donderdag, oktober 25, 2007

Weekje Phnom Penh

Hallo allemaal, vanuit een regenachtig Phnom Penh (hoofdstad).

De tijd vliegt. Morgen zitten we hier al weer een week en dat was meer dan genoeg om alles hier te zien. Morgen reizen we verder naar het zuiden, naar de kustplaats Sihanoukville. Inmiddels zijn we er achter dat we liever in mooie kustplaatsen / op eilanden zitten dan midden in de stad, ook al is Phnom Penh best mooi en niet al te druk.

In de week dat we hier zaten hebben aardig wat gedaan en meegemaakt. Vrijdag 19 oktober 2007 zijn we aangekomen en hebben ons eerst naar een reisagentschap laten brengen omdat in de lonely planet staat dat je daar de hotels veel goedkoper kan boeken. Dat bleek inderdaad te kloppen en het scheelde meer dan de helft! Ook dit keer zijn we weer in een vrij luxe hotel gaan zitten, omdat Joost nog steeds een beetje moet werken. Na wat foldertjes te hebben gezien hebben we gekozen voor het Phnom Penh hotel (www.phnompenhhotel.com).

In Phnom Penh en de omliggende omgeving zijn een aantal locaties die de moeite waard zijn om te gaan bekijken. Omdat deze best wel ver uit elkaar liggen hebben we een tuk-tuk geregeld voor een hele dag en zijn zo van plek naar plek gereden.

Als eerste zijn we naar de Killing Fields gegaan. Deze beruchte plek ligt ongeveer 15 kilometer buiten de stad en valt wat ons betreft in de categorie “je moet het gezien hebben” ook al is het niet voor de “lol”. Kort samengevat is het een relatief klein kamp waar tussen 1975 en 1978 ongeveer 17.000 mannen, vrouwen en kinderen op gruwelijke wijzen zijn vermoord. Ook al is de omvang niets vergeleken met de Jodenvervolging kun je wel stellen dat dit kwa bruutheid erger is. We hebben er bewust voor gekozen om geen confronterende foto’s op internet te zetten waardoor je dit bij de foto’s niet terug zal zien.

De mensen die naar de Killing Fields werder gebracht zaten daarvoor meestal gevangen in een locatie genaamd S-21 (midden in de stad). Na de Killing Fields zijn we hier naar toe gegaan. Ook hier kun je weer veel merken van de gruweldaden van het toenmalige regime. Een van de dingen die ons het meeste trof was het feit dat vooral kinderen deze gruweldaden hebben uitgevoerd, bijvoorbeeld als bewakers. Nog iets schokkend: heel veel van de oorlogsmisdadigers lopen na meer dan 25 jaar nog gewoon vrij rond!

De middag van ons “touristendagje” zijn we naar het nationale museum geweest, gevolgd door het “Royal Palace”. Beide bezoeken waren best leuk en we hebben best mooie dingen / gebouwen gezien. Misschien als wij niet van die cultuurbarbaren zouden zijn hadden we waarschijnlijk een hele interessante middag gehad. In ons geval is het al snel “Oh, weer een potje … ja hij is wat groter … next!”. Bij de gebouwen van het Royal Palace was het voor ons weer iets makkelijker. Deze zijn zo mooi, groot en gedetailleerd dat je daar wel even mee zoet bent … (maar toch … na anderhalf uur en mooi gebouw 8 … is het voor ons weer tijd voor iets nieuws :)

Voordat wij hier naar Phnom Penh zijn gekomen zaten wij in Battambang, een paar honderd kilometer naar het westen. Hier hebben wij kennis gemaakt met een andere Nederlandse backpacker, Martijn Spierenburg ((www.martijnspierenburg.waarbenjij.nu). Zal je altijd zien dat je elkaar dagen later, paar honderd kilometers verder, in deze “drukke” stad gewoon weer tegenkomt :)

Ter afsluiting van de dag zijn we naar de “central market” geweest. Deze laat zich het beste omschrijven als de Beverwijkse bazaar, met als uitzondering dat er geen 300 oude Mercedessen voor de deur staan … maar 3000 Honda brommers. Waar ze in beverwijk 8 hallen voor nodig hebben is hier in 1 hal geperst. Ook al is het erg druk en volgebouwd is het zeker leuk om dit te zien. Je kunt hier echt alles kopen wat je maar wilt, van illegale T-shirts tot illegale pannen & potten en van illegale films tot illegale horloges. Nu hoef je overigens niet naar de markt voor een “ali illigalie” D&G shirt, zelfs in de grote warenhuizen is alles nep. Het enige dat hier niet wordt nagemaakt zijn de sigaretten (zover ik weet) want die kosten toch maar 21 eurocent per pakje.

