we toch iets beter uitzoeken waaraan we beginnen.
De beloofde trip van 3 uur werd uiteindelijk 5 uur. Na 5 uur op vrachtkisten te hebben gezeten ben je het wel flink zat. Het enige stuk zekerheid dat we tijdens de trip hadden was de GPS die ons in ieder geval kon laten zien waar we waren en hoe ver we nog moesten.
Van een echte haven op Phu Qouc was niet echt sprake. Net zo illegaal als dat we aan boord waren gekomen zijn we ook weer gedropt. Ondanks dat er wederom niets was, waren er gelukkig wel moto’s waardoor we binnen een half uur uitgeput aankwamen in ons hotel.
Vanaf dat moment is eigenlijk alles geweldig. Dit eiland is best groot en beschik over een prachtige natuur, witte stranden, warme en heldere zee, veel palmbomen en prachtige hotels. Neem een mooi plaatje uit de vakantiebrochures, vermenigvuldig dat met 2 en je hebt Phu Qouc. Uiteindelijke zullen we hier 2 weken blijven voordat we verder Vietnam in gaan. De volgende boottrip nemen we de ‘gewone’ ferry waarvan we nu weten dat die ook bestaat.
Op het eiland is een hoop te doen. Joost is op dit moment flink aan het werk en zodra hij klaar is gaan we het eiland verkennen en duiken!!! We hopen over ruim een week meer te kunnen vertellen / laten zien van onze avonturen op het eiland. Tot dan!
11 foto's Kep (Cambodja)
16 foto's Phu Quoc (Vietnam)
Groeten,
Joost en Moira
zondag, november 04, 2007
Costa del Cambodja
Hallo allemaal,
Weer ruim een week en een paar honderd kilometer geleden schreven wij vanuit Phnom Penh. De afgelopen week zaten wij op de Costa del sol van Cambodja: Sihanouk Ville. Deze naar de koning vernoemde badplaats is de enige grote aan de kleine kust van Cambodja. Maar verwacht geen “echte” badplaats zoals we die kennen van zuid europa of Thailand, er zijn grote verschillen.
Door heel Cambodja heen is te merken dat dit een heel arm land is met een trage ontwikkeling. Ook hier aan de kust domineert dat het leven van de Cambodianen. Je merkt het aan de staat van de wegen, de bijna overdreven manier waarop westerlingen hier worden aangezien voor geldautomaat en de bedroevende manier waarop kinderen worden ingezet om het familie inkomen iets op te krikken. Desondanks denken we wel dat het goed is om hier te komen. Op macro niveau betekend het natuurlijk dat we geld in de economie pompen, hoewel op micro niveau we het idee hebt dat we machteloos zijn. Dus iedereen die een ‘avontuurlijke’ vankantie zou willen en een aantal weken hier in Azie is, kan zeker 1 of 2 weken een bijzondere tijd meemaken.
De situatie van sommige kinderen hier is wel echt onacceptabel. Na wat Europeanen te hebben gesproken die hier wonen is de manier hoe we hier mee omgaan wel veranderd. Het liefste zou je iets doen waardoor je z’n kind op lange termijn zou kunnen helpen, maar dat lijkt onmogelijk. De kinderen die wij zien zijn daar niet voor zichzelf, maar voor de ouders of nog erger: ze zijn verhuurd aan een ‘criminele’ organisatie. Nu weten we niet in hoeverre dit echt klopt, maar het valt wel op dat ze er elke dag zijn met het zelfde verhaaltje. Soms zie je ze ook echt teruggaan naar een volwassene en even later zie je ze weer alleen lopen.
Werk je mee aan dit soort praktijken en geef je ze geld dan maak je het winstgevend en lonend en dat is het laatste wat je wilt. Maar wat dan? Dan maar iets geven waaraan alleen het kind iets heeft, wat te eten of snoep. We denken dat de kinderen wel voldoende eten krijgen en als we horen dat dit niet zo is, dan kunnen ze altijd iets krijgen. Maar in de meeste gevallen geven we iets totaal onbenulligs: snoep. We kopen de rollen fruit Mentos inmiddels per doos en als we zien hoe je de kinderen er hier mee omgaan, dan weet je in ieder geval dat het geen kwaad kan. Vandaag liepen we nog door een ‘normale’ woonwijk. Op een gegeven moment zien we een aantal kinderen en geven ze een paar rollen snoep … je raad het al, binnen een tel waren er meer kinderen dan rollen snoep in een doos. Morgen maar weer kijken of we een doos kunnen vinden.
Het laat volgens ons een aantal dingen zien. Er zijn ook landen op de wereld buiten Afrika die nog wel wat meer hulp kunnen gebruiken. Misschien als ze hier olie vinden dat er dan wel hulp mogelijk is van het westen, maar tot die tijd zal het wel drama blijven. Wij als de doorsnee Europeaan hebben eigenlijk geen idee dat dit speelt. Maar wat moet je doen om ze te helpen ? … wij weten het niet. Suggestie zijn altijd welkom … Een nationale Mentos inzamelingsactie hadden we zelf al bedacht, maar dan worden ze net als onze Europeese kinderen te dik, dus dat werkt alleen op kleine schaal :)
Zo, ook eens een keer een verhaaltje dat niet zo zonnig is als de foto’s die we binnenkort ook zullen plaatsen. Maar goed, nu ons “eigen” reisverhaaltje:
Het weer is hier echt prachtig. Inmiddels is het slecht weer op Ko Tao (het regenseizoen) en hebben we het hier een stuk beter. Volgens de Lonely Planet zou het ook hier een drama moeten zijn, maar het valt echt alles mee. Af en toe is het een dag minder maar over het algemeen is het (te) warm en zonnig.
In deze hoek van Cambodja hebben ze meestal ook BVN. Het staat voor “Beste van Nederland en Vlaanderen” en we kunnen ook weer een gewoon NL journaal kijken en “de wereld draait door”. Goed, dat ben je na een dag ook weer zat, maar dan heb je natuurlijk altijd de “Fabeltjeskrant” nog (zie foto’s). Je zult het niet geloven, maar we hebben echt dubbel gelegen om Ed & Willen Bever en zijn maatjes.
Ook in Sihanouk Ville hebben we weer gekozen voor een dagtrip met een Tuk-Tuk. Misschien hadden we beter moeten kijken wat er allemaal te zien is, want we waren nogal vroeg klaar voor een “dagtrip”.
Als eerste hebben we een bezoek gebracht aan het Vietnamese consulaat. Niet echt een ‘leuke’ plek voor een tourist, maar ze schijnen de snelste visa voor Vietnam in de hele wereld te hebben … waarschijnlijk ook de duurste. Voor een 60 dagen visum betaal je 60 US dollar. Nu is dat voor ons westerlingen een koopje, maar hier is 60 dollar wel echt heel veel. We zijn dan ook benieuwd of ze ons een pootje hebben gelicht. Misschien kunnen andere reizigers die dit lezen en ervaring hebben er eens een mailtje over sturen of een reactie achter laten. Misschien is het ook wel heel normaal. Zeer waarschijnlijk wordt het dus kerst en oud-en-nieuw in Vietnam, we zijn benieuwd.
Sihanouk Ville bestaat eigenlijk uit drie delen. Een centraal deel met de markt en de winkels en twee uiteinde die beide stranden bieden. Na een week aan de “luxe” kant te hebben gezeten wilde we ook graag naar de “low budget” kant. Het leuke hiervan is dat de mensen die je daar ontmoet altijd vele malen leuker zijn dan op de duurdere plekken. Waarschijnlijk zullen de meeste “oud” reizigers kunnen bevestigen dat het ontmoeten van mensen en verhalen een van de leukste dingen van het reizen is, zo niet het leukste. Na het consulaat hebben we ons af laten zetten op dit gedeelte en hebben een guesthouse gezocht voor een aantal extra dagen. Zelfs alleen al in dit dorp / stad merk je de verschillen tussen het “rijke westerse” gedeelte en het backpackers gedeelte.
Dat reizen niet alleen maar geweldig is heeft Joost hier gemerkt. Zijn slippers (flip-flops) hebben het hier na velen duizende kilometers begeven. Paniek alom. Gelukkig kon hij zijn reis vervolgen door voor een dollar een paar nieuwe te kopen (maat 38 terwijl hij 46 nodig heeft). Later trouwens wel de grootste moeite gehad om een paar redelijke te vinden. Slippers zelf zijn hier zat maar een grote maat zit er niet in en vooral niet als je ze nodig hebt. Nu heeft hij maat 44 en ondanks dat ze wat knellen kan hij er even mee voort.
Naast de slippermarkt hebben we nog een aantal andere plaatsen bezocht. In vergelijking met de hoofdstad is er niet echt ‘veel’, maar de foto’s spreken voor zich. Zelfs de weinige lokaties hier zijn prachtig. Meestal heb je ook uitzichten waar je minuten lang naar kunt kijken (zie nogmaals de foto’s).
Je kan hier ook duiken en Joost kan er niet op wachten om te gaan. Hij probeert in zoveel mogelijk landen ook te duiken en zo het ‘beste’ te zoeken wat er te krijgen is op onze wereldbol. Maar ja … dikke pech voor hem … hij is ziek. Een lekker griepje en hij kan onmogelijk zijn oren klaren (ja, hij kan het ook boven water). Hopen dat het overigens snel over is en dat hij alsnog kan. In Nederland nooit ziek en precies wanneer het niet moet is hij hier ziek. Neusspay hebben we wel meegenomen maar slijmoplossers niet. Hij vond het niet nodig …
Over een aantal dagen gaan we door naar de volgende stad: Kampot. Deze stad ligt aan een rivier die daar in de zee uitkomt. Na enkele dagen gaan we door naar Vietnam. Geen idee of ons volgende bericht nog uit Cambodja is of Vietnam, maar in ieder geval tot dan …
Veel liefs,
Joost & Moira
foto's Sihanouke Ville
PS. Als wij een bericht schrijven dan werken we daar allebei aan. Soms schrijven we persoonlijke stukjes en andere keren algemeen. Joost kijkt de stukjes altijd als laatste na waardoor het misschien lijkt alsof hij altijd schrijft, maar dat is niet zo h’r :) Moira :P
Weer ruim een week en een paar honderd kilometer geleden schreven wij vanuit Phnom Penh. De afgelopen week zaten wij op de Costa del sol van Cambodja: Sihanouk Ville. Deze naar de koning vernoemde badplaats is de enige grote aan de kleine kust van Cambodja. Maar verwacht geen “echte” badplaats zoals we die kennen van zuid europa of Thailand, er zijn grote verschillen.
Door heel Cambodja heen is te merken dat dit een heel arm land is met een trage ontwikkeling. Ook hier aan de kust domineert dat het leven van de Cambodianen. Je merkt het aan de staat van de wegen, de bijna overdreven manier waarop westerlingen hier worden aangezien voor geldautomaat en de bedroevende manier waarop kinderen worden ingezet om het familie inkomen iets op te krikken. Desondanks denken we wel dat het goed is om hier te komen. Op macro niveau betekend het natuurlijk dat we geld in de economie pompen, hoewel op micro niveau we het idee hebt dat we machteloos zijn. Dus iedereen die een ‘avontuurlijke’ vankantie zou willen en een aantal weken hier in Azie is, kan zeker 1 of 2 weken een bijzondere tijd meemaken.
De situatie van sommige kinderen hier is wel echt onacceptabel. Na wat Europeanen te hebben gesproken die hier wonen is de manier hoe we hier mee omgaan wel veranderd. Het liefste zou je iets doen waardoor je z’n kind op lange termijn zou kunnen helpen, maar dat lijkt onmogelijk. De kinderen die wij zien zijn daar niet voor zichzelf, maar voor de ouders of nog erger: ze zijn verhuurd aan een ‘criminele’ organisatie. Nu weten we niet in hoeverre dit echt klopt, maar het valt wel op dat ze er elke dag zijn met het zelfde verhaaltje. Soms zie je ze ook echt teruggaan naar een volwassene en even later zie je ze weer alleen lopen.
