Nu we een week of drie weten dat onze verblijfsvergunning voor Nieuw Zeeland is goedgekeurd werd het tijd om de vervolgstappen te plannen.
In principe wilde wij voor 1 januari in NZ zijn en officieel emigreren per 31/12. Helaas gaat dit niet lukken doordat onze paspoorten nog heen-en-weer moeten worden gestuurd naar London, wat zo’n twee weken duurt. Verzenden vanaf Koh Tao is geen optie en aangezien we hier pas op 1 december vertrekken lukt het nooit meer om alles voor 31/12 geregeld te hebben.
Als je het idee van emigratie per 31/12 loslaat dan zijn we weer helemaal vrij om te kiezen wat onze volgende bestemming zal worden. We hebben er voorgekozen om voor een week of 10 naar Nederland te komen. Leuk om vrienden en famillie weer te zien, na 4 jaar de feestdagen weer eens ‘thuis’ te vieren en ook voor Joost zijn werk komt het allemaal goed uit. We kijken er nu al naar uit, behalve naar de kou dan :)
tropische storm van vorige week
Deze laatste weken op Koh Tao zijn redelijk uniek voor ons. Als je al onze bezoeken aan elkaar plakt dan zijn we hier in totaal bijna een jaar geweest en hebben bijna alle seizoenen ervaren. Het enige dat wij tot nu toe nooit hadden meegemaakt was de piek van de regentijd in November.
Ruim een week geleden trok en een tropische depressie over Thailand. Deze storm was qua intensiteit net geen cycloon. Het oog trok zo’n 100 KM zuidelijker langs ons, maar toch kregen we een flinke portie slecht weer. Het heeft bijn 36 uur non-stop geregend en er is ongeveer even veel regen gevallen als in een hele Nederlandse herfst.
Grote delen van zuid Thailand zijn onder water komen te staan. Dagen lang kwamen er geen schepen naar het eiland in verband met te hoge golven. De provincie waar Koh Tao ook aan toehoort heeft de noodtoestand uitgeroepen in 17 districten, waaronder ook onze buurt eilanden Koh Samui en Koh Phangan. Koh Tao zelf is redelijk gespaard gebleven. Er zijn flink wat bomen omgewaaid en er was een klein beetje wateroverlast.
wolkbreuk en overstroming
Gisteren hebben we opnieuw een cadeautje gekregen van Moeder natuur. Zo’n 24 uur lang heeft het intens hard geregend. Dit was pas echt een ‘wolkbreuk’, er is zeker meer dan twee meter regen gevallen. Op het hoogte punt van de storm is Joost naar buiten gegaan en ondanks dat we op een helling wonen stond hij tot aan zijn enkels in het water. Deze regen was een stuk heviger dan die van vorige week.
Al het water dat van de bergen / heuvels afkomt verzameld zich in het grootste dorpje van het eiland, genaamd Sairee village. Het nieuwe rioleringssysteem – met een diameter van bijna 1 meter(!) – kon de ernome hoeveelheid water simpelweg niet aan. Veel van de winkels zijn gedeeltelijk onder water komen te staan.
Ongeveer een uur na het hoogtepunt zijn wij samen opnieuw naar Sairee gegaan. De regen was inmiddels gestopt en we hebben enkele foto’s gemaakt. Inmiddels was het water al weer een stuk rustiger en lager dan op het hoogtepunt. Joost schat dat het water zo’n 30 tot 40 centimeter hoger was dan op de foto’s te zien is.
Hopelijk hebben we nu het ergste van het regenseizoen gehad. De voorspellingen zijn redelijk.
foto’s overstroming
Tot in Nederland,
Joost & Moira
donderdag, november 11, 2010
dinsdag, oktober 19, 2010
Residence Approved
Zojuist kregen we een mailtje van het online systeem van de NZ immigratiedienst. Het lijkt er op dat onze aanvraag is goedgekeurd!
Voor de zekerheid hebben we de immigratie afdeling in London inmiddels gevraagd wat dit inhoudt. Hebben we nu de "onvoorwaardelijke" vergunning gekregen, of het 12 maanden "work-to-residence" visum??
UPDATE:
Hello Joost
Approved in principle for permanent residency
Kind regards
vrijdag, september 03, 2010
Immigratie in laatste stadium
Vandaag hebben we één van de laatste hindernissen genomen in ons immigratieproces.
Indien een “skilled immigrant applicant” geen aanbod heeft voor een betaalde baan volgt als laatste stap in het proces een formeel telefonisch interview. In dit interview tracht de immigratiedienst te achterhalen of de kandidaat voldoende geschikt is om te integreren in de Kiwi samenleving. (Misschien ook een leuk idee voor de Nederlandse immigratiedienst :p)
Er worden allerhande vragen gesteld met een sterke focus op de mogelijkheden van de kandidaat om een baanaanbod te verwerven. Ze vragen bijvoorbeeld of je al gekeken hebt naar de beschikbare vacatures en of je al in contact bent getreden met werkgevers en/of employment agencies.
Het gesprek liep redelijk voorspoedig. Joost is zo’n 25 minuten aan het woord geweest en in z’n 5 minuten werden er nog wat vragen aan Moira gesteld. Na ongeveer 30 minuten was alles achter de rug en nu kunnen we alleen nog maar duimen ...