De volgende dag hebben we nog wat door de stad gedwaald om de laatste plekjes te gaan bekijken. Vooraf hadden we een beetje gekeken waar we naar toe wilde, maar daar is weinig van terecht gekomen. We zijn blijven plakken in een redelijk groot warenhuis waar we opnieuw onze ogen hebben uitgekeken naar de vele spullen die ze daar verkopen. Na afloop zijn we naar de terrassen langs de “Tonle Sap“ rivier gegaan. Bij toeval bleek dat we in een restaurant van een Nederlander terecht waren gekomen. De allerbeste kerel weet een hoop van Cambodja en zat vol verhalen over zijn ervaring hier. Uiteindelijk zijn we tot laat in de avond blijven plakken en hebben samen met hem het licht uit gedaan :)

De andere dagen zijn vrij rustig verlopen. We slapen wat meer en we hebben beide inmiddels een dagabonnement op de WC gehad (geen idee wat de oorzaak was). Maar blij dat we vanuit NL de juiste medicijnen hebben meegenomen en dat we in een brandschone omgeving zaten.

Morgen gaan we dus verder reizen naar de kustplaats Shihanoukville, met de bus een kleine 4 uur reizen. Vanaf hier gaan we ook meteen het visum voor Vietnam regelen, wat ons volgende land gaat worden. Dit bezoek aan Cambodja blijven we alleen ten zuiden van Phnom Penh. Later (na Vietnam en Laos) komen we een keer terug voor het noorden waaronder Siem Reap (Ankor Wat).

Tot het volgende verhaal.

Heel veel liefs van Moira en Joost

5 foto's Battambang
12 foto's Phnom Penh (algemeen)
6 foto's Phnom Penh (nationale museum)
6 foto's Phnom Penh (royal palace)

vrijdag, oktober 19, 2007

sua s'dei

... of te wel hallo, hier in het Cambodja ...

 

We zitten nu in Cambodja in een plaats Battambang. Er zit toch wel een behoorlijk verschil tussen Thailand en Cambodja. Hier lopen de ontwikkelingen denk ik wel 10 jaar achter op Thailand.

 

Het was een behoorlijke reis de afgelopen dagen. We zijn afgelopen maandag om 14:00 uur van Ko Tao (het duikeiland vertrokken) en zijn begonnen met een bootreis. Ze hadden er al voor gewaarschuwd dat het slecht weer zou gaan worden en wij hebben gelukkig alleen last gehad van een ruige zee. Zelf heb ik daar geen last van, maar Moira liep op een gegeven moment best groen aan. Gelukkig is het wel goed gegaan.

 

Na een busreis van een klein uur zijn we op het station aangekomen. We hadden het ticket op Ko Tao al regelt en hadden een kleine tweepersoons coupe met een stapelbed. De trein was maar (!) 30 minuten te laat ... vorige keren was het al snel 3 uur :) Na 9 uur kwamen we aan op bangkok. Op dat moment hadden we nog een krape 2 dagen om uit Thailand te komen.

 

Voor het vervolg naar de grens hebben we gekozen voor een tweede treinrit. Deze trein was meer een metro - vol met forenzen - die echt overvol was. Ze verkochten meer kaartjes dan stoelen en dat was voor ons nieuw want meestal krijg je een genummerde stoel. Misschien had er bij mij een belletje moeten gaan rinkelen toen ik de kaartjes kocht (1 euro voor een rit van 5 uur). Na anderhalf uur konden we dan eindelijk zitten en kwamen in de schemering aan in het laatste Thaise dorpje voor de grens.

 

Traditiegetrouw stond er weer een leger aan tuc-tuc drivers te wachten die je graag wilde wegbrengen. Vanuit de lonely planet hadden wij al een keuze gemaakt en waren binnen no-time bij het guesthouse. Onderweg is de driver gestopt en een gladde Engels sprekende Thai ingestapt. Hij wilde meteen weten of we al een visum hadden etc. Natuurlijk hebben wij ons van de domme gehouden en zijn er niet op in gegaan. Met de tuc-tuc driver hebben wij een afspraak gemaakt om de volgende dag naar de border te gaan. Hierna zij de gladjakker "see you tommorow" ... dat zat mij niet lekker.

 

De volgende dag (gisteren dus) waren we al vroeg wakker. Omdat in het plaatsje niet veel te doen was hebben we besloten om maar direct naar de grens te gaan. Het is zeker geen gewoonte om afspraken te breken, maar met die gladjakker in het achterhoofd vond ik het niet erg om hem mis te lopen. De lonely planet staat bol van de waarschuwingen over "scam-artists" die je wel even zullen helpen ... Ja, van je geld afhelpen dus...