Werk je mee aan dit soort praktijken en geef je ze geld dan maak je het winstgevend en lonend en dat is het laatste wat je wilt. Maar wat dan? Dan maar iets geven waaraan alleen het kind iets heeft, wat te eten of snoep. We denken dat de kinderen wel voldoende eten krijgen en als we horen dat dit niet zo is, dan kunnen ze altijd iets krijgen. Maar in de meeste gevallen geven we iets totaal onbenulligs: snoep. We kopen de rollen fruit Mentos inmiddels per doos en als we zien hoe je de kinderen er hier mee omgaan, dan weet je in ieder geval dat het geen kwaad kan. Vandaag liepen we nog door een ‘normale’ woonwijk. Op een gegeven moment zien we een aantal kinderen en geven ze een paar rollen snoep … je raad het al, binnen een tel waren er meer kinderen dan rollen snoep in een doos. Morgen maar weer kijken of we een doos kunnen vinden.
Het laat volgens ons een aantal dingen zien. Er zijn ook landen op de wereld buiten Afrika die nog wel wat meer hulp kunnen gebruiken. Misschien als ze hier olie vinden dat er dan wel hulp mogelijk is van het westen, maar tot die tijd zal het wel drama blijven. Wij als de doorsnee Europeaan hebben eigenlijk geen idee dat dit speelt. Maar wat moet je doen om ze te helpen ? … wij weten het niet. Suggestie zijn altijd welkom … Een nationale Mentos inzamelingsactie hadden we zelf al bedacht, maar dan worden ze net als onze Europeese kinderen te dik, dus dat werkt alleen op kleine schaal :)
Zo, ook eens een keer een verhaaltje dat niet zo zonnig is als de foto’s die we binnenkort ook zullen plaatsen. Maar goed, nu ons “eigen” reisverhaaltje:
Het weer is hier echt prachtig. Inmiddels is het slecht weer op Ko Tao (het regenseizoen) en hebben we het hier een stuk beter. Volgens de Lonely Planet zou het ook hier een drama moeten zijn, maar het valt echt alles mee. Af en toe is het een dag minder maar over het algemeen is het (te) warm en zonnig.
In deze hoek van Cambodja hebben ze meestal ook BVN. Het staat voor “Beste van Nederland en Vlaanderen” en we kunnen ook weer een gewoon NL journaal kijken en “de wereld draait door”. Goed, dat ben je na een dag ook weer zat, maar dan heb je natuurlijk altijd de “Fabeltjeskrant” nog (zie foto’s). Je zult het niet geloven, maar we hebben echt dubbel gelegen om Ed & Willen Bever en zijn maatjes.
Ook in Sihanouk Ville hebben we weer gekozen voor een dagtrip met een Tuk-Tuk. Misschien hadden we beter moeten kijken wat er allemaal te zien is, want we waren nogal vroeg klaar voor een “dagtrip”.
Als eerste hebben we een bezoek gebracht aan het Vietnamese consulaat. Niet echt een ‘leuke’ plek voor een tourist, maar ze schijnen de snelste visa voor Vietnam in de hele wereld te hebben … waarschijnlijk ook de duurste. Voor een 60 dagen visum betaal je 60 US dollar. Nu is dat voor ons westerlingen een koopje, maar hier is 60 dollar wel echt heel veel. We zijn dan ook benieuwd of ze ons een pootje hebben gelicht. Misschien kunnen andere reizigers die dit lezen en ervaring hebben er eens een mailtje over sturen of een reactie achter laten. Misschien is het ook wel heel normaal. Zeer waarschijnlijk wordt het dus kerst en oud-en-nieuw in Vietnam, we zijn benieuwd.
Sihanouk Ville bestaat eigenlijk uit drie delen. Een centraal deel met de markt en de winkels en twee uiteinde die beide stranden bieden. Na een week aan de “luxe” kant te hebben gezeten wilde we ook graag naar de “low budget” kant. Het leuke hiervan is dat de mensen die je daar ontmoet altijd vele malen leuker zijn dan op de duurdere plekken. Waarschijnlijk zullen de meeste “oud” reizigers kunnen bevestigen dat het ontmoeten van mensen en verhalen een van de leukste dingen van het reizen is, zo niet het leukste. Na het consulaat hebben we ons af laten zetten op dit gedeelte en hebben een guesthouse gezocht voor een aantal extra dagen. Zelfs alleen al in dit dorp / stad merk je de verschillen tussen het “rijke westerse” gedeelte en het backpackers gedeelte.
Dat reizen niet alleen maar geweldig is heeft Joost hier gemerkt. Zijn slippers (flip-flops) hebben het hier na velen duizende kilometers begeven. Paniek alom. Gelukkig kon hij zijn reis vervolgen door voor een dollar een paar nieuwe te kopen (maat 38 terwijl hij 46 nodig heeft). Later trouwens wel de grootste moeite gehad om een paar redelijke te vinden. Slippers zelf zijn hier zat maar een grote maat zit er niet in en vooral niet als je ze nodig hebt. Nu heeft hij maat 44 en ondanks dat ze wat knellen kan hij er even mee voort.
Naast de slippermarkt hebben we nog een aantal andere plaatsen bezocht. In vergelijking met de hoofdstad is er niet echt ‘veel’, maar de foto’s spreken voor zich. Zelfs de weinige lokaties hier zijn prachtig. Meestal heb je ook uitzichten waar je minuten lang naar kunt kijken (zie nogmaals de foto’s).
Je kan hier ook duiken en Joost kan er niet op wachten om te gaan. Hij probeert in zoveel mogelijk landen ook te duiken en zo het ‘beste’ te zoeken wat er te krijgen is op onze wereldbol. Maar ja … dikke pech voor hem … hij is ziek. Een lekker griepje en hij kan onmogelijk zijn oren klaren (ja, hij kan het ook boven water). Hopen dat het overigens snel over is en dat hij alsnog kan. In Nederland nooit ziek en precies wanneer het niet moet is hij hier ziek. Neusspay hebben we wel meegenomen maar slijmoplossers niet. Hij vond het niet nodig …
Over een aantal dagen gaan we door naar de volgende stad: Kampot. Deze stad ligt aan een rivier die daar in de zee uitkomt. Na enkele dagen gaan we door naar Vietnam. Geen idee of ons volgende bericht nog uit Cambodja is of Vietnam, maar in ieder geval tot dan …
Veel liefs,
Joost & Moira
foto's Sihanouke Ville
PS. Als wij een bericht schrijven dan werken we daar allebei aan. Soms schrijven we persoonlijke stukjes en andere keren algemeen. Joost kijkt de stukjes altijd als laatste na waardoor het misschien lijkt alsof hij altijd schrijft, maar dat is niet zo h’r :) Moira :P
donderdag, oktober 25, 2007
Weekje Phnom Penh
Hallo allemaal, vanuit een regenachtig Phnom Penh (hoofdstad).
De tijd vliegt. Morgen zitten we hier al weer een week en dat was meer dan genoeg om alles hier te zien. Morgen reizen we verder naar het zuiden, naar de kustplaats Sihanoukville. Inmiddels zijn we er achter dat we liever in mooie kustplaatsen / op eilanden zitten dan midden in de stad, ook al is Phnom Penh best mooi en niet al te druk.
In de week dat we hier zaten hebben aardig wat gedaan en meegemaakt. Vrijdag 19 oktober 2007 zijn we aangekomen en hebben ons eerst naar een reisagentschap laten brengen omdat in de lonely planet staat dat je daar de hotels veel goedkoper kan boeken. Dat bleek inderdaad te kloppen en het scheelde meer dan de helft! Ook dit keer zijn we weer in een vrij luxe hotel gaan zitten, omdat Joost nog steeds een beetje moet werken. Na wat foldertjes te hebben gezien hebben we gekozen voor het Phnom Penh hotel (www.phnompenhhotel.com).
In Phnom Penh en de omliggende omgeving zijn een aantal locaties die de moeite waard zijn om te gaan bekijken. Omdat deze best wel ver uit elkaar liggen hebben we een tuk-tuk geregeld voor een hele dag en zijn zo van plek naar plek gereden.
Als eerste zijn we naar de Killing Fields gegaan. Deze beruchte plek ligt ongeveer 15 kilometer buiten de stad en valt wat ons betreft in de categorie “je moet het gezien hebben” ook al is het niet voor de “lol”. Kort samengevat is het een relatief klein kamp waar tussen 1975 en 1978 ongeveer 17.000 mannen, vrouwen en kinderen op gruwelijke wijzen zijn vermoord. Ook al is de omvang niets vergeleken met de Jodenvervolging kun je wel stellen dat dit kwa bruutheid erger is. We hebben er bewust voor gekozen om geen confronterende foto’s op internet te zetten waardoor je dit bij de foto’s niet terug zal zien.
De mensen die naar de Killing Fields werder gebracht zaten daarvoor meestal gevangen in een locatie genaamd S-21 (midden in de stad). Na de Killing Fields zijn we hier naar toe gegaan. Ook hier kun je weer veel merken van de gruweldaden van het toenmalige regime. Een van de dingen die ons het meeste trof was het feit dat vooral kinderen deze gruweldaden hebben uitgevoerd, bijvoorbeeld als bewakers. Nog iets schokkend: heel veel van de oorlogsmisdadigers lopen na meer dan 25 jaar nog gewoon vrij rond!
De middag van ons “touristendagje” zijn we naar het nationale museum geweest, gevolgd door het “Royal Palace”. Beide bezoeken waren best leuk en we hebben best mooie dingen / gebouwen gezien. Misschien als wij niet van die cultuurbarbaren zouden zijn hadden we waarschijnlijk een hele interessante middag gehad. In ons geval is het al snel “Oh, weer een potje … ja hij is wat groter … next!”. Bij de gebouwen van het Royal Palace was het voor ons weer iets makkelijker. Deze zijn zo mooi, groot en gedetailleerd dat je daar wel even mee zoet bent … (maar toch … na anderhalf uur en mooi gebouw 8 … is het voor ons weer tijd voor iets nieuws :)
Voordat wij hier naar Phnom Penh zijn gekomen zaten wij in Battambang, een paar honderd kilometer naar het westen. Hier hebben wij kennis gemaakt met een andere Nederlandse backpacker, Martijn Spierenburg ((www.martijnspierenburg.waarbenjij.nu). Zal je altijd zien dat je elkaar dagen later, paar honderd kilometers verder, in deze “drukke” stad gewoon weer tegenkomt :)
Ter afsluiting van de dag zijn we naar de “central market” geweest. Deze laat zich het beste omschrijven als de Beverwijkse bazaar, met als uitzondering dat er geen 300 oude Mercedessen voor de deur staan … maar 3000 Honda brommers. Waar ze in beverwijk 8 hallen voor nodig hebben is hier in 1 hal geperst. Ook al is het erg druk en volgebouwd is het zeker leuk om dit te zien. Je kunt hier echt alles kopen wat je maar wilt, van illegale T-shirts tot illegale pannen & potten en van illegale films tot illegale horloges. Nu hoef je overigens niet naar de markt voor een “ali illigalie” D&G shirt, zelfs in de grote warenhuizen is alles nep. Het enige dat hier niet wordt nagemaakt zijn de sigaretten (zover ik weet) want die kosten toch maar 21 eurocent per pakje.
De volgende dag hebben we nog wat door de stad gedwaald om de laatste plekjes te gaan bekijken. Vooraf hadden we een beetje gekeken waar we naar toe wilde, maar daar is weinig van terecht gekomen. We zijn blijven plakken in een redelijk groot warenhuis waar we opnieuw onze ogen hebben uitgekeken naar de vele spullen die ze daar verkopen. Na afloop zijn we naar de terrassen langs de “Tonle Sap“ rivier gegaan. Bij toeval bleek dat we in een restaurant van een Nederlander terecht waren gekomen. De allerbeste kerel weet een hoop van Cambodja en zat vol verhalen over zijn ervaring hier. Uiteindelijk zijn we tot laat in de avond blijven plakken en hebben samen met hem het licht uit gedaan :)
De andere dagen zijn vrij rustig verlopen. We slapen wat meer en we hebben beide inmiddels een dagabonnement op de WC gehad (geen idee wat de oorzaak was). Maar blij dat we vanuit NL de juiste medicijnen hebben meegenomen en dat we in een brandschone omgeving zaten.