Vandaag of maandag neemt onze case officer een beslissing op ons dossier. Hierna kost het nog ongeveer een week waarin een tweede officer het dossier dubbel checked en het oordeel van de eerste officer bekrachtigd. Dus met een geluk horen we tussen 13 en 17 september wat het oordeel is.
Er zijn drie mogelijk uitkomsten. Ten eerste kan de officer besluiten dat zij ons niet geschikt acht voor emigratie en zal ons verzoek afwijzen ... daar hopen we dus niet op :) Ten tweede kan zij van mening zijn dat wij wel potentieel hebben maar dat zij nog wel vraagtekens plaatst bij de uitkomst. In dat geval krijg je een werkvisum voor 12 maanden en moet daarbinnen aantonen dat je netjes kunt settle-en, waarna je alsnog je permanente verblijfsvergunning krijgt toegewezen ... ook hier zitten we niet op te wachten, maar het is beter dan niets.
Het laatste scenario is de Heilige Graal. Immigratie plaatst geen twijfel bij ons vermogen brave Kiwi onderdanen te worden en het permanente verblijfsvergunning wordt zonder voorwaarden verstrekt. Natuurlijk hopen we dat wij in deze categorie worden geplaatst. Over ongeveer 14 dagen zullen we het weten.
Wie duimt er mee????
Groet,
Joost & Moira
Indien een “skilled immigrant applicant” geen aanbod heeft voor een betaalde baan volgt als laatste stap in het proces een formeel telefonisch interview. In dit interview tracht de immigratiedienst te achterhalen of de kandidaat voldoende geschikt is om te integreren in de Kiwi samenleving. (Misschien ook een leuk idee voor de Nederlandse immigratiedienst :p)
Er worden allerhande vragen gesteld met een sterke focus op de mogelijkheden van de kandidaat om een baanaanbod te verwerven. Ze vragen bijvoorbeeld of je al gekeken hebt naar de beschikbare vacatures en of je al in contact bent getreden met werkgevers en/of employment agencies.
Het gesprek liep redelijk voorspoedig. Joost is zo’n 25 minuten aan het woord geweest en in z’n 5 minuten werden er nog wat vragen aan Moira gesteld. Na ongeveer 30 minuten was alles achter de rug en nu kunnen we alleen nog maar duimen ...
Vandaag of maandag neemt onze case officer een beslissing op ons dossier. Hierna kost het nog ongeveer een week waarin een tweede officer het dossier dubbel checked en het oordeel van de eerste officer bekrachtigd. Dus met een geluk horen we tussen 13 en 17 september wat het oordeel is.
Er zijn drie mogelijk uitkomsten. Ten eerste kan de officer besluiten dat zij ons niet geschikt acht voor emigratie en zal ons verzoek afwijzen ... daar hopen we dus niet op :) Ten tweede kan zij van mening zijn dat wij wel potentieel hebben maar dat zij nog wel vraagtekens plaatst bij de uitkomst. In dat geval krijg je een werkvisum voor 12 maanden en moet daarbinnen aantonen dat je netjes kunt settle-en, waarna je alsnog je permanente verblijfsvergunning krijgt toegewezen ... ook hier zitten we niet op te wachten, maar het is beter dan niets.
Het laatste scenario is de Heilige Graal. Immigratie plaatst geen twijfel bij ons vermogen brave Kiwi onderdanen te worden en het permanente verblijfsvergunning wordt zonder voorwaarden verstrekt. Natuurlijk hopen we dat wij in deze categorie worden geplaatst. Over ongeveer 14 dagen zullen we het weten.
Wie duimt er mee????
Groet,
Joost & Moira
zaterdag, juli 10, 2010
Dat was het dan ...
Ons vorige bericht schreven we nog vanuit Darwin (Australië), zo’n zes weken geleden. Sindsdien hebben we nog drie weken door Indonesië gereisd. Na een aantal dagen Bali zijn we voor het eerst naar de Gili eilandengroep geweest, wat erg goed beviel. Tot slot zijn we een week naar Yogyakarta geweest waar we een jaar eerder ook al met veel plezier hebben verbleven.
Via Kuala Lumpur (Maleisië) zijn we nu weer “thuis” op Koh Tao, waar we tot eind september zullen verblijven. Niet bepaald een straf.
Foto’s Indonesië
het einde
Zelf zien we Koh Tao als de laatste bestemming van onze wereldreis. Na ruim 3 jaar hangen we onze backpacks in de wilgen. Ook al is de wereld nog vele malen groter dan het stuk dat wij gezien hebben is het tijd om er een punt achter te zetten. We zullen die andere mooie plekken later maar door middel van “gewone” vakanties moeten gaan ontdekken.
Voornamelijk het hotelleven gaat op een gegeven moment tegenstaan. We merken dat we al ruim een jaar steeds langer op één plek blijven plakken. Ook begint alles op een gegeven moment op elkaar te lijken en bij nieuwe steden of activiteiten denk je “Goh, dat lijkt op ...”.
Langzamerhand ontstaat het verlangen weer om een “normaal” leven te gaan leiden, ook al weten we nog niet hoe zo’n “normaal” leven er voor ons uit zal gaan zien. Wel weten we dat dit zich in een grote stad in Nieuw Zeeland of Australië af zal gaan spelen, waarbij Auckland nu het meest voor de hand ligt.
