Hallo allemaal,
Vandaag beleven we onze laatste dag in Azië, althans voor de komende tijd. We zijn helemaal ingepakt en om 22:00 uur vanavond vertrekken we per vliegtuig naar Sydney.
In de vier weken sinds ons laatste bericht hebben we door Java gereisd en hebben de laatste week op Bali doorgebracht. Hieronder een overzicht per plaats.
Jakarta
Ons vermoede dat Jakarta zou lijken op andere grote steden in Azië zoals Bangkok en Hanoi bleek helaas te kloppen. Een grote, hete en overbevolkte stad. Misschien zullen andere mensen het geweldig vinden, maar wij wilde er eigenlijk snel weer weg. Het oude Hollandse centrum was leuk en Moira heeft zich even uitgeleefd in een winkelcentrum maar daarna zijn we snel per trein vertrokken naar de volgende stad.
foto's Jakarta
Bandung
Als je de trein naar het oosten neemt vanaf Jakarta dan is de eerste grote plaats / stad Bandung. Bandung zelf heeft niet echt veel te bieden aan toeristen, maar de treinreis er naar toe is ongekend prachtig. De trein slingert door de bergen om langzaam hoogte te winnen richting het hoog gelegen Bandung.
foto's Bandung
Yogyakarta
Wij vonden Yogyakarta de mooiste stad in Indonesië. In totaal zijn we er bijna anderhalve week gebleven. Het is een ruim opgezette stad zonder wolkenkrabbers en onze Nederlandse geschiedenis is er mooi bewaard gebleven. Vanuit de stad zijn ook twee grote attracties makkelijk te bereiken, namelijk de Burabadur en de Pramaban tempels.
foto's Yogyakarta
foto's Burabadur
foto's Pramaban
Surabaya
Eenmaal terug in de trein hebben we koers gezet naar het meest oostelijke gedeelte van Java, de stad Surabaya. In principe is dit geen stad waar veel toeristen komen, maar wij hadden een speciale missie. In Nederland heeft Joost een vriend die lang geleden is geboren in deze stad en al op jonge leeftijd is vertrokken naar NL en nooit meer terug is gegaan. Wij vonden het leuk om te proberen zijn ouderlijk huis terug te vinden.
Nooit gedacht dat het echt moeilijk kon zijn om het te vinden zijn wij ’s ochtends in een taxi gestapt. Na geprobeerd te hebben de chauffeur uit te leggen waar wij heen wilde had hij geen flauw idee wat wij bedoelde. Ongeveer het hele hotelpersoneel heeft zich er tegen aan bemoeid, maar niemand had ooit van de straatnaam gehoord. Voor verder onderzoek zijn we teruggegaan naar de hotelkamer en hebben er een laptop bij gepakt.
Al snel werd duidelijk dat ze een jaar of 50 gelegen alle Nederlandse straatnamen hebben vervangen door Indonesische. Dus opzoek naar de nieuwe naam … dat klinkt eenvoudig, maar blijkt onmogelijk. Uiteindelijk hebben we uit oude verhalen van Nederlanders kunnen opmaken dat het een zijstraat was van een grotere weg. Van deze grote weg hadden we gelukkig wel de nieuwe naam en zonder een goed plan zijn wij er heen gegaan.
Het was idee van de taxichauffeur om naar de Nederlandse ambassade te gaan (dit keer hadden we er een die wel Engels sprak :). Het bleek een gouden idee want de mensen in de ambassade vonden het een leuk verhaal en hebben het halve archief overhoop getrokken. Uiteindelijk vonden zij een oude boek met prenten / foto’s uit die oude tijd en wonder boven wonder stond er een tabel met de oude versus de nieuwe namen. Hemelsbreed bleek het nog geen 200 meter van de ambassade te zijn.
We hebben er uitgebreid foto’s van gemaakt en tegenwoordig is het een luxe straat met kasten van huizen. Missie geslaagd :) Het werd alleen nog even moeilijk toen we door 3 agenten staande werden gehouden. Of wij even uit konden leggen waarom wij uitgebreid foto’s en filmpjes stonden te maken van het huis van de Amerikaanse ambassadeur. Nu zijn de Amerikanen al panisch qua security, maar de Indonesiërs kunnen er ook wat van sinds de uitvoering van de doodstraffen van de Bali bombers. We hebben er met z’n allen om kunnen lachen en nadat we gescreend waren door de Amerikaanse ambassade (via de telefoon) mochten we weer verder. Ze wilde alleen nog wel graag met die rare NL-ers op de foto en gelukkig wilde ze er ook een maken met onze eigen camera.