Morgen gaan we dus verder reizen naar de kustplaats Shihanoukville, met de bus een kleine 4 uur reizen. Vanaf hier gaan we ook meteen het visum voor Vietnam regelen, wat ons volgende land gaat worden. Dit bezoek aan Cambodja blijven we alleen ten zuiden van Phnom Penh. Later (na Vietnam en Laos) komen we een keer terug voor het noorden waaronder Siem Reap (Ankor Wat).
Tot het volgende verhaal.
Heel veel liefs van Moira en Joost
5 foto's Battambang
12 foto's Phnom Penh (algemeen)
6 foto's Phnom Penh (nationale museum)
6 foto's Phnom Penh (royal palace)
De tijd vliegt. Morgen zitten we hier al weer een week en dat was meer dan genoeg om alles hier te zien. Morgen reizen we verder naar het zuiden, naar de kustplaats Sihanoukville. Inmiddels zijn we er achter dat we liever in mooie kustplaatsen / op eilanden zitten dan midden in de stad, ook al is Phnom Penh best mooi en niet al te druk.
In de week dat we hier zaten hebben aardig wat gedaan en meegemaakt. Vrijdag 19 oktober 2007 zijn we aangekomen en hebben ons eerst naar een reisagentschap laten brengen omdat in de lonely planet staat dat je daar de hotels veel goedkoper kan boeken. Dat bleek inderdaad te kloppen en het scheelde meer dan de helft! Ook dit keer zijn we weer in een vrij luxe hotel gaan zitten, omdat Joost nog steeds een beetje moet werken. Na wat foldertjes te hebben gezien hebben we gekozen voor het Phnom Penh hotel (www.phnompenhhotel.com).
In Phnom Penh en de omliggende omgeving zijn een aantal locaties die de moeite waard zijn om te gaan bekijken. Omdat deze best wel ver uit elkaar liggen hebben we een tuk-tuk geregeld voor een hele dag en zijn zo van plek naar plek gereden.
Als eerste zijn we naar de Killing Fields gegaan. Deze beruchte plek ligt ongeveer 15 kilometer buiten de stad en valt wat ons betreft in de categorie “je moet het gezien hebben” ook al is het niet voor de “lol”. Kort samengevat is het een relatief klein kamp waar tussen 1975 en 1978 ongeveer 17.000 mannen, vrouwen en kinderen op gruwelijke wijzen zijn vermoord. Ook al is de omvang niets vergeleken met de Jodenvervolging kun je wel stellen dat dit kwa bruutheid erger is. We hebben er bewust voor gekozen om geen confronterende foto’s op internet te zetten waardoor je dit bij de foto’s niet terug zal zien.
De mensen die naar de Killing Fields werder gebracht zaten daarvoor meestal gevangen in een locatie genaamd S-21 (midden in de stad). Na de Killing Fields zijn we hier naar toe gegaan. Ook hier kun je weer veel merken van de gruweldaden van het toenmalige regime. Een van de dingen die ons het meeste trof was het feit dat vooral kinderen deze gruweldaden hebben uitgevoerd, bijvoorbeeld als bewakers. Nog iets schokkend: heel veel van de oorlogsmisdadigers lopen na meer dan 25 jaar nog gewoon vrij rond!
De middag van ons “touristendagje” zijn we naar het nationale museum geweest, gevolgd door het “Royal Palace”. Beide bezoeken waren best leuk en we hebben best mooie dingen / gebouwen gezien. Misschien als wij niet van die cultuurbarbaren zouden zijn hadden we waarschijnlijk een hele interessante middag gehad. In ons geval is het al snel “Oh, weer een potje … ja hij is wat groter … next!”. Bij de gebouwen van het Royal Palace was het voor ons weer iets makkelijker. Deze zijn zo mooi, groot en gedetailleerd dat je daar wel even mee zoet bent … (maar toch … na anderhalf uur en mooi gebouw 8 … is het voor ons weer tijd voor iets nieuws :)
Voordat wij hier naar Phnom Penh zijn gekomen zaten wij in Battambang, een paar honderd kilometer naar het westen. Hier hebben wij kennis gemaakt met een andere Nederlandse backpacker, Martijn Spierenburg ((www.martijnspierenburg.waarbenjij.nu). Zal je altijd zien dat je elkaar dagen later, paar honderd kilometers verder, in deze “drukke” stad gewoon weer tegenkomt :)
Ter afsluiting van de dag zijn we naar de “central market” geweest. Deze laat zich het beste omschrijven als de Beverwijkse bazaar, met als uitzondering dat er geen 300 oude Mercedessen voor de deur staan … maar 3000 Honda brommers. Waar ze in beverwijk 8 hallen voor nodig hebben is hier in 1 hal geperst. Ook al is het erg druk en volgebouwd is het zeker leuk om dit te zien. Je kunt hier echt alles kopen wat je maar wilt, van illegale T-shirts tot illegale pannen & potten en van illegale films tot illegale horloges. Nu hoef je overigens niet naar de markt voor een “ali illigalie” D&G shirt, zelfs in de grote warenhuizen is alles nep. Het enige dat hier niet wordt nagemaakt zijn de sigaretten (zover ik weet) want die kosten toch maar 21 eurocent per pakje.
De volgende dag hebben we nog wat door de stad gedwaald om de laatste plekjes te gaan bekijken. Vooraf hadden we een beetje gekeken waar we naar toe wilde, maar daar is weinig van terecht gekomen. We zijn blijven plakken in een redelijk groot warenhuis waar we opnieuw onze ogen hebben uitgekeken naar de vele spullen die ze daar verkopen. Na afloop zijn we naar de terrassen langs de “Tonle Sap“ rivier gegaan. Bij toeval bleek dat we in een restaurant van een Nederlander terecht waren gekomen. De allerbeste kerel weet een hoop van Cambodja en zat vol verhalen over zijn ervaring hier. Uiteindelijk zijn we tot laat in de avond blijven plakken en hebben samen met hem het licht uit gedaan :)
De andere dagen zijn vrij rustig verlopen. We slapen wat meer en we hebben beide inmiddels een dagabonnement op de WC gehad (geen idee wat de oorzaak was). Maar blij dat we vanuit NL de juiste medicijnen hebben meegenomen en dat we in een brandschone omgeving zaten.
Morgen gaan we dus verder reizen naar de kustplaats Shihanoukville, met de bus een kleine 4 uur reizen. Vanaf hier gaan we ook meteen het visum voor Vietnam regelen, wat ons volgende land gaat worden. Dit bezoek aan Cambodja blijven we alleen ten zuiden van Phnom Penh. Later (na Vietnam en Laos) komen we een keer terug voor het noorden waaronder Siem Reap (Ankor Wat).
Tot het volgende verhaal.
Heel veel liefs van Moira en Joost
5 foto's Battambang
12 foto's Phnom Penh (algemeen)
6 foto's Phnom Penh (nationale museum)
6 foto's Phnom Penh (royal palace)
vrijdag, oktober 19, 2007
sua s'dei
... of te wel hallo, hier in het Cambodja ...
We zitten nu in Cambodja in een plaats Battambang. Er zit toch wel een behoorlijk verschil tussen Thailand en Cambodja. Hier lopen de ontwikkelingen denk ik wel 10 jaar achter op Thailand.
Het was een behoorlijke reis de afgelopen dagen. We zijn afgelopen maandag om 14:00 uur van Ko Tao (het duikeiland vertrokken) en zijn begonnen met een bootreis. Ze hadden er al voor gewaarschuwd dat het slecht weer zou gaan worden en wij hebben gelukkig alleen last gehad van een ruige zee. Zelf heb ik daar geen last van, maar Moira liep op een gegeven moment best groen aan. Gelukkig is het wel goed gegaan.
Na een busreis van een klein uur zijn we op het station aangekomen. We hadden het ticket op Ko Tao al regelt en hadden een kleine tweepersoons coupe met een stapelbed. De trein was maar (!) 30 minuten te laat ... vorige keren was het al snel 3 uur :) Na 9 uur kwamen we aan op bangkok. Op dat moment hadden we nog een krape 2 dagen om uit Thailand te komen.
Voor het vervolg naar de grens hebben we gekozen voor een tweede treinrit. Deze trein was meer een metro - vol met forenzen - die echt overvol was. Ze verkochten meer kaartjes dan stoelen en dat was voor ons nieuw want meestal krijg je een genummerde stoel. Misschien had er bij mij een belletje moeten gaan rinkelen toen ik de kaartjes kocht (1 euro voor een rit van 5 uur). Na anderhalf uur konden we dan eindelijk zitten en kwamen in de schemering aan in het laatste Thaise dorpje voor de grens.
Traditiegetrouw stond er weer een leger aan tuc-tuc drivers te wachten die je graag wilde wegbrengen. Vanuit de lonely planet hadden wij al een keuze gemaakt en waren binnen no-time bij het guesthouse. Onderweg is de driver gestopt en een gladde Engels sprekende Thai ingestapt. Hij wilde meteen weten of we al een visum hadden etc. Natuurlijk hebben wij ons van de domme gehouden en zijn er niet op in gegaan. Met de tuc-tuc driver hebben wij een afspraak gemaakt om de volgende dag naar de border te gaan. Hierna zij de gladjakker "see you tommorow" ... dat zat mij niet lekker.
De volgende dag (gisteren dus) waren we al vroeg wakker. Omdat in het plaatsje niet veel te doen was hebben we besloten om maar direct naar de grens te gaan. Het is zeker geen gewoonte om afspraken te breken, maar met die gladjakker in het achterhoofd vond ik het niet erg om hem mis te lopen. De lonely planet staat bol van de waarschuwingen over "scam-artists" die je wel even zullen helpen ... Ja, van je geld afhelpen dus...
Bij de grens was het weer het oude liedje, veel gladde Thai die gaan lopen schreeuwen. Tegen de eerste 5 zeg je nog gewoon beleefd "No, thank you", maar daarna begin je ze gewoon te negeren. Het is onvoorstelbaar hoe lang ze blijven zeuren en achter je aan blijven lopen (maar dat doet ons al niets meer). Het visum bleek uiteindelijk een eitje. Uberhaupt de hele grensovergang is erg makkelijk. Het was voor ons de eerste keer en we hadden ons ingesteld op een Russisch tafereel, maar het stelt in werkelijkheid niets voor.
Eenmaal in Cambodja bleek dat het daar ook vol met Thai zit die je graag nog even oplichten voordat je buiten hun grip komt. Gelukkig heeft de overheid van Cambodja hier maatregelen genomen en heeft een gratis pendel bus opgezet naar een "groot" busstation waarmee je verder kunt reizen. De oplichters waren zeer vriendelijk om dit aan te wijzen .. iets te vriendelijk.
Toen we opstapten gingen er ook twee gladde jongens mee en de bus stopte na een kleine kilometer (He?! Op het bord stond toch 2 KM?). We werden verteld dat dit het busstation was en dat deze "travel company" van de overheid was. Het leek mij zelf erg sterk. Er werd ons een taxi aangeboden omdat er geen bussen zouden zijn. Toen ik vroeg naar het busstation zeiden ze eerst dat deze niet bestond en daarna dat daar alleen 's ochtends bussen kwamen. Ik ben eerst gaan zitten en heb de lonely planet nog maar eens gepakt om te kijken wat de meest gebruikte oplichtingpraktijken waren en hoe het zat met de bussen. Na een minuut of 5 kreeg een andere backpacker al mot met de lokale "leider" van de gladde jongens en toen werden wij onder druk gezet om op te hoepelen of nu de taxi te nemen. Als wij hem niet namen dan zouden wij hem daarna ook niet meer krijgen. Dit was voor mij de druppel en we zijn maar te voet vertrokken.
Onderweg kwamen wij de "echte" pendelbus tegen. Hij bood ons aan ons terug mee te nemen naar de grens en dan alsnog naar het busstation te gaan. Deze keer zijn we er ook echt gekomen :) Binnen no-time hadden we een kaartje voor een "shared" taxi en met 1 chauffeur en 5 volwassen kun je best drie uur in een "normale" personen auto zitten. Ondanks het ruimte gebrek was het wel erg leuk en soms best gezellig.
Geen idee hoe we de fout hebben kunnen maken, maar we zitten midden in de piek van het regenseizoen. Je kunt dan ook niet meer spreken van wegen, maar eerder over blubberpadjes. In de lonely planet staat dat de reistijd dan op kan lopen tot 4 uur ... maar niet als je gestoorde taxichauffeur treft. Hij glibberde en scheurde overal overheen / langs, links inhalen, rechts inhalen, continue op de claxon hangen ... en na 2 uur waren wij op bestemming (een uur eerder dan normaal). Ik was blij dat ik mijn benen weer kon strekken en was dan ook zeer dankbaar dat het geen vier uur heeft geduurd.