Inmiddels is onze aanvraag voor een permanente verblijfsvergunning voor Nieuw Zeeland in behandeling. We hebben nu met enige regelmaat contact met onze “Case Officer”, die continue nieuwe documenten en dergelijk bij ons opvraagt. Het is een kostbare en tijdrovende klus, maar als het mee zit krijgen we aan het einde er een mooie beloning voor terug. Met een beetje mazzel zullen we tegen eind september, als we Koh Tao weer verlaten, meer weten over de uitkomst.
Met dit bericht komt ook een einde aan dit weblog. Misschien zullen we in de toekomst nog eens iets schrijven over de immigratieprocedure of ons nieuwe leven elders, maar dat is nu nog onduidelijk. Moira zal in ieder geval wel haar Hyves profiel blijven gebruiken om vrienden en familie op de hoogte te houden van onze avonturen.
Rest ons jullie hartelijk te bedanken voor het lezen van onze berichten. Ook al werden we per maand lakser met het bijwerken is het doel dat wij ermee hadden wel bereikt. Als we zelf door de berichten heen bladeren komen er bij ons weer een hoop herinneringen naar boven.
Nogmaals dank voor de aandacht, het beste en gegroet!
Moira & Joost
PS. Net als bij DVD’s hebben wij ook “bonus content”. Hierbij onze “deleted scenes”: een samenvatting van 3 jaar in 475 foto’s die voor 90% niet eerder zijn geupload.
Via Kuala Lumpur (Maleisië) zijn we nu weer “thuis” op Koh Tao, waar we tot eind september zullen verblijven. Niet bepaald een straf.
Foto’s Indonesië
het einde
Zelf zien we Koh Tao als de laatste bestemming van onze wereldreis. Na ruim 3 jaar hangen we onze backpacks in de wilgen. Ook al is de wereld nog vele malen groter dan het stuk dat wij gezien hebben is het tijd om er een punt achter te zetten. We zullen die andere mooie plekken later maar door middel van “gewone” vakanties moeten gaan ontdekken.
Voornamelijk het hotelleven gaat op een gegeven moment tegenstaan. We merken dat we al ruim een jaar steeds langer op één plek blijven plakken. Ook begint alles op een gegeven moment op elkaar te lijken en bij nieuwe steden of activiteiten denk je “Goh, dat lijkt op ...”.
Langzamerhand ontstaat het verlangen weer om een “normaal” leven te gaan leiden, ook al weten we nog niet hoe zo’n “normaal” leven er voor ons uit zal gaan zien. Wel weten we dat dit zich in een grote stad in Nieuw Zeeland of Australië af zal gaan spelen, waarbij Auckland nu het meest voor de hand ligt.
Inmiddels is onze aanvraag voor een permanente verblijfsvergunning voor Nieuw Zeeland in behandeling. We hebben nu met enige regelmaat contact met onze “Case Officer”, die continue nieuwe documenten en dergelijk bij ons opvraagt. Het is een kostbare en tijdrovende klus, maar als het mee zit krijgen we aan het einde er een mooie beloning voor terug. Met een beetje mazzel zullen we tegen eind september, als we Koh Tao weer verlaten, meer weten over de uitkomst.
Met dit bericht komt ook een einde aan dit weblog. Misschien zullen we in de toekomst nog eens iets schrijven over de immigratieprocedure of ons nieuwe leven elders, maar dat is nu nog onduidelijk. Moira zal in ieder geval wel haar Hyves profiel blijven gebruiken om vrienden en familie op de hoogte te houden van onze avonturen.
Rest ons jullie hartelijk te bedanken voor het lezen van onze berichten. Ook al werden we per maand lakser met het bijwerken is het doel dat wij ermee hadden wel bereikt. Als we zelf door de berichten heen bladeren komen er bij ons weer een hoop herinneringen naar boven.
Nogmaals dank voor de aandacht, het beste en gegroet!
Moira & Joost
PS. Net als bij DVD’s hebben wij ook “bonus content”. Hierbij onze “deleted scenes”: een samenvatting van 3 jaar in 475 foto’s die voor 90% niet eerder zijn geupload.
dinsdag, mei 25, 2010
Laatste stukje Nieuw Zeeland en Australië
New Zealand
Zoals jullie inmiddels wel gemerkt hebben wordt de frequentie waarmee wij berichten op dit weblog plaatsen steeds lager. Dit komt waarschijnlijk doordat we vaker voor langere tijd op één plaats verblijven en daardoor valt er minder te vertellen.
De laatste keer dat we hier schreven waren we aangekomen in Christchurch, nadat we onze eerste road trip op het zuider eiland achter de rug hadden. Hierna hebben nog één laatste etappe per auto afgelegd: de mooiste van de vier. Noord NZ was mooi maar de echte schoonheid van het land is te vinden in het zuiden. Hoe zuidelijker je komt hoe meer de wilde groene natuur het beeld gaat beheersen.
Zoals de foto’s zullen laten zien werd het ene hoogtepunt binnen een dag alweer overtroffen met de volgende. Onze trip naar het bekende Milford Sound is letterlijk in het water gevallen, wat een geluk! Doordat de bergen geen water vast kunnen houden vormen zich hier honderden watervallen en ook al viel het zicht tegen leverde het toch een spectaculair geheel op. Ook het absolute zuiden leverde veel bezienswaardigheden op. Mooie rotsformaties, zeehonden en onvergetelijke views. Maar goed, de foto’s spreken boekdelen.
foto's New Zealand
Australia
Nu we dit schrijven hebben hebben we Australie inmiddels al weer verlaten, wat onze bestemming was na NZ. We zijn er een kleine drie maanden geweest, waarvan het grootste deel in de noord westelijke ‘stad’ Cairns. Heel veel valt er niet te vertellen over deze tijd in Oz en we hebben dus ook geen bergen foto’s. We hebben een compilatie gemaakt die de gehele periode beslaat.