foto's Surabaya
Bali
Vanuit Surabaya zijn we direct naar Bali gevlogen. Bali is een rare bestemming vergeleken met andere hier in de buurt. Veel landen hebben directe vluchten op Bali en de meeste toeristen komen hier een paar weken hangen en vliegen direct weer terug. Door deze toestroom aan toeristen is de directe omgeving wel erg beïnvloed en merk je weinig van de sfeer in andere gebieden in Azië. Het lijkt zuid Spanje wel. Overigens snappen wij niet waarom het hier zo bekend is want wij hebben niets kunnen vinden waarmee Bali zich onderscheid van mooiere plekken hier in de buurt.
Zelf zaten wij niet direct aan het strand en ver van het bekende Kuta beach. We zijn bijna iedere dag weggeweest en zijn op veel bekende plekken geweest. Het binnenland van Bali is zeker mooi en dat het zo groot zou zijn hadden we niet verwacht. Voor iedereen die nog eens naar Bali gaat een tip: boek in ieder geval meerdere verblijven op verschillende plekken en maak een paar dagtours.
foto's Bali
Australië
Vanaf morgen in Sydney! We hebben er veel zin in. We hebben behoorlijke verwachtingen van de stad, dus hopen dat het niet tegenvalt. We hebben al wel een appartement gehuurd voor twee maanden, maar nog geen internet. Dus het is even afwachten hoe vaak / veel we online zullen zijn.
Groeten en tot snel,
Moira en Joost
vrijdag, december 12, 2008
zondag, november 16, 2008
Koh Tao (Thailand), Pulau Penang (Maleisië), Medan en Palau Weh (Indonesië)
Koh Tao
Hmmm ... 6 weken lang geen bericht, dat is wel erg lang. Zoals we de vorige keer al schreven hebben we het erg naar onze zin gehad op Koh Tao, maar was er weinig om “over naar huis te schrijven” :) De tijd is omgevlogen, toen we eenmaal terugzaten op de boot hadden we niet het gevoel dat we er al weer 6 weken waren geweest.
In de laatste weken heeft Joost zich erg druk gemaakt om naast het werken zijn cursus Divemaster af te maken. In eerste instantie dacht hij dat hij er geen tijd voor zou hebben, maar hij is toch maar begonnen onder het motto “anders maak ik het de volgende keer wel af”. Uiteindelijk is het toch nog goed gekomen en de avond voor vertrek heeft hij zijn afstudeerfeestje gehad (wat ze hier in Azië een snorkeltest noemen). De verse divemaster(s) krijgen een masker en snorkel op, waarbij aan het uiteinde van de snorkel een omgekeerde en opengeknipte waterfles is bevestigd (zie foto’s). Vervolgens hebben de instructeurs een onderonsje en kiezen zij wat er in de waterfles gaat worden gegooid. Voor de afloop verwijzen we naar de foto’s :p
foto's Koh Tao
foto's snorkeltest
Penang
Na aankomst op het vaste land in Thailand hebben we de nachttrein naar Maleisië (Butterworth) gepakt. Deze trein is niet echt toeristisch en heeft helaas geen aparte slaapcabines. Wel worden de zitjes die je boekt ’s avonds omgetoverd tot stapelbedden zodat je alsnog wat kunt proberen te slapen. Ons lukt het nooit zo goed en omdat we ook een flink stuk Maleisië in moesten waren we redelijk gaar toen we rond de middag aankwamen in Butterworth. In dit plaatsje is niet echt veel te doen, maar is bekend om zijn veerboot naar het eiland Pulau Penang dat net zo bekend als Phuket in Thailand.
Nu wisten wel al dat Penang niet helemaal naar onze smaak zou zijn. We hadden er al heel wat mensen over gehoord en de meeste vinden Penang nogal grauw en gaan liever naar mooiere plaatsten in de buurt. De oude stad Georgetown op het eiland zou in principe een oude, mooie en sfeervolle stad kunnen zijn gezien de historie, maar daar hebben wij niet veel van teruggevonden. Bovendien komen er met grote toeristische plaatsen bijna altijd dezelfde ergernissen: afzet tarieven in de taxi’s, lange schreeuwde nachtmarkten met meuk en een hoop mensen die je proberen te helpen (dat is: van je geld af te helpen).