Na een onrustige nacht zitten we nu goed te eten in een klein restaurant. Moira heeft nergens last van en ik verdenk de malariapillen van mijn onrust. Ik heb zelden zo intensief gedroomd. Als dit zo door blijft gaan dan ga ik de dagpillen proberen i.p.v. de weekpillen. Maar goed ik wacht het nog even af ...
Morgen gaan we met de bus naar de hoofdstad Phnom Penh. We zijn benieuwd hoe het daar is ... maar dat horen jullie later wel.
Het internet is wederom slechter hier. Volgens mij gebruiken ze nog veel modems / ISDN-lijnen. Houd er dan ook rekening mee dat wij (nog) minder zullen schrijven / mailen. Maar geen bericht is goed bericht!
Tot snel,
Joost & Moira
maandag, oktober 15, 2007
laatste bericht vanuit Koh Tao
Hallo,
Hierbij nog even een kort bericht van de afgelopen week vanuit Koh Tao.
Joost die heeft nog wat dagen flink wat gewerkt en ik heb met vermaakt met lezen.
Hier in Thailand hebben ze veel winkels waar je tweedehands boeken kan kopen ook in het Nederlands. Je koopt deze boeken voor ongeveer 3 a 4 euro en dan als je het boek uit hebt kun je het terug brengen en krijg je de helft van je geld retour, je kunt dan ook weer een nieuw boek uitzoeken. Ik vermaak me hier prima mee.
Daarnaast hebben we veel gedoken. Ik om vooral ervaring op te doen na het behalen van mijn open water, je krijgt die ervaring echt door veel te duiken. Ik heb nog 4 fundives gedaan na mijn open water en heb dit gedaan met Shirley mijn duikinstructrice. Ik ben dan ook onwijs blij dat ze het geduld en de tijd heeft genomen om mijn alle technieken te leren. Joost heeft veel gedoken met Ties en heeft zich ook prima vermaakt.
Als dank voor het leren duiken en de gezelligheid hebben we ze gisteren even lekker uit eten genomen het was super gezellig lekker zitten kletsen en heerlijk Italiaans gegeten. Er is ook een leuke foto gemaakt die ik helaas door de slechte internetverbinding er niet opkrijg.
Het volgende bericht zal nu toch echt vanuit Cambodja gaan komen. Wij gaan vandaag de boot en trein nemen om in Bangkok te komen en vanaf daar zullen we naar de grens van Cambodja gaan reizen met waarschijnlijk de Bus.
Tot snel maar weer groetjes van Moira en Joost
Hierbij nog even een kort bericht van de afgelopen week vanuit Koh Tao.
Joost die heeft nog wat dagen flink wat gewerkt en ik heb met vermaakt met lezen.
Hier in Thailand hebben ze veel winkels waar je tweedehands boeken kan kopen ook in het Nederlands. Je koopt deze boeken voor ongeveer 3 a 4 euro en dan als je het boek uit hebt kun je het terug brengen en krijg je de helft van je geld retour, je kunt dan ook weer een nieuw boek uitzoeken. Ik vermaak me hier prima mee.
Daarnaast hebben we veel gedoken. Ik om vooral ervaring op te doen na het behalen van mijn open water, je krijgt die ervaring echt door veel te duiken. Ik heb nog 4 fundives gedaan na mijn open water en heb dit gedaan met Shirley mijn duikinstructrice. Ik ben dan ook onwijs blij dat ze het geduld en de tijd heeft genomen om mijn alle technieken te leren. Joost heeft veel gedoken met Ties en heeft zich ook prima vermaakt.
Als dank voor het leren duiken en de gezelligheid hebben we ze gisteren even lekker uit eten genomen het was super gezellig lekker zitten kletsen en heerlijk Italiaans gegeten. Er is ook een leuke foto gemaakt die ik helaas door de slechte internetverbinding er niet opkrijg.
Het volgende bericht zal nu toch echt vanuit Cambodja gaan komen. Wij gaan vandaag de boot en trein nemen om in Bangkok te komen en vanaf daar zullen we naar de grens van Cambodja gaan reizen met waarschijnlijk de Bus.
Tot snel maar weer groetjes van Moira en Joost
maandag, oktober 08, 2007
Duiken
Hallo allemaal,
Zo dat is even geleden. We hebben ons best druk gemaakt de laatste 2 weken en daardoor niet echt de tijd genomen om veel op internet te spelen. Bovendien zijn de internetverbindingen hier echt bedroevend slecht! Eerder heb ik ook wel geklaagd over “trage” en “onstabiele” verbindingen, maar toen was ik nog niet op Ko Tao geweest. De vindingen hier zijn echt om te huilen… Maar goed, het werkt (soms … als je geluk hebt … het niet bewolkt is … er stroom is … en dan niet meteen alle buitenlanders tegelijk naar hotmail willen).
Ongeveer een dag of 10 geleden ben ik gestart met mijn cursus “resue diver”. Eerlijk gezegd heb ik het wel een beetje onderschat. De twee eerdere niveaus (2004 & 2005) waren echt een “eitje”. De lesboeken waren erg simpel en de te oefenen “skills” waren makkelijk te doen. Deze keer was het echter wat moeilijker. Een hoop theorie en de skills zijn een stuk serieuzer. Uiteindelijk gaat het er om dat je in staat moet zijn om mensen (en natuurlijk ook jezelf) te kunnen helpen in het geval van problemen. Er zit zelfs een complete EHBO cursus in, met hartmassage en beademing. Gelukkig waren de skills een stuk “luchtiger” en hebben we ook een hoop gelachen.
Mijn instructeur Ties is een oud collega van Moira. Hij en zijn vriendin Shirley wonen hier op Ko Tao en zijn duikinstructeur voor hun beroep. Omdat het “low season” is zijn er weinig duikers op het eiland en hebben ze dus relatief veel tijd. Mede hierdoor was ik de enige student en had soms zelfs 3 instructeurs! Ze hebben mij best wel laten werken, ook al vinden ze zelf dat het wel meevalt. Dan moet ik maar blij zijn dat zij zo “rustig” aan hebben gedaan, anders zou ik eerder een slachtoffer zijn geworden dan de held :)
Moira voelt zich altijd goed thuis in de duikwereld. Het zijn altijd hele gezellige clubjes mensen en er is altijd een heel ontspannen sfeer. Moira zelf is in de laatste weken ook erg rustig geworden en heeft na mijn cursus besloten het er ook op te wagen. Shirley heeft haar de afgelopen vier dagen een cursus “open water” diver gegeven en zij is vandaag geslaagd! Wie had dat ooit verwacht dat ze dat nog eens zou durven?! We zijn er samen echt heel blij mee, nu kan zij voortaan gewoon mee gaan duiken. Op naar de “advanced open water” zou ik zeggen :P
Het duiken zelf is ontspannen maar ook vermoeid. Als je een halve dag gaat duiken dan doe je twee duiken en na afloop ben je meestal gesloopt. Zo zijn de laatste twee weken voorbij gevlogen.
Het is moeilijk te beschrijven hoe leuk duiken is, je kunt het beter zelf zien. Ties heeft een onderwater camera en we hebben dan ook echte actiefoto’s. Als de verbinding het houdt dan zal ik proberen er een aantal te uploaden.
Deze week is onze laatste in Thailand. Het visum loopt half oktober af en dan moeten wij er echt uit :) De laatste week blijven we wel op Ko Toa, om nog wat te duiken en nog wat tijd met Shirley en Ties door te brengen. Bovendien loop ik wat achter met mijn werk en moet er even een slinger aan gaan geven.
Het volgende land waar we naar toe gaan hebben we inmiddels uitgekozen. Tot kort geleden dachten wij aan China, maar daar wordt het nu te koud. We gaan naar het wereldberoemde Cambodja. Natuurlijk weten jullie uit jullie hoofd dat het een buurland van Thailand is (oost, onder Loas). Tegen de tijd dat we daar een beetje gesetteld zijn plaatsen wij weer een berichtje.
Groeten,
Joost en Moira
Foto's Ko Tao (algemeen)
Foto's Ko Tao (duiken)
Zo dat is even geleden. We hebben ons best druk gemaakt de laatste 2 weken en daardoor niet echt de tijd genomen om veel op internet te spelen. Bovendien zijn de internetverbindingen hier echt bedroevend slecht! Eerder heb ik ook wel geklaagd over “trage” en “onstabiele” verbindingen, maar toen was ik nog niet op Ko Tao geweest. De vindingen hier zijn echt om te huilen… Maar goed, het werkt (soms … als je geluk hebt … het niet bewolkt is … er stroom is … en dan niet meteen alle buitenlanders tegelijk naar hotmail willen).
Ongeveer een dag of 10 geleden ben ik gestart met mijn cursus “resue diver”. Eerlijk gezegd heb ik het wel een beetje onderschat. De twee eerdere niveaus (2004 & 2005) waren echt een “eitje”. De lesboeken waren erg simpel en de te oefenen “skills” waren makkelijk te doen. Deze keer was het echter wat moeilijker. Een hoop theorie en de skills zijn een stuk serieuzer. Uiteindelijk gaat het er om dat je in staat moet zijn om mensen (en natuurlijk ook jezelf) te kunnen helpen in het geval van problemen. Er zit zelfs een complete EHBO cursus in, met hartmassage en beademing. Gelukkig waren de skills een stuk “luchtiger” en hebben we ook een hoop gelachen.
Mijn instructeur Ties is een oud collega van Moira. Hij en zijn vriendin Shirley wonen hier op Ko Tao en zijn duikinstructeur voor hun beroep. Omdat het “low season” is zijn er weinig duikers op het eiland en hebben ze dus relatief veel tijd. Mede hierdoor was ik de enige student en had soms zelfs 3 instructeurs! Ze hebben mij best wel laten werken, ook al vinden ze zelf dat het wel meevalt. Dan moet ik maar blij zijn dat zij zo “rustig” aan hebben gedaan, anders zou ik eerder een slachtoffer zijn geworden dan de held :)
Moira voelt zich altijd goed thuis in de duikwereld. Het zijn altijd hele gezellige clubjes mensen en er is altijd een heel ontspannen sfeer. Moira zelf is in de laatste weken ook erg rustig geworden en heeft na mijn cursus besloten het er ook op te wagen. Shirley heeft haar de afgelopen vier dagen een cursus “open water” diver gegeven en zij is vandaag geslaagd! Wie had dat ooit verwacht dat ze dat nog eens zou durven?! We zijn er samen echt heel blij mee, nu kan zij voortaan gewoon mee gaan duiken. Op naar de “advanced open water” zou ik zeggen :P
Het duiken zelf is ontspannen maar ook vermoeid. Als je een halve dag gaat duiken dan doe je twee duiken en na afloop ben je meestal gesloopt. Zo zijn de laatste twee weken voorbij gevlogen.
Het is moeilijk te beschrijven hoe leuk duiken is, je kunt het beter zelf zien. Ties heeft een onderwater camera en we hebben dan ook echte actiefoto’s. Als de verbinding het houdt dan zal ik proberen er een aantal te uploaden.
Deze week is onze laatste in Thailand. Het visum loopt half oktober af en dan moeten wij er echt uit :) De laatste week blijven we wel op Ko Toa, om nog wat te duiken en nog wat tijd met Shirley en Ties door te brengen. Bovendien loop ik wat achter met mijn werk en moet er even een slinger aan gaan geven.
Het volgende land waar we naar toe gaan hebben we inmiddels uitgekozen. Tot kort geleden dachten wij aan China, maar daar wordt het nu te koud. We gaan naar het wereldberoemde Cambodja. Natuurlijk weten jullie uit jullie hoofd dat het een buurland van Thailand is (oost, onder Loas). Tegen de tijd dat we daar een beetje gesetteld zijn plaatsen wij weer een berichtje.
Groeten,
Joost en Moira
Foto's Ko Tao (algemeen)
Foto's Ko Tao (duiken)
vrijdag, september 21, 2007
Naar Koh Tao
Hier even een kort berichtje vanaf Koh Samui. Morgen 22 september 2007 zullen wij vertrekken naar Koh Tao. Dit is 1 eiland verderop vanaf Koh Samui. Dit is ongeveer anderhalf uur varen met de boot.