Het meest bijzondere was onze 7-daagse roadtrip van Cairns naar Darwin, gedeeltelijk door de outback. Joost dacht: ‘dat doen we even’. Hij had zich alleen vergist in hoe groot Australië nu wel precies is. Eenmaal aangekomen in darwin stond de ‘trip odo meter’ op 3500 KM … gemiddeld 500 KM per dag!
De outback had voor ons nog best wel wat verassingen. We hadden ons voorgesteld dat je alleen maar rood zand / klei zou zien en een hoop Skippies. Dit is maar de halve waarheid. Door de afgelopen natte ‘wet seasons’ is er behoorlijk wat ‘groen’ en ondanks dat we niet helemaal tot aan Alice Springs zijn gereden kunnen we er wel redelijk zeker van zijn dat niet alles zo plat, rood en saai is als wat op menige foto’s van andere te zien is.
foto Australie
De komende tijd
We worden begin juli op Koh Tao (Thailand) verwacht voor een verblijf van 3 maanden! Zielig he? Duiken en Pad Thai … wat wil een mens nog meer?
Tussen nu en dan zitten nog 5 weken. De komende 4 weken reizen we zonder plan door Indonesië en de laatste week gaan we naar nog een oude bekende van ons: Kuala Lumpur. Tegen de tijd dat we deze 5 weken achter de rug hebben zullen we wel weer genoeg verhalen en foto’s hebben om er een weblog post aan te wagen.
Immigratie
Tot slot nog even een update over het immigratie project. De nieuwe regels voor Oz zijn inmiddels bekend en daar voldoen wij gelukkig aan. Wel wachten we nog steeds op de goedkeuring van de Australian Computer Society.
Parallel aan het Australische traject zijn we ook begonnen met een aanvraag in New Zealand. De keus voor Australie boven Nieuw Zeeland is nooit echt sterk geweest en in NZ zullen we ons ook prima kunnen vermaken. Het proces daar verloopt net iets makkelijk en sneller dan in Australië. Het zou dan ook maar zo kunnen dat we uiteindelijk geen Aussie maar een Kiwi worden.
Morgen ondergaan we een grondige medische keuring. Hierbij worden en bloed- en urinetests uitgevoerd en worden er zelfs röntgenfoto’s gemaakt. Over ongeveer een week krijgen we de uitslag en tot die tijd ligt de rest weer even stil. Het is altijd rennen of stilstaan en alles, maar dan ook echt alles, gaat eerst minimaal twee keer fout …
In onze volgende blog post zullen we jullie melden hoe het gegaan is.
Groeten,
Joost en Moira
Zoals jullie inmiddels wel gemerkt hebben wordt de frequentie waarmee wij berichten op dit weblog plaatsen steeds lager. Dit komt waarschijnlijk doordat we vaker voor langere tijd op één plaats verblijven en daardoor valt er minder te vertellen.
De laatste keer dat we hier schreven waren we aangekomen in Christchurch, nadat we onze eerste road trip op het zuider eiland achter de rug hadden. Hierna hebben nog één laatste etappe per auto afgelegd: de mooiste van de vier. Noord NZ was mooi maar de echte schoonheid van het land is te vinden in het zuiden. Hoe zuidelijker je komt hoe meer de wilde groene natuur het beeld gaat beheersen.
Zoals de foto’s zullen laten zien werd het ene hoogtepunt binnen een dag alweer overtroffen met de volgende. Onze trip naar het bekende Milford Sound is letterlijk in het water gevallen, wat een geluk! Doordat de bergen geen water vast kunnen houden vormen zich hier honderden watervallen en ook al viel het zicht tegen leverde het toch een spectaculair geheel op. Ook het absolute zuiden leverde veel bezienswaardigheden op. Mooie rotsformaties, zeehonden en onvergetelijke views. Maar goed, de foto’s spreken boekdelen.
foto's New Zealand
Australia
Nu we dit schrijven hebben hebben we Australie inmiddels al weer verlaten, wat onze bestemming was na NZ. We zijn er een kleine drie maanden geweest, waarvan het grootste deel in de noord westelijke ‘stad’ Cairns. Heel veel valt er niet te vertellen over deze tijd in Oz en we hebben dus ook geen bergen foto’s. We hebben een compilatie gemaakt die de gehele periode beslaat.
Het meest bijzondere was onze 7-daagse roadtrip van Cairns naar Darwin, gedeeltelijk door de outback. Joost dacht: ‘dat doen we even’. Hij had zich alleen vergist in hoe groot Australië nu wel precies is. Eenmaal aangekomen in darwin stond de ‘trip odo meter’ op 3500 KM … gemiddeld 500 KM per dag!
De outback had voor ons nog best wel wat verassingen. We hadden ons voorgesteld dat je alleen maar rood zand / klei zou zien en een hoop Skippies. Dit is maar de halve waarheid. Door de afgelopen natte ‘wet seasons’ is er behoorlijk wat ‘groen’ en ondanks dat we niet helemaal tot aan Alice Springs zijn gereden kunnen we er wel redelijk zeker van zijn dat niet alles zo plat, rood en saai is als wat op menige foto’s van andere te zien is.
foto Australie
De komende tijd
We worden begin juli op Koh Tao (Thailand) verwacht voor een verblijf van 3 maanden! Zielig he? Duiken en Pad Thai … wat wil een mens nog meer?