Waarom ga je dan? Nou, om een visum te scoren voor Indonesië. Standaard krijg je bij aankomst 30 dagen, maar wij willen 6 weken blijven en dan moet je vooraf je visum regelen. Dus in galop naar de ambassade.
Ook had Moira vooraf een afspraak gemaakt met een oogarts in het ziekenhuis. Moira heeft aantal maanden geleden in Azië een virus in haar oog opgelopen. Toen wij onlangs in Nederland waren zijn we hiervoor naar de opticien geweest die vaststelde dat het een virus was. Hierdoor kon zij lange tijd geen lenzen dragen en moest zij d.m.v. kunstmatige tranen proberen haar ogen goed schoon te houden en mocht ze hopen dat ze er snel af zou komen. Omdat je zelf niet kunt zien wanneer je genezen bent moet je daarvoor naar een oogarts. Het was best leuk om te zien hoe dat in Maleisië werkt, niet beter of slechter dan in NL maar gewoon anders. De arts stelde vast dat zij geen virus meer had maar in plaats daarvan een allergische reactie op contactlenzen! Ze heeft nu antiallergie oogdruppels en kan nu weer gewoon haar lenzen dragen. Tot nu toe gaat het goed!
Na een gebruikelijke dag shoppen, een dag site seeing en de dingen hierboven was het tijd voor een heel nieuw land voor ons: Indonesië!
foto's Penang
Medan
Onze toch door Indonesië begon in Medan. Medan in de grootste stad op Sumatra (het meest westelijke grote eiland van Indonesië) en er wonen meer mensen dan in heel Nederland.
Medan en de nabije omgeving doet ons denken aan een mix van Vietnam en Laos. Het is allemaal redelijk op orde maar echt netjes is het er niet. De tuk tuk’s zijn er weer in grote getallen en helaas hebben ze de toeter gewoontes van Hanoi in Vietnam … de hele dag, altijd en meestal zonder reden :( Maar goed, je kunt niet alles hebben. Het was er best leuk maar niet echt grote attracties of zo.
Medan bevind zich op een redelijk centrale plek en je hebt goede mogelijkheden om daar vandaan met het vliegtuig en de auto andere interessante plaatsen te bezoeken. Onze eerste tochtje ging per vliegtuig naar een eiland.
foto's Medan
Palau Weh
In de Lonely Planet staat er een informatiepijltje bij het kleine eilandje Palau Weh. De teksten die er bij staat: “Duiken met whalesharks”. Joost heeft een hele bijzondere band met deze reuzen in de zee. Deze vegetarische planktoneters van een meter of 7 mogen hem waarschijnlijk niet zo. Telkens als er (op Koh Tao) whalesharks worden gespot gaat Joost de dag daarna mee om er ook eens een te zien en dan blijven ze natuurlijk ook weg. Gebeurd dat vaak? Nou, al zeker een keer of 10! De dagen daarna worden er dan natuurlijk weer vrolijk whalesharks gezien :( Duikt Joost twee dagen na een spotting, dan komen ze na drie dagen terug! Hij wordt er gek van …
Dus een plek waar ze heel veel zijn … dat is de oplossing. Om op het eiland te komen moet je eerst vliegen naar Banda Aceh. Waarschijnlijk kennen jullie deze naam wel van het nieuws. De inwoners van deze provincie voelen zich geen Indonesiërs en willen al tijdens hun eigen staat. Per vandaag is het er weer redelijk rustig en we denken dat de Tsunami hier ook wel iets mee te maken heeft. Dit gebied heeft veruit het meest te lijden gehad en er zijn veruit de meesten doden gevallen (tienduizenden!).
We vlogen met Garuda Indonesia. Het kan best zijn dat jullie deze maatschappij nog kennen van vroeger. Maar per vandaag vliegen ze niet meer op Europa, ze willen wel maar mogen niet meer! Net als die turkse maatschappijen waren hun kisten zo slecht dat ze een landingsverbod hebben gekregen voor de hele EU. Onze vlucht was redelijk ok. Het was een gewone Boeing 737 en er zat nog verf op (ook een teken van onderhoud :).
Volgens ons is Palau Weh nog niet echt een mainstream bestemming voor de westerse toeristen. De infrastructuur is inmiddels redelijk goed op orde, maar de samenleving is nog niet volop uit op toeristen dollars. Ook wel eens leuk! We moesten op het eiland nog een uur rijden en hiervoor maak je gebruik van shared mini-busjes. Er gaan weer allemaal lokale mensen mee en je lacht je een breuk om de spullen die mee gaan. Dit keer geen kippen, maar wel autovelgen en rollen vloerbedekking.