Daar zal Joost werken maar ook gaan duiken, hij wil graag zijn duikbrevet gaan halen als rescue diver. Het leuke is dat dit zal worden gedaan door een oud-collega van mij die op Koh Tao woont en duikintructeur is. Hij is daar nu zo ongeveer sinds 9 maanden woonachtig wat hem erg goed bevalt het is wel weer leuk om hem te gaan terugzien.
Zodra we op Koh Tao zijn zal een van ons weer een nieuw bericht plaatsen en hebben we vast wel weer mooie foto's gemaakt die we dan weer zullen showen :)
Tot snel groetjes van Moira en Joost
Daar zal Joost werken maar ook gaan duiken, hij wil graag zijn duikbrevet gaan halen als rescue diver. Het leuke is dat dit zal worden gedaan door een oud-collega van mij die op Koh Tao woont en duikintructeur is. Hij is daar nu zo ongeveer sinds 9 maanden woonachtig wat hem erg goed bevalt het is wel weer leuk om hem te gaan terugzien.
Zodra we op Koh Tao zijn zal een van ons weer een nieuw bericht plaatsen en hebben we vast wel weer mooie foto's gemaakt die we dan weer zullen showen :)
Tot snel groetjes van Moira en Joost
zaterdag, september 15, 2007
Verjaardag Ko Samui
Zo na wat internetproblemen hier toch het bericht hoe was mijn verjaardag 13 september 2007 op Koh Samui.
Ik wil natuurlijk beginnen met iedereen te bedanken voor de digitale kaarten en felicitatie emails die ik heb gekregen. Ik was zo verast door de hoeveelheid.
Het is wel leuk om te vermelden dat ik op 13 september 2005 ook op Koh Samui was en daar toen ook mijn verjaardag heb gevierd.
De dag 13 september 2007 begon met eerst wat uitslapen. Daarna relax opgestaan en eerst eens even wat gaan zwemmen in ons privezwembad (zie foto). Joost is die ochtend nog even wat uurtjes gaan werken. Dit omdat eigenlijk hier in Thailand het pas in de middag gaat leven. Ongeveer rond 14:30 uur zijn we vertrokken vanaf ons huisje naar het centrum Chaweng waar een hele straat met winkels zijn. Daar zijn we eerst koffie gaan drinken bij Starbucks met niet een gebakje maar een lekker broodje. Daarna zijn we gaan shoppen en heb ik een zonnebril gekocht voor ongeveer 4 euro. Daarna zijn we een verjaardagsijsje gaan eten bij Swensens is een Amerikaanse ijszaak (zie foto's). Na het ijsje zijn we naar het strand gelopen en hebben daar een stuk gewandeld over het strand terwijl de zon onder ging (zie foto's). Daar hebben we ook lekker even een drankje gedronken. Daarna zijn we weer naar de winkels toe gegaan om films te kopen want in het huisje hebben we een dvd-speler. Na het shoppen zijn we gaan eten bij The Pizza Company was erg lekker.
Na afloop nog een koffie en daarna lekker naar huis om te gaan slapen. Het was een onwijs leuke dag en heb flink genoten zie foto's van mijn verjaardag.
Alles gaat goed met ons en volgende week gaan we waarschijnlijk vertrekken naar Koh Tao zodat Joost nog wat kan gaan duiken. Zodra daar meer bekend over is laat ik het op de weblog weten.
Heel veel liefs van Moira en Joost
klik hier voor de fotos
Ik wil natuurlijk beginnen met iedereen te bedanken voor de digitale kaarten en felicitatie emails die ik heb gekregen. Ik was zo verast door de hoeveelheid.
Het is wel leuk om te vermelden dat ik op 13 september 2005 ook op Koh Samui was en daar toen ook mijn verjaardag heb gevierd.
De dag 13 september 2007 begon met eerst wat uitslapen. Daarna relax opgestaan en eerst eens even wat gaan zwemmen in ons privezwembad (zie foto). Joost is die ochtend nog even wat uurtjes gaan werken. Dit omdat eigenlijk hier in Thailand het pas in de middag gaat leven. Ongeveer rond 14:30 uur zijn we vertrokken vanaf ons huisje naar het centrum Chaweng waar een hele straat met winkels zijn. Daar zijn we eerst koffie gaan drinken bij Starbucks met niet een gebakje maar een lekker broodje. Daarna zijn we gaan shoppen en heb ik een zonnebril gekocht voor ongeveer 4 euro. Daarna zijn we een verjaardagsijsje gaan eten bij Swensens is een Amerikaanse ijszaak (zie foto's). Na het ijsje zijn we naar het strand gelopen en hebben daar een stuk gewandeld over het strand terwijl de zon onder ging (zie foto's). Daar hebben we ook lekker even een drankje gedronken. Daarna zijn we weer naar de winkels toe gegaan om films te kopen want in het huisje hebben we een dvd-speler. Na het shoppen zijn we gaan eten bij The Pizza Company was erg lekker.
Na afloop nog een koffie en daarna lekker naar huis om te gaan slapen. Het was een onwijs leuke dag en heb flink genoten zie foto's van mijn verjaardag.
Alles gaat goed met ons en volgende week gaan we waarschijnlijk vertrekken naar Koh Tao zodat Joost nog wat kan gaan duiken. Zodra daar meer bekend over is laat ik het op de weblog weten.
Heel veel liefs van Moira en Joost
klik hier voor de fotos
zondag, september 09, 2007
Ko Samui
Hallo allemaal,
Zaterdag is het er na 2 verlengingen toch van gekomen en zijn wij doorgereisd naar Ko Samui.
Het was initieel helemaal niet het plan om wederom een volle dag te reizen, maar het ging bijna vanzelf. Na de boot van Ko Phi Phi naar Krabi konden wij zo doorstappen op de bus / boot naar Samui. Eenmaal daar aangekomen stonden er al mini busjes klaar om ons naar het meest toeristische strand van het eiland “Chaweng” te brengen.
Twee jaar gelden zijn wij ook in op dit stuk van Ko Sumui geweest en toen beviel het mij helemaal niet. Echter omdat ik Moira ook iets moet gunnen, hebben we het nogmaals geprobeerd. Eerlijk gezegd maakte het mij op dat moment helemaal niet uit waar we waren, ik was al lang blij dat we er waren.
Die zelfde avond had ik er alleen al weer spijt van. Het in bijna onbeschrijfelijk wat voor contrasten je kunt vinden binnen Thailand, zelfs al op dit ene eiland. Op Chaweng beach is het een allegaartje van toeristen en al het slechts wat je in Thailand kunt vinden: aapjes, oplichters, dronken Engelsen, Girllie bars, etc. De volgende dag (vandaag dus) was ik blij dat ik weer verder kon.
Ditmaal duurde de reis een stuk korter. Al een paar kilometer verder, in de buurt het Lamais strand, was het bingo. In de Lonely Planet had ik een stuk gelezen over een resort waar er huizen voor enkele weken werden verhuurd. Dat is de plek waar vandaan ik nu schrijf. Het is een park met huizen van Europeanen die de huizen verhuren als zij er zelf niet zijn. Wij hebben gekozen voor een houten huis met een mooie veranda dat van alle gemakken is voorzien. We hebben zelfs “echt” boodschappen gedaan en hebben voorlopig genoeg frisdrank / bier en etenswaren. We blijven hier sowieso 14 dagen, daarna hangt het sterk af van het feit of ik mijn werk af heb.
De internetverbinding is hier een stuk beter en zien wij jullie snel online. Tegenwoordig gebruiken we ook Skype, dus als je wilt kun je ons toevoegen (onder de naam ‘BergITsolutions’).
Foto’s volgen snel …
Groeten,
Joost & Moira
Zaterdag is het er na 2 verlengingen toch van gekomen en zijn wij doorgereisd naar Ko Samui.
Het was initieel helemaal niet het plan om wederom een volle dag te reizen, maar het ging bijna vanzelf. Na de boot van Ko Phi Phi naar Krabi konden wij zo doorstappen op de bus / boot naar Samui. Eenmaal daar aangekomen stonden er al mini busjes klaar om ons naar het meest toeristische strand van het eiland “Chaweng” te brengen.
Twee jaar gelden zijn wij ook in op dit stuk van Ko Sumui geweest en toen beviel het mij helemaal niet. Echter omdat ik Moira ook iets moet gunnen, hebben we het nogmaals geprobeerd. Eerlijk gezegd maakte het mij op dat moment helemaal niet uit waar we waren, ik was al lang blij dat we er waren.
Die zelfde avond had ik er alleen al weer spijt van. Het in bijna onbeschrijfelijk wat voor contrasten je kunt vinden binnen Thailand, zelfs al op dit ene eiland. Op Chaweng beach is het een allegaartje van toeristen en al het slechts wat je in Thailand kunt vinden: aapjes, oplichters, dronken Engelsen, Girllie bars, etc. De volgende dag (vandaag dus) was ik blij dat ik weer verder kon.
Ditmaal duurde de reis een stuk korter. Al een paar kilometer verder, in de buurt het Lamais strand, was het bingo. In de Lonely Planet had ik een stuk gelezen over een resort waar er huizen voor enkele weken werden verhuurd. Dat is de plek waar vandaan ik nu schrijf. Het is een park met huizen van Europeanen die de huizen verhuren als zij er zelf niet zijn. Wij hebben gekozen voor een houten huis met een mooie veranda dat van alle gemakken is voorzien. We hebben zelfs “echt” boodschappen gedaan en hebben voorlopig genoeg frisdrank / bier en etenswaren. We blijven hier sowieso 14 dagen, daarna hangt het sterk af van het feit of ik mijn werk af heb.
De internetverbinding is hier een stuk beter en zien wij jullie snel online. Tegenwoordig gebruiken we ook Skype, dus als je wilt kun je ons toevoegen (onder de naam ‘BergITsolutions’).
Foto’s volgen snel …
Groeten,
Joost & Moira
zondag, september 02, 2007
Nog steeds op Ko Phi Phi
Het eerste plan was ook om verder te gaan reizen op 31 augustus 2007, maar plannen zijn er om te wijzigen. Het bevalt ons hier zo goed dat we langer blijven het is nog onbekend of we tot woensdag 5 september 2007 of tot zaterdag 8 september 2007.
De afgelopen dagen heb ik vooral veel geluierd,gelezen en gezwommen, dit omdat Joost moest werken.
Joost die heeft vandaag zijn eerste duiken gemaakt, ik ben mee gegaan om te snorkelen.
Vanmorgen 7.30 uur onze tijd moesten we bij de duikschool zijn na een kop koffie zijn we gelijk naar de boot toe gegaan in de haven. Het was nog niet zo makkelijk op de boot te komen elke ochtend gaan er ongeveer 5 a 6 boten uit varen voor het duiken. Er zijn hier ook onwijs veel duikscholen dus niet zo vreemd. Die boten staan allemaal achter elkaar en dus moet je over deze boten heen om bij je eigen boot te komen.
Daarna zijn we ongeveer 30 minuten gaan varen om bij de eerste duikplek Bida Nok aan te komen. Daar ging Joost zijn eerste duik maken eigenlijk een soort review om te kijken of ie alles wat ie geleerd had nog wist (hij heeft voor het laatst 2 jaar geleden gedoken). Het ging allemaal goed en hij had een goede duik. Na het duiken is de boot verder gevaren voor een plek om wat uit te rusten en wat te eten. Ik ben toen even gaan snorkelen maar helaas was er weinig zicht dus niet zoveel vissen gezien.
Na het lunchen zijn we doorgevaren naar de volgende duikplek Phi Lay Wall. Daar heeft Joost zijn tweede duik gemaakt dat was meer een fundive. Ik ben toen op de boot gebleven ik mocht ook snorkelen maar had er niet zoveel zin in omdat ik last had van zeeziekte. Hij had een hoop vissen gezien en ook schildpadden.
Daarna zijn we terug gevaren met de boot en toen heeft Joost bij de duikschool zijn logboek bijgewerkt en zijn we terug gegaan naar het hotel om ons op te frissen. Daarna even wat gegeten en weer terug gegaan om wat uit te rusten.