Tussen nu en dan zitten nog 5 weken. De komende 4 weken reizen we zonder plan door Indonesië en de laatste week gaan we naar nog een oude bekende van ons: Kuala Lumpur. Tegen de tijd dat we deze 5 weken achter de rug hebben zullen we wel weer genoeg verhalen en foto’s hebben om er een weblog post aan te wagen.
Immigratie
Tot slot nog even een update over het immigratie project. De nieuwe regels voor Oz zijn inmiddels bekend en daar voldoen wij gelukkig aan. Wel wachten we nog steeds op de goedkeuring van de Australian Computer Society.
Parallel aan het Australische traject zijn we ook begonnen met een aanvraag in New Zealand. De keus voor Australie boven Nieuw Zeeland is nooit echt sterk geweest en in NZ zullen we ons ook prima kunnen vermaken. Het proces daar verloopt net iets makkelijk en sneller dan in Australië. Het zou dan ook maar zo kunnen dat we uiteindelijk geen Aussie maar een Kiwi worden.
Morgen ondergaan we een grondige medische keuring. Hierbij worden en bloed- en urinetests uitgevoerd en worden er zelfs röntgenfoto’s gemaakt. Over ongeveer een week krijgen we de uitslag en tot die tijd ligt de rest weer even stil. Het is altijd rennen of stilstaan en alles, maar dan ook echt alles, gaat eerst minimaal twee keer fout …
In onze volgende blog post zullen we jullie melden hoe het gegaan is.
Groeten,
Joost en Moira
vrijdag, februari 19, 2010
Update van het migratiefront
Het zijn turbulente tijden. We hebben op twee fronten nieuws: een negatief en een positief. Je mag zelf kiezen welke wat is :)
Ongeveer twee weken geleden heeft de minister van immigratie, zonder vooraankondigen, “de stekker” uit het “skilled migrant” programma getrokken. Australië gebruikt sinds jaar en dag een lange lijst met beroepen om te bepalen wat voor soort mensen zij beschouwen als een gewenste “skilled migrant” (de SOL: “Skilled Occupation List”). Deze lijst is in de loop van de tijd nogal verouderd en op een gegeven moment hebben zij van deze lijst een kleinere sub lijst gemaakt met die beroepen waar ze “nog meer” behoefte aan hadden (de MODL: “Migration Occupations in Demand List”). Deze MODL lijst zou vaker moeten worden bijgewerkt om zo beter in te kunnen spelen op de dynamiek van het economische vraag en aanbod systeem. Toen ook dat niet meer werkte hebben ze een half jaar geleden nog maar een derde niveau geïntroduceerd (de CSL: “Critical Skills List”). Maar goed, ze zijn het nu zat en hebben nu per direct de MODL en de CSL ingetrokken en de SOL zal over een aantal maanden grondig worden herzien.
Joost zijn kennis en kunde stond op de CSL, waardoor wij eerder in aanmerking kwamen voor een visum en voorrang kregen bij het verwerken van de aanvraag. Om een idee te geven: als je op de CSL stond was je binnen zes maanden klaar en anders drie jaar! Bovendien kreeg je, als je beroep op de CSL stond, 15 extra punten die belangrijk zijn bij het halen van de toelatingsdrempel (120 punten).
De internetfora die zich bezig houden met emigratie naar Australië schreeuwen moord en brand over wat er is gebeurd. Bijna niemand haalt nog de drempel van 120 punten, zonder die bonuspunten van de CSL. Ook voor ons zag het er even beroerd uit. Als Joost voor zijn IELTS test op alle onderdelen een 6.0 zou scoren dan zouden wij stranden op 115 punten.
Dit was even een behoorlijke domper, helemaal omdat Joost een dag hiervoor bij het IELTS test centrum had weten te ontfutselen dat hij die drempel gehaald had, en Moira ook aan haar eisen voldeed. We wisten alleen onze werkelijke cijfers nog niet.
De afgelopen week hebben wij het al gehad over wat wij zouden gaan doen na deze koerswijziging in Australië. Wij beide hebben een sterke voorkeur voor Australië, maar we hebben besloten om eventueel uit te wijken naar Nieuw Zeeland. Nog steeds geen slechte keus :) Ondertussen hebben we dagelijks vol spanning de mail opgehaald in de hoop dat wij nieuws uit Nederland hadden over onze IELTS score. Waarom? Nou, er was nog één scenario waarin Australië een optie was. Als Joost, geheel tegen zijn verwachtingen in, op alle onderdelen een 7.0 zou halen dan krijgt hij 10 voor zijn “vakkundigheid” in het Engels, waarmee het totaal weer zou stijgen tot 125.
Wat kan wachten toch lang duren. Gisteren was Joost het zat en is in de telefoon geklommen. Bij het IELTS test centrum vonden zij het toch ook wel erg vervelend dat alle kandidaten al ruim 14 dagen hun uitslag hadden en wij nog in het donker zaten. Geheel tegen de regels in hebben ze ons nu alsnog de scores telefonisch doorgegeven. Deze scores werken trouwens anders dan het Nederlandse systeem en werkt niet van 1 /tm 10. In plaats hiervan zijn er 9 “banden” waar je in kunt vallen en deze banden zijn niet lineair (zie wikipedia)
Moira heeft het echt geweldig gedaan. Zij moet op alle onderdelen minimaal een 4.5 halen. Ze is met vlag en wimpel geslaagd: haar beste onderdeel was “spreken” met een 7.0 en het gemiddeld is een 6.5.
