Maleisië

Ach, bijna op tijd … 17 dagen geleden, in plaats van de beloofde 14 dagen, schreven we nog vanuit Ko Tao (Thailand). Op dit moment zitten we in een plaats genaamd Kuala Terengganu. Morgen zullen we na hier 6 dagen te hebben verbleven doorreizen naar opnieuw een eiland.

De reis van Thailand naar Maleisië was simpel maar vermoeiend. Uit ervaring wisten we al dat een Thaise treinreis best te doen is, maar 15 uur blijft een hele poos. Na z’n lange tijd op Ko Tao te hebben verbleven was het ook wel weer raar om de backpacks in te pakken en ben je in het begin weer wat onwennig met al dat reizen.

De grensovergang was echt een eitje, zo hebben we dat nog nooit eerder gehad. Er was 1 loketje en een vriendelijke ambtenaar (zeeeer uitzonderlijk hier) vroeg ons alleen naar onze plannen. Na hem het antwoord te hebben gegeven dat hij z’n 300 keer per dag hoort kregen we snel 2 kleine stempeltjes en daarmee hadden wij ons entreekaartje om 3 maanden in Maleisië te mogen blijven.

Zelf kennen we het uiterste zuiden van Thailand niet echt goed. We hebben dus geen idee of de overgang van zuid Thailand qua levensstijl en cultuur erg afwijkt, maar ten opzichte van de regio rond Ko Tao is het eigenlijk wel een groot verschil met dit land. Maleisië is schoon, goed georganiseerd en de mensen zijn er echt heel aardig. Wanneer je mensen kort ontmoet, bijvoorbeeld in de lift, dan vragen zij meestal direct waar je vandaag komt en kan er een heel gesprek uit volgen.

Maleisië heeft een zeer gevarieerde populatie. Het merendeel van de inwoners is islamitisch maar ook de christenen en boeddhisten zijn vertegenwoordigd. Als je in andere landen in Azië naar de bewoners hun gezichten kijkt dan lijken ze meestal best veel op elkaar en zijn ze onderling niet echt moeilijk uit elkaar te houden (zoals Thai versus Khmer). Hier in Maleisië gaat die vlieger niet op – wij hebben ook geen idee waarom, maar ze zijn hier gek op vliegeren – de populatie is een vrolijke mix van verschillende achtergronden (Thais, Chinees, Indonesisch, etc.) en het is in een hotel dus ook niet echt makkelijk bepalen of het nu “buitenlandser” of “locals” zijn. Maleisië heeft volgens ons een behoorlijk sterke economie, de mensen zijn beter opgeleid en over het algemeen spreken ze goed tot uitstekend Engels.

Zelf zijn we misschien bevooroordeeld over de islam en ligt het niet echt voor de hand om naar een zwaar islamitisch land te gaan maar dit valt echt 150% mee! Moira die zonder hoofddoek rond loopt en in andere landen best wel eens “nakijkers” heeft kan hier vrolijk rondlopen en tot op heden hebben we nog geen echter “aanstaarders” gezien. Veel van de vrouwen dragen hier hoofddoeken maar in tegenstelling tot in NL zijn deze meestal zeer vrolijk en soms zelf prachtig. Overigens dragen niet alle vrouwen een hoofddoek, waar wij nu zijn is het z’n 75% procent. Wat is er dan wel anders? Niet veel, het enige dat opvalt is dat wij veel groepjes mannen zien zonder de vrouwen.

Vanaf de grens zijn we met een taxi naar de plaats Kota Bharu gegaan, ongeveer een uur rijden. Dit taxiritje was echt super goedkoop ten opzichte wat van in Thailand gewend zijn. Voor 8 euro hadden we de taxi voor ons zelf en zetten hij ons keurig voor het hotel af. Om een vergelijking te geven, op Ko Tao is een taxiritje van zuid naar noord (een kleine 10 minuten) 4 euro. In dit plaatsje was niet echt veel te doen. Die dag was de sultan jarig en echt alles was dicht. Trouwens heel raar om parkeermeters te zien maar inmiddels weten we dat je dat bijna overal hebt hier. Misschien kun je daar uit opmaken dat ze hier qua ontwikkeling en overheid iets verder zijn dan Thailand. Maar goed, het was om te rusten na de trein- / taxireis en bedoelt om de volgende dag fris en fruitig aan het laatste stukje te beginnen richting het eerste doel: de Perhentian Islands.

De laatste etape was heel gemakkelijk en bestond uit een taxirit van een uur en een boottocht in een speedboot voor drie kwartier. Vervelen doe je je niet op de boot want de omgeving en het zicht op de eilanden is adembenemend mooi. Bounty eilanden, blauwe heldere schone zee en parel witte stranden (zie foto’s). Er zijn twee eilanden (Kecil = Klein en Besar = Groot). We hebben eerst drie nachten verbleven op het grote eiland maar waren daar zo verveelt (geen “lol” te beleven) dat we zijn verhuisd naar het kleine eiland. Geen slechte zet want de zes dagen hier waren veel leuker en heeft Joost zich flink uitgeleefd onder water. Ook hebben we hier opnieuw Ties & Shirley ontmoet die hier ook waren voor een korte vakantie / visumrun. (hopen dat zij het niet lezen: wat een bizar super vette duikstekken hebben ze hier … zijn mond viel open en tot kom hij zijn ademautomaat gaan terugzoeken :) Voor Moira was er ook best wel wat te doen. De stranden en zee zijn zo mooi dat zelf zij, tegen haar gewoonte in, op het stran
d heeft liggen bakken en in de zee heeft gezwommen. Ook heeft zij een kijkje onderwater genomen met een snorkel en voor het eerst van haar leven schildpadden, haaien, pufferfishes en nemo’s (clownfishes) gezien. Voor z’n snorkeltrip hoef je niet ver te reizen, gewoon via het strand het water inlopen en klaar is Klara.

De eilanden zijn leuk voor een paar dagen maar te klein om lang te blijven hangen. Na in totaal negen dagen hebben we de boot terug genomen en zijn per taxi zuidwaarts vertrokken. De taxichauffeur was weer een aardige man met verhalen over Maleisië en had een interessante achtergrond. Twee uur later zetten hij ons af in Kuala Terrenganu waar we eerst drie dagen zouden verblijven maar dit uiteindelijk hebben opgerekt naar zes, waarvan vandaag de laatste. Echt heel veel is hier niet te doen. We zijn er een aantal keer op uitgetrokken en de reden dat we hier zo lang hebben gezeten is uiteraard weer het werk van Joost (de junk). Nadat hij op de eilanden weer teveel met z’n luchtverbruik, drijfvermogen en “visjes tellen” bezig is geweest moest er even flink gewerkt worden om de achterstanden weg te krijgen.

Morgen dus opnieuw naar een eiland. Dit eiland ligt een flink stuk ten zuiden van de Perhentian Islands maar kent wel dezelfde eigenschappen. Maar goed, daar later meer over.

Tot snel!

Liefs,

Moira en Joost

15 foto's Perhentian Islands
12 foto's Kuala Terengganu

31 duikfoto's eerste kwartaal 2008 *

* = op verzoek een aantal extra duikfoto's. Al deze foto's zijn gemaakt door Ties & Shirley