Dit was weer even een bericht vanuit Thailand.
de foto's
De afgelopen dagen heb ik vooral veel geluierd,gelezen en gezwommen, dit omdat Joost moest werken.
Joost die heeft vandaag zijn eerste duiken gemaakt, ik ben mee gegaan om te snorkelen.
Vanmorgen 7.30 uur onze tijd moesten we bij de duikschool zijn na een kop koffie zijn we gelijk naar de boot toe gegaan in de haven. Het was nog niet zo makkelijk op de boot te komen elke ochtend gaan er ongeveer 5 a 6 boten uit varen voor het duiken. Er zijn hier ook onwijs veel duikscholen dus niet zo vreemd. Die boten staan allemaal achter elkaar en dus moet je over deze boten heen om bij je eigen boot te komen.
Daarna zijn we ongeveer 30 minuten gaan varen om bij de eerste duikplek Bida Nok aan te komen. Daar ging Joost zijn eerste duik maken eigenlijk een soort review om te kijken of ie alles wat ie geleerd had nog wist (hij heeft voor het laatst 2 jaar geleden gedoken). Het ging allemaal goed en hij had een goede duik. Na het duiken is de boot verder gevaren voor een plek om wat uit te rusten en wat te eten. Ik ben toen even gaan snorkelen maar helaas was er weinig zicht dus niet zoveel vissen gezien.
Na het lunchen zijn we doorgevaren naar de volgende duikplek Phi Lay Wall. Daar heeft Joost zijn tweede duik gemaakt dat was meer een fundive. Ik ben toen op de boot gebleven ik mocht ook snorkelen maar had er niet zoveel zin in omdat ik last had van zeeziekte. Hij had een hoop vissen gezien en ook schildpadden.
Daarna zijn we terug gevaren met de boot en toen heeft Joost bij de duikschool zijn logboek bijgewerkt en zijn we terug gegaan naar het hotel om ons op te frissen. Daarna even wat gegeten en weer terug gegaan om wat uit te rusten.
Dit was weer even een bericht vanuit Thailand.
de foto's
donderdag, augustus 30, 2007
dinsdag, augustus 28, 2007
Ko Phi Phi Eilanden
Het was even stil na Phuket maar dat kwam omdat wij even flink aan het bijkomen waren van de vermoeidheid en Joost het druk heeft met werk.
Na Phuket zijn we toch maar door gaan reizen naar phi phi dat is een eilandje ongeveer 2 uur varen van phuket.
In 2004 is hier ook de tsunami overheen gekomen en dat zie je nu bijna niet meer terug het is goed hersteld. Ze zijn nog steeds wel aan het opbouwen dus op sommige plekken is het nog wel een rotzooi.
Wij zijn hier gekomen en hebben eerst een slaapplek gezocht voor 1 nacht dit omdat we toch wel graag ergens wilde zitten met veel luxe zodat ik me kan vermaken en joost een goede plek heeft om te werken. We zijn na de 1ste nacht verhuisd naar het Phi Phi Cabana Hotel dat is ongeveer het meest luxe hotel wat Phi Phi heeft. Kwa prijs was het goed te doen want het is een soort laagseizoen dus je krijgt veel korting. Hier blijven we nu tot vrijdag 31 augustus 2007. Tot nu toe bevalt het ons prima dus het kan zijn dat we nog langer gaan blijven. Het is echt een hotel met een groot bed, lekker groot zwembad en het strand om de hoek.
Dit was het weer even voor nu er komen ook nog wat foto's aan maar nog even geduld word aan gewerkt.
Na Phuket zijn we toch maar door gaan reizen naar phi phi dat is een eilandje ongeveer 2 uur varen van phuket.
In 2004 is hier ook de tsunami overheen gekomen en dat zie je nu bijna niet meer terug het is goed hersteld. Ze zijn nog steeds wel aan het opbouwen dus op sommige plekken is het nog wel een rotzooi.
Wij zijn hier gekomen en hebben eerst een slaapplek gezocht voor 1 nacht dit omdat we toch wel graag ergens wilde zitten met veel luxe zodat ik me kan vermaken en joost een goede plek heeft om te werken. We zijn na de 1ste nacht verhuisd naar het Phi Phi Cabana Hotel dat is ongeveer het meest luxe hotel wat Phi Phi heeft. Kwa prijs was het goed te doen want het is een soort laagseizoen dus je krijgt veel korting. Hier blijven we nu tot vrijdag 31 augustus 2007. Tot nu toe bevalt het ons prima dus het kan zijn dat we nog langer gaan blijven. Het is echt een hotel met een groot bed, lekker groot zwembad en het strand om de hoek.
Dit was het weer even voor nu er komen ook nog wat foto's aan maar nog even geduld word aan gewerkt.
dinsdag, augustus 21, 2007
Phuket
Na een slopende bustocht van bijna 10 uur zijn we aangekomen in het niet al te warme phuket.
We zijn gelijk op jacht gegaan naar een villa wat toch niet helemaal is gegaan zoals we gehoopt hadden. De prijs waarvoor ze de villa aanbood was ruim boven budget dus hebben we gevraagd om bedenktijd. We gaan waarschijnlijk dit toch niet doen in verband met de prijs.
We zijn na dit villa verhaal maar een geusthouse gaan zoeken en hebben we ook gevonden
Het is een van een engelsman en het heet Roger's Place. Hier blijven we voor 4 dagen om toch maar even lekker bij te komen van al het reizen en Joost gaat hier alvast wat werken.
We gaan waarschijnlijk over 4 dagen toch doorreizen naar Koh Samui om daar een villa te huren kwa prijs is dat ook wat goedkoper. Zodra ik daar meer nieuws over heb zet ik het op de weblog.
Op dit moment zitten we bij het geusthouse buiten in de tuin te genieten van de rust onder het genot van een biertje. Ik zit te internetten en joost zijn boek te lezen. Daarnaast is hier ook een priveconcert van de eigenaar die met zijn band aan het oefenen is erg grappig is dit.
Tot snel maar weer dikke kus aan iedereen.
We zijn gelijk op jacht gegaan naar een villa wat toch niet helemaal is gegaan zoals we gehoopt hadden. De prijs waarvoor ze de villa aanbood was ruim boven budget dus hebben we gevraagd om bedenktijd. We gaan waarschijnlijk dit toch niet doen in verband met de prijs.
We zijn na dit villa verhaal maar een geusthouse gaan zoeken en hebben we ook gevonden
Het is een van een engelsman en het heet Roger's Place. Hier blijven we voor 4 dagen om toch maar even lekker bij te komen van al het reizen en Joost gaat hier alvast wat werken.
We gaan waarschijnlijk over 4 dagen toch doorreizen naar Koh Samui om daar een villa te huren kwa prijs is dat ook wat goedkoper. Zodra ik daar meer nieuws over heb zet ik het op de weblog.
Op dit moment zitten we bij het geusthouse buiten in de tuin te genieten van de rust onder het genot van een biertje. Ik zit te internetten en joost zijn boek te lezen. Daarnaast is hier ook een priveconcert van de eigenaar die met zijn band aan het oefenen is erg grappig is dit.
Tot snel maar weer dikke kus aan iedereen.
maandag, augustus 20, 2007
Sawasdee
Hallo iedereen,
We zijn er behoorlijk kapot van, maar we zijn na 26 uur reizen aangekomen in Hua Hin (400 Km onder Bangkok).
De eerste vlucht naar Munchen was prima en ging best vlot. Na een paar uur te hebben gewacht op Munchen zijn we om 16:30 met LTU vertrokken naar Bangkok. Mocht iemand van jullie ooit op stoel 26 zitten en twee kuiltjes in de rugleuning voor zich zien … dat waren mijn knieen. Slapen was geen doen en bij aankomst in Bangkok en de treinreis hierna ben ik dan ook regelmatig in slaap gevallen. Moira vertoonde dezelfde klachten.
In Hua Hin hebben we meteen al lol gehad van onze NL-vlaggetjes. Wij liepen door het centrum en werden aangesproken door een gepensioneerde Nedelander, die hier zelf een guesthouse heeft. Ook al was het niet goedkoop was ik blij met een douche en een zacht bed. Ik heb 11 uur non-stop geslapen. Zelfs Moira heeft voor haar doen prima geslapen.
Vandaag mogen wij ons in Hua Hin vermaken. Vanavond om 20:00 stappen we in de bus richting Phuket. ‘k weet nog niet hoeveel strippen het kost, maar het gaat zeker 10 tot 12 uur duren.
Hopelijk vinden we daar een mooi huis met een redelijke internetverbinding. Tot nu toe heb ik alleen maar tergend langzame verbindingen gezien.
Tot in Phuket,
Groeten,
Joost & Moira
zaterdag, augustus 18, 2007
Laatste bericht vanuit Nederland
Nou dat was het dan vanuit Nederland, het is inmiddels midden in de nacht en om 12.10 uur zullen wij opstijgen.
Mocht je naar schiphol komen en dit nog lezen je moet naar vertrekhal 2 daar zijn wij te vinden morgen rond 10.00 uur in de ochtend.
Afgelopen avond zijn we nog even met de familie van den Berg uit eten geweest was erg gezellig en hebben lekker gegeten.
De rest zal aan verhalen gevuld zijn vanaf het buitenland. Tot dan.
Mocht je naar schiphol komen en dit nog lezen je moet naar vertrekhal 2 daar zijn wij te vinden morgen rond 10.00 uur in de ochtend.
Afgelopen avond zijn we nog even met de familie van den Berg uit eten geweest was erg gezellig en hebben lekker gegeten.
De rest zal aan verhalen gevuld zijn vanaf het buitenland. Tot dan.
zaterdag, augustus 11, 2007
7 dagen
Nog 7 dagen en dan is het zover vliegen we naar Thailand voor het begin van onze reis.
Ten eerste wil ik even stil staan bij het feit dat ik afgelopen donderdag mijn afscheid etentje had van mijn oude werk. Wat was het gezellig hebben lekker chinees gegeten en er is dus een groepsfoto gemaakt zie onderstaande.
Via dit bericht wil ik iedereen die zin en tijd heeft om ons uit te komen zwaaien op schiphol hier zijn onze vluchtgegevens:
KL 1795 vertrekt 18 augustus 2007 om 12.10 vanaf schiphol naar Munchen.
Daarna stappen wij over in Munchen op de vlucht naar Thailand en dat is de LT752.
Ten eerste wil ik even stil staan bij het feit dat ik afgelopen donderdag mijn afscheid etentje had van mijn oude werk. Wat was het gezellig hebben lekker chinees gegeten en er is dus een groepsfoto gemaakt zie onderstaande.
Via dit bericht wil ik iedereen die zin en tijd heeft om ons uit te komen zwaaien op schiphol hier zijn onze vluchtgegevens:
KL 1795 vertrekt 18 augustus 2007 om 12.10 vanaf schiphol naar Munchen.
Daarna stappen wij over in Munchen op de vlucht naar Thailand en dat is de LT752.
Mocht je zin hebben om te komen uitzwaaien, wij zullen er zijn rond 10.00 uur en mocht je ons niet kunnen vinden dan kun je mij (Moira) bereiken op mijn 06 nummer jullie vast wel bekend. Mocht je mijn nummer niet hebben stuur me dan even een mailtje.
donderdag, augustus 09, 2007
10 dagen
Zo, nu komt het echt lekker dichtbij. We zijn zelfs al de laatste dagen aan het plannen. Vanaf volgende week donderdag worden wij echter zwervers. Vanaf dan staan we bij de gemeente bekend is "vertrokken: bestemming onbekend".
Moira is deze dagen een soort van afscheidstournee aan het houden. Ze bezoekt familie en vrienden en vult haar dagen verder met kleine voorbereidingen. Voor diegene waar ze niet langskomt, dat is mijn schuld. Ik heb haar eerder al gevraagd om niet te veel afspraken te maken, omdat ik enigsinds flexibel wil blijven voor het geval dat er nog dringende zaken geregeld moeten worden.
Zelf ben ik nog steeds aan het werk. Het zijn lange dagen, in de hoop het allemaal zo goed mogelijk af te krijgen. Toch wel jammer dat ik nu al weet dat dit nooit zal lukken. Het is gewoon te veel en de laatste weken zijn er steeds maar weer nieuwe taken bijgekomen.