Het gevoel dat Joost had na zijn test was niet terecht. Hij had wel gelijk dat zijn “schrijven” het minst zou zijn, maar zijn gevoel dat het spreken slecht was gegaan klopte weer niet. Hij had een 8.5 voor het “spreken” en” luisteren”, een 8 voor het “lezen” en een 7 voor het “schrijven”.
Dus … dat zijn 10 bonuspunten! De teller staat weer op 125 en de deur naar Australië lijkt dus nog niet definitief gesloten. We moeten nu eerst nog afwachten of de “Australian Computer Society” Joost inderdaad classificeert als A-klasse Nerd , maar dan zouden wij ons verzoek kunnen indienen. De kans dat hij niet op de nieuwe “SOL” lijst staat is namelijk heel klein; nog geen half jaar geleden is zijn beroep immers ook op de “critical” lijst gezet. De vraag is eerder of hij nog voorrang krijgt, of moeten we drie jaar wachten?
Ach, we zien wel… tot september hebben we in ieder geval nog reisplannen.
Groeten,
Joost & Moira
PS. Ook nog even een foto update van onze 2e en 3e road trip (61 foto's)
Ongeveer twee weken geleden heeft de minister van immigratie, zonder vooraankondigen, “de stekker” uit het “skilled migrant” programma getrokken. Australië gebruikt sinds jaar en dag een lange lijst met beroepen om te bepalen wat voor soort mensen zij beschouwen als een gewenste “skilled migrant” (de SOL: “Skilled Occupation List”). Deze lijst is in de loop van de tijd nogal verouderd en op een gegeven moment hebben zij van deze lijst een kleinere sub lijst gemaakt met die beroepen waar ze “nog meer” behoefte aan hadden (de MODL: “Migration Occupations in Demand List”). Deze MODL lijst zou vaker moeten worden bijgewerkt om zo beter in te kunnen spelen op de dynamiek van het economische vraag en aanbod systeem. Toen ook dat niet meer werkte hebben ze een half jaar geleden nog maar een derde niveau geïntroduceerd (de CSL: “Critical Skills List”). Maar goed, ze zijn het nu zat en hebben nu per direct de MODL en de CSL ingetrokken en de SOL zal over een aantal maanden grondig worden herzien.
Joost zijn kennis en kunde stond op de CSL, waardoor wij eerder in aanmerking kwamen voor een visum en voorrang kregen bij het verwerken van de aanvraag. Om een idee te geven: als je op de CSL stond was je binnen zes maanden klaar en anders drie jaar! Bovendien kreeg je, als je beroep op de CSL stond, 15 extra punten die belangrijk zijn bij het halen van de toelatingsdrempel (120 punten).
De internetfora die zich bezig houden met emigratie naar Australië schreeuwen moord en brand over wat er is gebeurd. Bijna niemand haalt nog de drempel van 120 punten, zonder die bonuspunten van de CSL. Ook voor ons zag het er even beroerd uit. Als Joost voor zijn IELTS test op alle onderdelen een 6.0 zou scoren dan zouden wij stranden op 115 punten.
Dit was even een behoorlijke domper, helemaal omdat Joost een dag hiervoor bij het IELTS test centrum had weten te ontfutselen dat hij die drempel gehaald had, en Moira ook aan haar eisen voldeed. We wisten alleen onze werkelijke cijfers nog niet.
De afgelopen week hebben wij het al gehad over wat wij zouden gaan doen na deze koerswijziging in Australië. Wij beide hebben een sterke voorkeur voor Australië, maar we hebben besloten om eventueel uit te wijken naar Nieuw Zeeland. Nog steeds geen slechte keus :) Ondertussen hebben we dagelijks vol spanning de mail opgehaald in de hoop dat wij nieuws uit Nederland hadden over onze IELTS score. Waarom? Nou, er was nog één scenario waarin Australië een optie was. Als Joost, geheel tegen zijn verwachtingen in, op alle onderdelen een 7.0 zou halen dan krijgt hij 10 voor zijn “vakkundigheid” in het Engels, waarmee het totaal weer zou stijgen tot 125.
Wat kan wachten toch lang duren. Gisteren was Joost het zat en is in de telefoon geklommen. Bij het IELTS test centrum vonden zij het toch ook wel erg vervelend dat alle kandidaten al ruim 14 dagen hun uitslag hadden en wij nog in het donker zaten. Geheel tegen de regels in hebben ze ons nu alsnog de scores telefonisch doorgegeven. Deze scores werken trouwens anders dan het Nederlandse systeem en werkt niet van 1 /tm 10. In plaats hiervan zijn er 9 “banden” waar je in kunt vallen en deze banden zijn niet lineair (zie wikipedia)
Moira heeft het echt geweldig gedaan. Zij moet op alle onderdelen minimaal een 4.5 halen. Ze is met vlag en wimpel geslaagd: haar beste onderdeel was “spreken” met een 7.0 en het gemiddeld is een 6.5.