 

Bij de grens was het weer het oude liedje, veel gladde Thai die gaan lopen schreeuwen. Tegen de eerste 5 zeg je nog gewoon beleefd "No, thank you", maar daarna begin je ze gewoon te negeren. Het is onvoorstelbaar hoe lang ze blijven zeuren en achter je aan blijven lopen (maar dat doet ons al niets meer). Het visum bleek uiteindelijk een eitje. Uberhaupt de hele grensovergang is erg makkelijk. Het was voor ons de eerste keer en we hadden ons ingesteld op een Russisch tafereel, maar het stelt in werkelijkheid niets voor.

 

Eenmaal in Cambodja bleek dat het daar ook vol met Thai zit die je graag nog even oplichten voordat je buiten hun grip komt. Gelukkig heeft de overheid van Cambodja hier maatregelen genomen en heeft een gratis pendel bus opgezet naar een "groot" busstation waarmee je verder kunt reizen. De oplichters waren zeer vriendelijk om dit aan te wijzen .. iets te vriendelijk.

 

Toen we opstapten gingen er ook twee gladde jongens mee en de bus stopte na een kleine kilometer (He?! Op het bord stond toch 2 KM?). We werden verteld dat dit het busstation was en dat deze "travel company" van de overheid was. Het leek mij zelf erg sterk. Er werd ons een taxi aangeboden omdat er geen bussen zouden zijn. Toen ik vroeg naar het busstation zeiden ze eerst dat deze niet bestond en daarna dat daar alleen 's ochtends bussen kwamen. Ik ben eerst gaan zitten en heb de lonely planet nog maar eens gepakt om te kijken wat de meest gebruikte oplichtingpraktijken waren en hoe het zat met de bussen. Na een minuut of 5 kreeg een andere backpacker al mot met de lokale "leider" van de gladde jongens en toen werden wij onder druk gezet om op te hoepelen of nu de taxi te nemen. Als wij hem niet namen dan zouden wij hem daarna ook niet meer krijgen. Dit was voor mij de druppel en we zijn maar te voet vertrokken.

 

Onderweg kwamen wij de "echte" pendelbus tegen. Hij bood ons aan ons terug mee te nemen naar de grens en dan alsnog naar het busstation te gaan. Deze keer zijn we er ook echt gekomen :) Binnen no-time hadden we een kaartje voor een "shared" taxi en met 1 chauffeur en 5 volwassen kun je best drie uur in een "normale" personen auto zitten. Ondanks het ruimte gebrek was het wel erg leuk en soms best gezellig.

 

Geen idee hoe we de fout hebben kunnen maken, maar we zitten midden in de piek van het regenseizoen. Je kunt dan ook niet meer spreken van wegen, maar eerder over blubberpadjes. In de lonely planet staat dat de reistijd dan op kan lopen tot 4 uur ... maar niet als je gestoorde taxichauffeur treft. Hij glibberde en scheurde overal overheen / langs, links inhalen, rechts inhalen, continue op de claxon hangen ... en na 2 uur waren wij op bestemming (een uur eerder dan normaal). Ik was blij dat ik mijn benen weer kon strekken en was dan ook zeer dankbaar dat het geen vier uur heeft geduurd.

 

Na een onrustige nacht zitten we nu goed te eten in een klein restaurant. Moira heeft nergens last van en ik verdenk de malariapillen van mijn onrust. Ik heb zelden zo intensief gedroomd. Als dit zo door blijft gaan dan ga ik de dagpillen proberen i.p.v. de weekpillen. Maar goed ik wacht het nog even af ...

 

Morgen gaan we met de bus naar de hoofdstad Phnom Penh. We zijn benieuwd hoe het daar is ... maar dat horen jullie later wel.

 

Het internet is wederom slechter hier. Volgens mij gebruiken ze nog veel modems / ISDN-lijnen. Houd er dan ook rekening mee dat wij (nog) minder zullen schrijven / mailen. Maar geen bericht is goed bericht!

 

Tot snel,

 

Joost & Moira

maandag, oktober 15, 2007

laatste bericht vanuit Koh Tao

Hallo,

Hierbij nog even een kort bericht van de afgelopen week vanuit Koh Tao.
Joost die heeft nog wat dagen flink wat gewerkt en ik heb met vermaakt met lezen.
Hier in Thailand hebben ze veel winkels waar je tweedehands boeken kan kopen ook in het Nederlands. Je koopt deze boeken voor ongeveer 3 a 4 euro en dan als je het boek uit hebt kun je het terug brengen en krijg je de helft van je geld retour, je kunt dan ook weer een nieuw boek uitzoeken. Ik vermaak me hier prima mee.

Daarnaast hebben we veel gedoken. Ik om vooral ervaring op te doen na het behalen van mijn open water, je krijgt die ervaring echt door veel te duiken. Ik heb nog 4 fundives gedaan na mijn open water en heb dit gedaan met Shirley mijn duikinstructrice. Ik ben dan ook onwijs blij dat ze het geduld en de tijd heeft genomen om mijn alle technieken te leren. Joost heeft veel gedoken met Ties en heeft zich ook prima vermaakt.