Ruim een week geleden stond ik echt voor een lastig vraagstuk. Als ZZP-er (=freelancer) ben ik natuurlijk zakelijk aansprakelijk voor het door mij (niet) afgeleverde werk. Bovendien zou ik het erg jammer vinden als het "half bakken" wordt opgeleverd. Later vertrekken was toen een optie, maar wel een dure :)
Uiteindelijk heb ik besloten het gewoon allebei te doen. Ik ga wel vertrekken en ik ga het ook afmaken :) In plaats van de geplande relaxweken ga ik nu een villa huren en maak daar het werk af. Het idee van programmeren in z'n veel te grote villa in een fantistisch klimaat vind ik niet zo erg h'r :) Het is even afwachten wanneer we dan doorvliegen naar China, maar dat maakt niet zoveel uit - tijd zat!
In de aanloop naar volgende week zaterdag posten we nog even een laatste bericht vanuit Nederland.
Groeten,
Joost
Moira is deze dagen een soort van afscheidstournee aan het houden. Ze bezoekt familie en vrienden en vult haar dagen verder met kleine voorbereidingen. Voor diegene waar ze niet langskomt, dat is mijn schuld. Ik heb haar eerder al gevraagd om niet te veel afspraken te maken, omdat ik enigsinds flexibel wil blijven voor het geval dat er nog dringende zaken geregeld moeten worden.
Zelf ben ik nog steeds aan het werk. Het zijn lange dagen, in de hoop het allemaal zo goed mogelijk af te krijgen. Toch wel jammer dat ik nu al weet dat dit nooit zal lukken. Het is gewoon te veel en de laatste weken zijn er steeds maar weer nieuwe taken bijgekomen.
Ruim een week geleden stond ik echt voor een lastig vraagstuk. Als ZZP-er (=freelancer) ben ik natuurlijk zakelijk aansprakelijk voor het door mij (niet) afgeleverde werk. Bovendien zou ik het erg jammer vinden als het "half bakken" wordt opgeleverd. Later vertrekken was toen een optie, maar wel een dure :)
Uiteindelijk heb ik besloten het gewoon allebei te doen. Ik ga wel vertrekken en ik ga het ook afmaken :) In plaats van de geplande relaxweken ga ik nu een villa huren en maak daar het werk af. Het idee van programmeren in z'n veel te grote villa in een fantistisch klimaat vind ik niet zo erg h'r :) Het is even afwachten wanneer we dan doorvliegen naar China, maar dat maakt niet zoveel uit - tijd zat!
In de aanloop naar volgende week zaterdag posten we nog even een laatste bericht vanuit Nederland.
Groeten,
Joost
zondag, juli 29, 2007
20 dagen
De tijd vliegt weer voorbij, nog 20 dagen en dan zitten wij in het vliegtuig naar Thailand.
Inmiddels heb ik afgelopen donderdag afscheid genomen van mijn werk waar ik 5 jaar en 4 maanden heb gewerkt. Ik had getrakteerd en er werd door mijn manager een speech gehouden over mijn werkzaamheden de afgelopen 5 jaar. Ik heb onwijs leuke kadootjes gehad, waaronder 2 lonely planets van Cambodja en Laos. Gelukkig zie ik een groot deel van mijn collega's nog op donderdag 9 augustus voor een gezellig afscheid etentje.
Verder druk bezig geweest met de medicijnen die nodig zijn voor op reis, dat is allemaal gelukt.
Ik moet nu alleen nog de malariapillen ophalen bij de apotheek. Joost die gaat lariam slikken en ik malarone.
Dat was het weer voor nu op naar het nog 10 dagen bericht.
Inmiddels heb ik afgelopen donderdag afscheid genomen van mijn werk waar ik 5 jaar en 4 maanden heb gewerkt. Ik had getrakteerd en er werd door mijn manager een speech gehouden over mijn werkzaamheden de afgelopen 5 jaar. Ik heb onwijs leuke kadootjes gehad, waaronder 2 lonely planets van Cambodja en Laos. Gelukkig zie ik een groot deel van mijn collega's nog op donderdag 9 augustus voor een gezellig afscheid etentje.
Verder druk bezig geweest met de medicijnen die nodig zijn voor op reis, dat is allemaal gelukt.
Ik moet nu alleen nog de malariapillen ophalen bij de apotheek. Joost die gaat lariam slikken en ik malarone.
Dat was het weer voor nu op naar het nog 10 dagen bericht.
woensdag, juli 18, 2007
30 dagen
Ja de tijd tikt wel door nog 30 dagen en dan vertrekken we naar Thailand.
We hebben het nog aardig druk gehad met de voorbereidingen.
Inmiddels hebben we globaal een reisplanning gemaakt en na Thailand gaan we naar China.
Verder zijn er nog 2 landen bijgekomen waar we eigenlijk ook wel graag naar toe willen en dat zijn Tibet en Nepal. We hebben met de reisplanning erg opgelet wat voor weer het in elk land is zodat we gaan proberen het mooie weer te volgen :). Daarnaast ook deze planning op papier gezet nu maar zien of deze planning gaat lukken.
Daarnaast hebben we de verzekering afgesloten voor onze lange reis. Deze verzekering is speciaal voor als je lang op reis gaat. Deze verkering dekt je WA, Bagage en ziektekosten.
Er zijn maar drie van deze soort verzekeringen.
Dit was weer even een update op naar het bericht nog 20 dagen.
We hebben het nog aardig druk gehad met de voorbereidingen.
Inmiddels hebben we globaal een reisplanning gemaakt en na Thailand gaan we naar China.
Verder zijn er nog 2 landen bijgekomen waar we eigenlijk ook wel graag naar toe willen en dat zijn Tibet en Nepal. We hebben met de reisplanning erg opgelet wat voor weer het in elk land is zodat we gaan proberen het mooie weer te volgen :). Daarnaast ook deze planning op papier gezet nu maar zien of deze planning gaat lukken.
Daarnaast hebben we de verzekering afgesloten voor onze lange reis. Deze verzekering is speciaal voor als je lang op reis gaat. Deze verkering dekt je WA, Bagage en ziektekosten.
Er zijn maar drie van deze soort verzekeringen.
Dit was weer even een update op naar het bericht nog 20 dagen.
zondag, juli 08, 2007
40 dagen
Nog maar 40 dagen vandaag precies over 6 weken gaan we vliegen. Wat vliegt de tijd toch.Ondertussen is er wel weer wat gebeurt we hebben een nieuwe camera gekocht zie foto. De Canon is een onwijs fijn toestel en maakt erg mooie foto's.
Morgen gaan we kijken welke reisverzekering we nemen zodat we op reis goed verzekerd zijn. Er zijn speciale verzekering voor als je voor lange tijd op reis gaat.
Van de week heb ik ook op mijn werk een mail rond laten gaan voor een gezellig afscheidetentje dit zal 2 of 9 augustus plaats vinden.
Dit was het weer voor nu tot over 10 dagen.
vrijdag, juni 29, 2007
50 dagen
(psssst: eigenlijk 49 maar gisteren was het iets te druk...)
Gisteren was voor mij een belangrijke dag. Na 3,5 jaar ben ik gestopt bij mijn werk- / opdrachtgever. Toch wel een raar idee, je telt heel bewust de dagen af en op dag 0 heb je nog niet het besef wat het werkelijk zal inhouden.
Vandaag ben ik er stiekum nog wel even om mijn troep op te ruimen (zowel fysiek als op de computers) en heb nog even de gelegenheid om wat handjes te schudden. Ben benieuwd hoe ik het ga vinden zonder hun, gezien mijn sterke band met een aantal van hen en zeker ook met het werk zal het best even lastig worden ...
Na het weekend ga ik fulltime naar A'dam. Daar loopt mijn laatste "officiele" project. Het zal lastig worden dit helemaal af te ronden, maar het wordt wel van mij verwacht. Dus voorlopig nog steeds weken van > 60 uur en lekker stresssssen.
Dan nog een lolletje. We hebben vele adreswijzigingen verstuurd. Zo ook eentje naar de RWE, de gasleverancier in de Haarlemmermeer. Hier staat A: we gaan verhuizen en B: sluit ons maar af want we hebben geen gas meer nodig. Nu kun je dit als Mavo-miep op twee manieren uitleggen: eerst de afsluiting doorvoeren en dan de adreswijziging OF eerst de adreswijziging en dan de afsluiting. Je raadt het al: mijn vader kreeg netjes een brief thuis dat hij binnen 2 weken zou worden afgesloten van het Gas (kosten ongeveer 500,- euro). Hoe dom kan je zijn ?! ....
Ook al zou ik het liever niet hebben zullen we wel weer veel te snel op de 40 dagen zitten. Tot dan!
Gisteren was voor mij een belangrijke dag. Na 3,5 jaar ben ik gestopt bij mijn werk- / opdrachtgever. Toch wel een raar idee, je telt heel bewust de dagen af en op dag 0 heb je nog niet het besef wat het werkelijk zal inhouden.
Vandaag ben ik er stiekum nog wel even om mijn troep op te ruimen (zowel fysiek als op de computers) en heb nog even de gelegenheid om wat handjes te schudden. Ben benieuwd hoe ik het ga vinden zonder hun, gezien mijn sterke band met een aantal van hen en zeker ook met het werk zal het best even lastig worden ...
Na het weekend ga ik fulltime naar A'dam. Daar loopt mijn laatste "officiele" project. Het zal lastig worden dit helemaal af te ronden, maar het wordt wel van mij verwacht. Dus voorlopig nog steeds weken van > 60 uur en lekker stresssssen.
Dan nog een lolletje. We hebben vele adreswijzigingen verstuurd. Zo ook eentje naar de RWE, de gasleverancier in de Haarlemmermeer. Hier staat A: we gaan verhuizen en B: sluit ons maar af want we hebben geen gas meer nodig. Nu kun je dit als Mavo-miep op twee manieren uitleggen: eerst de afsluiting doorvoeren en dan de adreswijziging OF eerst de adreswijziging en dan de afsluiting. Je raadt het al: mijn vader kreeg netjes een brief thuis dat hij binnen 2 weken zou worden afgesloten van het Gas (kosten ongeveer 500,- euro). Hoe dom kan je zijn ?! ....
Ook al zou ik het liever niet hebben zullen we wel weer veel te snel op de 40 dagen zitten. Tot dan!
zondag, juni 17, 2007
60 dagen
De tijd vliegt nog steeds erg hard. Je begint aan het avontuur en je denkt "het kan me niet snel genoeg gaan", maar nu begint de tijd toch wel te dringen.
Ik heb vandaag uitgerekend dat ik nog 24 dagen moet werken. Wat lijkt dat nog kort maar dat zijn nog 5 weken (ik werk 32 uur per weer). Dan neem ik afscheid na 5 1/2 jaar werken, toch wel raar.
Maandag gaan we weer voor een bezoekje naar de bank. De machtiging op de rekening, voor de vader van Joost, is niet in orde, we moeten een depot storten en daarbij een contract tekenen. Dit is nodig omdat ze anders onze creditcard en roodstand afnemen. Ze zijn namelijk bang dat als je vertrekt naar het buitenland je niet meer terug komt.
Dit was weer een update op naar de 50 dagen.
Ik heb vandaag uitgerekend dat ik nog 24 dagen moet werken. Wat lijkt dat nog kort maar dat zijn nog 5 weken (ik werk 32 uur per weer). Dan neem ik afscheid na 5 1/2 jaar werken, toch wel raar.
Maandag gaan we weer voor een bezoekje naar de bank. De machtiging op de rekening, voor de vader van Joost, is niet in orde, we moeten een depot storten en daarbij een contract tekenen. Dit is nodig omdat ze anders onze creditcard en roodstand afnemen. Ze zijn namelijk bang dat als je vertrekt naar het buitenland je niet meer terug komt.
Dit was weer een update op naar de 50 dagen.
vrijdag, juni 08, 2007
70 dagen
Zo, dan gaat best snel. We zitten nu al op 70 dagen. Langzamerhand wordt ik toch wel een beetje zenuwachtig, hopelijk krijgen we alles op tijd af.
Moira had al geschreven over de overdracht van het huis afgelopen vrijdag. Als verkoper heb je het toch maar makkelijk, één handtekening en binnen een minuut of 30 sta je weer buiten.