Het gevoel dat Joost had na zijn test was niet terecht. Hij had wel gelijk dat zijn “schrijven” het minst zou zijn, maar zijn gevoel dat het spreken slecht was gegaan klopte weer niet. Hij had een 8.5 voor het “spreken” en” luisteren”, een 8 voor het “lezen” en een 7 voor het “schrijven”.
Dus … dat zijn 10 bonuspunten! De teller staat weer op 125 en de deur naar Australië lijkt dus nog niet definitief gesloten. We moeten nu eerst nog afwachten of de “Australian Computer Society” Joost inderdaad classificeert als A-klasse Nerd , maar dan zouden wij ons verzoek kunnen indienen. De kans dat hij niet op de nieuwe “SOL” lijst staat is namelijk heel klein; nog geen half jaar geleden is zijn beroep immers ook op de “critical” lijst gezet. De vraag is eerder of hij nog voorrang krijgt, of moeten we drie jaar wachten?
Ach, we zien wel… tot september hebben we in ieder geval nog reisplannen.
Groeten,
Joost & Moira
PS. Ook nog even een foto update van onze 2e en 3e road trip (61 foto's)
zondag, januari 24, 2010
Road Trip I: Noord Nieuw-Zeeland
Hallo allemaal,
Road Trip
Twee weken geleden hebben we met een auto een week door Nieuw-Zeeland gereden. We hadden hoge verwachtingen van wat NZ te bieden had, en deze zijn zeker waargemaakt. Wat een land!
Hoogtepunten genoeg: Cape Reinga, wat het gevoel geeft “aan het einde van de wereld” te zijn; De prachtige kust, in het noord-westen; De East Cape, met prachtige grind- en zandstranden ... eigenlijk te veel om op te noemen.
Het was in alle opzichten een top week. We hebben veel gezien, gedaan en gegeten :) Maar aangezien de schoonheid van het land slecht te beschrijven is hebben we maar liefst 47 foto’s online gezet zodat jullie zelf een idee kunnen krijgen.
47 foto’s Road Trip I
Hamilton
De afgelopen week hebben we in Hamilton doorgebracht. Deze middel grote stad, voor NZ’s begrippen, hebben we voornamelijk gevuld met werk en studie. We moesten hier studeren omdat wij voor onze Australië-plannen een Engels examen moeten afleggen (dit heet de IELTS test).
Deze taaltest bestaat uit vier delen: spreken, luisteren, lezen en schrijven. In NL moeten mensen die daar willen wonen 600 woorden kennen … bij de IELTS test gaan ze er vanuit dat je de hele taal beheerst; ze kijken niet alleen naar de spelling, maar ook naar het juist gebruik van de grammatica. Omdat deze test wordt gebruikt als toelatingsexamen voor universiteiten wordt er op academisch niveau getest … lekker dan :(. Na het spreekexamen van 15 minuten per persoon, start een non-stop marathonsessie van 3 uur voor de andere onderdelen. Al met al een flinke uitdaging.
Achteraf heeft Moira een goed gevoel bij haar resultaten. Lezen en luisteren zijn boven verwachting goed gegaan. Haar spreken ging ook goed, ze had een aardige examinator en het was een gesprekje zoals ze die zoveel heeft in het dagelijks leven. Net als voor Joost was schrijven voor haar het moeilijkste. We moesten een brief schrijven: 150 woorden in 20 minuten. Als klap op de vuurpijl mochten we een essay (opstel?) schrijven van 250 woorden in 40 minuten ... dat is echt een killer opgave.
Joost heeft gemixte gevoelens bij zijn prestaties. Lezen en luisteren ging echt heel goed en hij verwacht vrijwel geen fouten te hebben gemaakt. Bij het spreken kreeg hij last van een oude kwaal. Zelfs als hij zeker is dat hij een examen goed kan maken/afleggen wordt hij dol van zenuwen en dit keer begon dat zijn prestaties redelijk te drukken. Waar hij normaal gesproken vloeiend kan spreken en over een grote woordenschat beschikt kwam dit er niet uit. Zijn examinator bleef zonder enige feedback (verbaal of via lichaamstaal) vragen stellen en, in tegenstelling tot bij Moira, werd het ijs niet echt gebroken. Hij verwacht geen onvoldoende, maar een resultaat in lijn met de twee voorgaande onderdelen zit er niet in.
De schrijfopdracht viel voor Joost ook niet mee. Net als bij het spreken kan hij gebruik maken van een behoorlijke woordenschat, maar de juiste spelling is natuurlijk een ander verhaal. Uiteindelijk was voor Joost de beperkte tijd voor de opdrachten het werkelijke probleem. Hij schrijft bijzonder weinig in het dagelijks leven en ondanks wat oefening vooraf kosten dat buiten proportioneel veel van zijn tijd. Waarschijnlijk levert dit zijn laagste cijfer op.
Over een week of drie krijgen we de uitslag per post in NL. We krijgen voor alle onderdelen een cijfer tussen de 1 en 9. Deze kennen een andere betekenis dan de cijfers 1 t/m 10 de we kennen in het Nederlandse systeem. Een 1 staat voor een persoon die de taal in het geheel niet beheerst en zich niet kan redden. Een 9 staat voor een persoon die de taal volledig en foutloos beheerst en op een juiste manier complexe grammatica kan toepassen, gecombineerd met een ruim vocabulaire op academisch niveau.