Als dank voor het leren duiken en de gezelligheid hebben we ze gisteren even lekker uit eten genomen het was super gezellig lekker zitten kletsen en heerlijk Italiaans gegeten. Er is ook een leuke foto gemaakt die ik helaas door de slechte internetverbinding er niet opkrijg.

Het volgende bericht zal nu toch echt vanuit Cambodja gaan komen. Wij gaan vandaag de boot en trein nemen om in Bangkok te komen en vanaf daar zullen we naar de grens van Cambodja gaan reizen met waarschijnlijk de Bus.

Tot snel maar weer groetjes van Moira en Joost

maandag, oktober 08, 2007

Duiken

Hallo allemaal,

Zo dat is even geleden. We hebben ons best druk gemaakt de laatste 2 weken en daardoor niet echt de tijd genomen om veel op internet te spelen. Bovendien zijn de internetverbindingen hier echt bedroevend slecht! Eerder heb ik ook wel geklaagd over “trage” en “onstabiele” verbindingen, maar toen was ik nog niet op Ko Tao geweest. De vindingen hier zijn echt om te huilen… Maar goed, het werkt (soms … als je geluk hebt … het niet bewolkt is … er stroom is … en dan niet meteen alle buitenlanders tegelijk naar hotmail willen).

Ongeveer een dag of 10 geleden ben ik gestart met mijn cursus “resue diver”. Eerlijk gezegd heb ik het wel een beetje onderschat. De twee eerdere niveaus (2004 & 2005) waren echt een “eitje”. De lesboeken waren erg simpel en de te oefenen “skills” waren makkelijk te doen. Deze keer was het echter wat moeilijker. Een hoop theorie en de skills zijn een stuk serieuzer. Uiteindelijk gaat het er om dat je in staat moet zijn om mensen (en natuurlijk ook jezelf) te kunnen helpen in het geval van problemen. Er zit zelfs een complete EHBO cursus in, met hartmassage en beademing. Gelukkig waren de skills een stuk “luchtiger” en hebben we ook een hoop gelachen.

Mijn instructeur Ties is een oud collega van Moira. Hij en zijn vriendin Shirley wonen hier op Ko Tao en zijn duikinstructeur voor hun beroep. Omdat het “low season” is zijn er weinig duikers op het eiland en hebben ze dus relatief veel tijd. Mede hierdoor was ik de enige student en had soms zelfs 3 instructeurs! Ze hebben mij best wel laten werken, ook al vinden ze zelf dat het wel meevalt. Dan moet ik maar blij zijn dat zij zo “rustig” aan hebben gedaan, anders zou ik eerder een slachtoffer zijn geworden dan de held :)

Moira voelt zich altijd goed thuis in de duikwereld. Het zijn altijd hele gezellige clubjes mensen en er is altijd een heel ontspannen sfeer. Moira zelf is in de laatste weken ook erg rustig geworden en heeft na mijn cursus besloten het er ook op te wagen. Shirley heeft haar de afgelopen vier dagen een cursus “open water” diver gegeven en zij is vandaag geslaagd! Wie had dat ooit verwacht dat ze dat nog eens zou durven?! We zijn er samen echt heel blij mee, nu kan zij voortaan gewoon mee gaan duiken. Op naar de “advanced open water” zou ik zeggen :P

Het duiken zelf is ontspannen maar ook vermoeid. Als je een halve dag gaat duiken dan doe je twee duiken en na afloop ben je meestal gesloopt. Zo zijn de laatste twee weken voorbij gevlogen.

Het is moeilijk te beschrijven hoe leuk duiken is, je kunt het beter zelf zien. Ties heeft een onderwater camera en we hebben dan ook echte actiefoto’s. Als de verbinding het houdt dan zal ik proberen er een aantal te uploaden.

Deze week is onze laatste in Thailand. Het visum loopt half oktober af en dan moeten wij er echt uit :) De laatste week blijven we wel op Ko Toa, om nog wat te duiken en nog wat tijd met Shirley en Ties door te brengen. Bovendien loop ik wat achter met mijn werk en moet er even een slinger aan gaan geven.

Het volgende land waar we naar toe gaan hebben we inmiddels uitgekozen. Tot kort geleden dachten wij aan China, maar daar wordt het nu te koud. We gaan naar het wereldberoemde Cambodja. Natuurlijk weten jullie uit jullie hoofd dat het een buurland van Thailand is (oost, onder Loas). Tegen de tijd dat we daar een beetje gesetteld zijn plaatsen wij weer een berichtje.

Groeten,

Joost en Moira

Foto's Ko Tao (algemeen)
Foto's Ko Tao (duiken)