Ook is Moira inmiddels bezig met de reisverzekeringen en de vraag of wij ons nu wel of niet uit moeten schrijven uit Nederland (bevolkingsregister). Wel weet ik inmiddels dat voor de belastingen wel zullen worden beschouwd als inwoner van Nederland, best jammer :)
Dus op naar de 60 ... maar niet te snel alsjeblieft :)
Groeten,
Joost
Moira had al geschreven over de overdracht van het huis afgelopen vrijdag. Als verkoper heb je het toch maar makkelijk, één handtekening en binnen een minuut of 30 sta je weer buiten.
Ook is Moira inmiddels bezig met de reisverzekeringen en de vraag of wij ons nu wel of niet uit moeten schrijven uit Nederland (bevolkingsregister). Wel weet ik inmiddels dat voor de belastingen wel zullen worden beschouwd als inwoner van Nederland, best jammer :)
Dus op naar de 60 ... maar niet te snel alsjeblieft :)
Groeten,
Joost
zondag, juni 03, 2007
huis opgeleverd
Inmiddels hebben we vrijdag het huis opgeleverd.
De nieuwe eigenaar was tevreden met hoe het huis eruit zag.
Daarnaast is ook het huwelijk van Lianda en Chris (broer van Joost) achter de rug.
Zei zijn nu lekker op huwelijksreis naar Mallorca.
Binnenkort hebben we een afspraak bij de bank om nog wat financiele zaken te regelen.
Verder zullen we ook gaan beginnen met een globaal plan voor onze reis.
Ik moet nog 8 weken werken en dan ben ik niet alleen dakloos maar ook werkeloos. Joost die zal nog wat langer doorwerken om de opdrachten allemaal af te kunnen ronden.
Wel raar dat we nu geen huis meer hebben we hebben er 5 1/2 jaar gewoont.
Dit was weer even een kleine update van hoe de zaken er voorstaan.
De nieuwe eigenaar was tevreden met hoe het huis eruit zag.
Daarnaast is ook het huwelijk van Lianda en Chris (broer van Joost) achter de rug.
Zei zijn nu lekker op huwelijksreis naar Mallorca.
Binnenkort hebben we een afspraak bij de bank om nog wat financiele zaken te regelen.
Verder zullen we ook gaan beginnen met een globaal plan voor onze reis.
Ik moet nog 8 weken werken en dan ben ik niet alleen dakloos maar ook werkeloos. Joost die zal nog wat langer doorwerken om de opdrachten allemaal af te kunnen ronden.
Wel raar dat we nu geen huis meer hebben we hebben er 5 1/2 jaar gewoont.
Dit was weer even een kleine update van hoe de zaken er voorstaan.
dinsdag, mei 29, 2007
Een reis om de wereld over 80 dagen
Het appartement in Hoofddorp is inmiddels helemaal leeg en schoon en klaar voor oplevering aanstaande vrijdag.
Vrijdag om 13.30 uur gaan we de papieren tekenen bij de notaris voor de overdracht.
In Nieuw-Vennep zijn we aardig ingeburgerd en gaat het verder zijn gangetje.
Wel zijn we druk met het aankomende huwelijk van Lianda en Chris (broer van Joost) wat donderdag aanstaande gaat plaatsvinden. Alle voorbereidingen daarvoor zijn klaar en afgelopen zaterdag had ik het druk met het vrijgezellenfeestje van Lianda wat erg goed geslaagd was.
Dit vrijgezellenfeestje heb ik samen met mijn schoonzus Hetty georganiseerd. We gingen eerst Salsa leren en daarna lekker eten bij een barbequerestaurant.
Vrijdag om 13.30 uur gaan we de papieren tekenen bij de notaris voor de overdracht.
In Nieuw-Vennep zijn we aardig ingeburgerd en gaat het verder zijn gangetje.
Wel zijn we druk met het aankomende huwelijk van Lianda en Chris (broer van Joost) wat donderdag aanstaande gaat plaatsvinden. Alle voorbereidingen daarvoor zijn klaar en afgelopen zaterdag had ik het druk met het vrijgezellenfeestje van Lianda wat erg goed geslaagd was.
Dit vrijgezellenfeestje heb ik samen met mijn schoonzus Hetty georganiseerd. We gingen eerst Salsa leren en daarna lekker eten bij een barbequerestaurant.
zaterdag, mei 19, 2007
90 dagen
Zo, de verhuizing is bijna klaar. Het appartement is bijna leeg en de kratten met onze laatste spullen zijn naar Aalsmeer gebracht. Morgen gaan we een dag schoonmaken en indien het weer het toelaat, zullen we de banken naar Nieuw-Vennep brengen. Dan is alles klaar voor de overdracht op 1 juni.
donderdag, mei 10, 2007
100 dagen
Niet dat we aftellen ofzo, maar vanaf vandaag is het nog precies 100 dagen totdat het vliegtuig vertrekt.
Van mij kan het niet snel genoeg gaan, maar Joost is een beetje bang dat ie zijn werk niet afkrijgt. Hij heeft belooft dat hij wat minder zou gaan werken, maar het word steeds meer.
Maar eerst op naar zaterdag, want dan gaan we verhuizen naar Nieuw-Vennep en zijn we officeel zwervers.
Felicitaties mogen naar moira-en-joost@dak-en-thuis.loos.
Van mij kan het niet snel genoeg gaan, maar Joost is een beetje bang dat ie zijn werk niet afkrijgt. Hij heeft belooft dat hij wat minder zou gaan werken, maar het word steeds meer.
Maar eerst op naar zaterdag, want dan gaan we verhuizen naar Nieuw-Vennep en zijn we officeel zwervers.
Felicitaties mogen naar moira-en-joost@dak-en-thuis.loos.
zondag, april 22, 2007
Nog 100 dagen werken
Ja, voor ons wordt het nu echt aftellen. Vanaf vandaag moeten wij nog 100 dagen werken. 16 daarna vliegen we via Duitsland naar Thailand.
De laatste werkzaamheden gaan soepel. In de berging staan nu alleen nog maar kratten en we hebben inmiddels een plekje gevonden waar ze heen kunnen.
Gisteren zijn de eetkamertafel en de stoelen opgehaald, waardoor we nu aan een "leen" tafeltje zitten op klapstoelen :) Niet ideaal, maar we doen het toch echt zelf. Tesamen met de banken, TV en 2 opbergkasten zijn dat de laatste meubels.
Over 19 dagen gaan we verhuizen naar Nieuw-Vennep. Het uiteindelijk verplaatsen van de laatste spullen is een eitje, maar alle adreswijzigingen versturen is een hele klus. Zelfs met de verhuisservice van TPG-post ben je toch nog veel tijd kwijt om alle verzekeringen, pensioenen en alles waar dat op lijkt aan te schrijven.
Overigens gaat Moira na de verhuizing alle vrienden / familie en bekenden een adreswijziging sturen, dus die komt over een paar weken.
De laatste werkzaamheden gaan soepel. In de berging staan nu alleen nog maar kratten en we hebben inmiddels een plekje gevonden waar ze heen kunnen.
Gisteren zijn de eetkamertafel en de stoelen opgehaald, waardoor we nu aan een "leen" tafeltje zitten op klapstoelen :) Niet ideaal, maar we doen het toch echt zelf. Tesamen met de banken, TV en 2 opbergkasten zijn dat de laatste meubels.
Over 19 dagen gaan we verhuizen naar Nieuw-Vennep. Het uiteindelijk verplaatsen van de laatste spullen is een eitje, maar alle adreswijzigingen versturen is een hele klus. Zelfs met de verhuisservice van TPG-post ben je toch nog veel tijd kwijt om alle verzekeringen, pensioenen en alles waar dat op lijkt aan te schrijven.
Overigens gaat Moira na de verhuizing alle vrienden / familie en bekenden een adreswijziging sturen, dus die komt over een paar weken.
zondag, april 08, 2007
echo
Wat heeft een mens toch een hoop zooi. We zijn nu al twee weken achter elkaar druk bezig met opruimen, dit omdat we gaan verhuizen in het weekend van 12 en 13 mei naar Nieuw-Vennep.
Vorige week zijn we begonnen met het uit elkaar halen van het bed, we liggen dus nu op de grond. Het bed is gisteren opgehaald.
Vandaag zijn we bezig geweest met de eetkamertafel uit elkaar halen, de keukenkastje nalopen wat kan weggegooid worden, de toogkast helemaal leeggehaald, een kastje in de keuken van de muur gehaald, fotolijsten van de muur gehaald, de salontafel weggehaald en het kleed opgerold.
De huiskamer heeft nu een hele mooie echo en is erg leeg. Het is net alsof hier niemand meer woont.
De komende weken zal het zo nog wel even doorgaan om zo te zorgen dat het gehele huis leeg komt.
Vorige week zijn we begonnen met het uit elkaar halen van het bed, we liggen dus nu op de grond. Het bed is gisteren opgehaald.
Vandaag zijn we bezig geweest met de eetkamertafel uit elkaar halen, de keukenkastje nalopen wat kan weggegooid worden, de toogkast helemaal leeggehaald, een kastje in de keuken van de muur gehaald, fotolijsten van de muur gehaald, de salontafel weggehaald en het kleed opgerold.
De huiskamer heeft nu een hele mooie echo en is erg leeg. Het is net alsof hier niemand meer woont.
De komende weken zal het zo nog wel even doorgaan om zo te zorgen dat het gehele huis leeg komt.
zondag, maart 11, 2007
Vliegtickets geboekt
De vliegtickets zijn geboekt en we vliegen op zaterdag 18 augustus 2007 om 12:15 uur.
Verder is het vrij rustig. Ik zal eind juli uit dienst treden.
Joost heeft werk tot eind juni 2007 en zal daarna allerlei werkzaamheden gaan afronden.
Verder zullen we de komende maanden bezig zijn met verhuizen vanaf half mei gaan we bij de ouders van Joost wonen.
woensdag, februari 07, 2007
Mogelijke vertrekdatum
Inmiddels hebben we gekeken naar mogelijke vertrekdatums.
Hierbij speelt Joost zijn bedrijf en projecten ook een rol. Het is voor hem
het beste om 7 maanden te werken in verband met belastingvoordelen.
Hierdoor kunnen we weg vanaf 1 augustus 2007 en op dit moment denken we hard na over
18 augustus 2007.
Verder is inmiddels mijn werk ook op de hoogte van mijn vertrek.
Vanaf ongeveer half mei 2007 zullen we ons appartement verlaten en gaan we bij de ouders van Joost wonen.
Hierbij speelt Joost zijn bedrijf en projecten ook een rol. Het is voor hem
het beste om 7 maanden te werken in verband met belastingvoordelen.
Hierdoor kunnen we weg vanaf 1 augustus 2007 en op dit moment denken we hard na over
18 augustus 2007.
Verder is inmiddels mijn werk ook op de hoogte van mijn vertrek.
Vanaf ongeveer half mei 2007 zullen we ons appartement verlaten en gaan we bij de ouders van Joost wonen.
zondag, januari 21, 2007
Koop onvoorwaardelijk
Gisteren lag er een brief van de Notaris dat de bankgarantie van de koper is overgelegd.
We kunnen nu verder met de voorbereidingen voor onze reis en eindelijk een vliegticket gaan boeken.
We kunnen nu verder met de voorbereidingen voor onze reis en eindelijk een vliegticket gaan boeken.
vrijdag, januari 12, 2007
Zoals verwacht
Zoals verwacht heeft de koper afgelopen woensdag gebeld voor een uitstel van 7 dagen. Zoals het er nu naar uitziet weten wij woensdag 17 januari om 23:59:59 of het allemaal gaat lukken.
woensdag, januari 03, 2007
Op naar 10 januari
Zo, de bedenktijd is vorige week woensdag verstreken. Door het overlijden van de broer van Moira (Anson - 36 jaar) is dit moment echter stil voorbij gegaan.
Nu gaan we op naar 10 januari, de dag dat het voorbehoud op financiering verloopt. Hierna kunnen we echt een datum gaan prikken voor vertrek.
Nu gaan we op naar 10 januari, de dag dat het voorbehoud op financiering verloopt. Hierna kunnen we echt een datum gaan prikken voor vertrek.
Abonneren op:
Posts (Atom)