Moira heeft op alle onderdelen minimaal een 4.5 nodig, wat er op neerkomt dat zijn zich begrijpbaar kan maken in de Engelstalige wereld maar relatief veel niet begrijpt. Joost moet daarentegen op alle onderdelen een 6 behalen, wat staat voor een “competent user”. Als hij dit niet behaalt dan kunnen we de procedure niet opstarten. Hij zal het dan opnieuw doen en dan gaan we opzoek naar een gelegenheid waar de test met behulp van een computer wordt afgenomen.
De komende tijd
Morgen pakken we onze spullen weer in. We gaan weer 6 dagen op pad met een auto en eindigen dit keer in Wellington. Hierover later meer…
Groeten,
Moira en Joost
Road Trip
Twee weken geleden hebben we met een auto een week door Nieuw-Zeeland gereden. We hadden hoge verwachtingen van wat NZ te bieden had, en deze zijn zeker waargemaakt. Wat een land!
Hoogtepunten genoeg: Cape Reinga, wat het gevoel geeft “aan het einde van de wereld” te zijn; De prachtige kust, in het noord-westen; De East Cape, met prachtige grind- en zandstranden ... eigenlijk te veel om op te noemen.
Het was in alle opzichten een top week. We hebben veel gezien, gedaan en gegeten :) Maar aangezien de schoonheid van het land slecht te beschrijven is hebben we maar liefst 47 foto’s online gezet zodat jullie zelf een idee kunnen krijgen.
47 foto’s Road Trip I
Hamilton
De afgelopen week hebben we in Hamilton doorgebracht. Deze middel grote stad, voor NZ’s begrippen, hebben we voornamelijk gevuld met werk en studie. We moesten hier studeren omdat wij voor onze Australië-plannen een Engels examen moeten afleggen (dit heet de IELTS test).
Deze taaltest bestaat uit vier delen: spreken, luisteren, lezen en schrijven. In NL moeten mensen die daar willen wonen 600 woorden kennen … bij de IELTS test gaan ze er vanuit dat je de hele taal beheerst; ze kijken niet alleen naar de spelling, maar ook naar het juist gebruik van de grammatica. Omdat deze test wordt gebruikt als toelatingsexamen voor universiteiten wordt er op academisch niveau getest … lekker dan :(. Na het spreekexamen van 15 minuten per persoon, start een non-stop marathonsessie van 3 uur voor de andere onderdelen. Al met al een flinke uitdaging.
Achteraf heeft Moira een goed gevoel bij haar resultaten. Lezen en luisteren zijn boven verwachting goed gegaan. Haar spreken ging ook goed, ze had een aardige examinator en het was een gesprekje zoals ze die zoveel heeft in het dagelijks leven. Net als voor Joost was schrijven voor haar het moeilijkste. We moesten een brief schrijven: 150 woorden in 20 minuten. Als klap op de vuurpijl mochten we een essay (opstel?) schrijven van 250 woorden in 40 minuten ... dat is echt een killer opgave.
Joost heeft gemixte gevoelens bij zijn prestaties. Lezen en luisteren ging echt heel goed en hij verwacht vrijwel geen fouten te hebben gemaakt. Bij het spreken kreeg hij last van een oude kwaal. Zelfs als hij zeker is dat hij een examen goed kan maken/afleggen wordt hij dol van zenuwen en dit keer begon dat zijn prestaties redelijk te drukken. Waar hij normaal gesproken vloeiend kan spreken en over een grote woordenschat beschikt kwam dit er niet uit. Zijn examinator bleef zonder enige feedback (verbaal of via lichaamstaal) vragen stellen en, in tegenstelling tot bij Moira, werd het ijs niet echt gebroken. Hij verwacht geen onvoldoende, maar een resultaat in lijn met de twee voorgaande onderdelen zit er niet in.
De schrijfopdracht viel voor Joost ook niet mee. Net als bij het spreken kan hij gebruik maken van een behoorlijke woordenschat, maar de juiste spelling is natuurlijk een ander verhaal. Uiteindelijk was voor Joost de beperkte tijd voor de opdrachten het werkelijke probleem. Hij schrijft bijzonder weinig in het dagelijks leven en ondanks wat oefening vooraf kosten dat buiten proportioneel veel van zijn tijd. Waarschijnlijk levert dit zijn laagste cijfer op.
Over een week of drie krijgen we de uitslag per post in NL. We krijgen voor alle onderdelen een cijfer tussen de 1 en 9. Deze kennen een andere betekenis dan de cijfers 1 t/m 10 de we kennen in het Nederlandse systeem. Een 1 staat voor een persoon die de taal in het geheel niet beheerst en zich niet kan redden. Een 9 staat voor een persoon die de taal volledig en foutloos beheerst en op een juiste manier complexe grammatica kan toepassen, gecombineerd met een ruim vocabulaire op academisch niveau.
Moira heeft op alle onderdelen minimaal een 4.5 nodig, wat er op neerkomt dat zijn zich begrijpbaar kan maken in de Engelstalige wereld maar relatief veel niet begrijpt. Joost moet daarentegen op alle onderdelen een 6 behalen, wat staat voor een “competent user”. Als hij dit niet behaalt dan kunnen we de procedure niet opstarten. Hij zal het dan opnieuw doen en dan gaan we opzoek naar een gelegenheid waar de test met behulp van een computer wordt afgenomen.
De komende tijd
Morgen pakken we onze spullen weer in. We gaan weer 6 dagen op pad met een auto en eindigen dit keer in Wellington. Hierover later meer…
Groeten,
Moira en Joost
Abonneren op:
Posts (Atom)