De duikschool / de bungalows waar we heen zijn gegaan worden gerund door een Nederlands koppel. Zij zijn ook redelijk getroffen door de Tsunami maar per vandaag ziet het er weer keurig uit. De duikschool die zij runnen is zeer goed en eigenlijk de enige serieuze op het eiland. De duiksites zijn prachtig! Joost heeft er dingen gezien die hij nog nooit elders heeft gezien. Hij vind het nu – samen met de Perhentian Islands – de beste plek waar hij ooit gedoken heeft. Maar hoe mooi het ook was … ze hebben er al in jaren geen whaleshark meer gespot :)
De lokale mensen op het eiland zijn echt geweldig! Ze hebben een overduidelijke relaxte levensstijl wat wel een beetje lijkt op die grappige reclames van jamaican rum. Door dat er niet veel toeristen zijn vinden zij jou als toerist misschien wel even interessant als jij hen. We hebben over van alles gepraat en zijn een nacht gebleven tot het moment dat ze er achter kwamen dat het illegaal gesmokkelde bier op was :) Al met al is het een aanrader en de komende jaren zal er wel weer alles aan gedaan worden om het zo snel mogelijk naar de kl*ten te helpen door de toeristenindustrie, dus wees er snel bij!
foto's Palau Weh
Medan (2e ronde)
Na ons verblijf op Palau Weh zijn we per vliegtuig terug gegaan naar Medan (via Banda Aceh). Initieel hadden we het idee om nog twee trip vanuit Medan te ondernemen. De eerste zou gaan naar Bukit Lawang en de tweede naar een groot vulkanisch meer (dorpje Tuk Tuk, dat leek ons wel een grappige naam). Uiteindelijk heeft Joost er voor gekozen om niet naar Tuk Tuk te gaan en iets meer aandacht aan zijn werk te besteden. We zijn wel naar Bukit Lawang geweest …
Bukit Lawang
Op aarde zijn er inmiddels niet meer zoveel Oerang Utans meer. Zover wij weten zijn er nog maar twee plaatsen, die beide in Indonesië liggen. We zijn eerder al vlak bij de eerste geweest op Borneo, maar hebben dit toen overgeslagen. Nu waren we vlak bij de tweede plek: Bukit Lawang.
We hebben in Medan voor een dag een auto met chauffeur gehuurd. Na zes weken op Koh Tao links te hebben gereden durft Joost inmiddels ook aan de linker kant van de weg te rijden … maar er zijn geen grenzen. Om het jullie klippenklaar uit te leggen, in Parijs verdienen ze de schoonheidsprijs voor hun rijstijl in vergelijking tot Medan :) Dan is die paar euro voor een chauffeur volgens ons vrij goedkoop voor een zorgeloos ritje (als je niet meekijkt :)
In totaal is het hemelsbreed maar 65 KM en over de weg een kleine 100, toch duurt het overdag tweeënhalf uur en ’s avond drie tot drieënhalf uur. In het begin schiet het redelijk op en eenmaal buiten de stad gaat het nog sneller, totdat je ogenschijnlijk aan het einde van de weg bent en je overgaat van prachtig asfalt in een modderig zandweggetje. Nu snappen we ook waarom een huurauto vers gewassen lijkt, na iedere dag is de auto hard toe aan een wasbeurt.
Onderweg vermaken we ons meestal prima met het naar buiten kijken. Er is zoveel te zien en echt toeristisch vonden wij het niet, waardoor je de mensen bezig ziet met hun dagelijkse werkzaamheden. Toen Joost vroeg of de chauffeur even wilde stoppen om wat drinken te kopen was hij ook ongeveer een lokale attractie :)
Ook hebben we langs vele kilometers aan velden gereden met palmbomen. Deze bomen zijn keurig netjes in rijen geplant, zoals wij in NL fruitbomen op een rij planten. In deze palmbomen hangen alles geen gewone kokosnoten zoals wij deze vaak in het wild tegenkomen. In plaats hiervan hangen er grote vruchten aan met een soort rode vruchtjes. Als wij hier zouden moeten vergelijken met een andere vrucht dan zouden wij zeggen dat het veel lijkt op een durian vracht, maar dat zal jullie denk ik niet zoveel zeggen. Later hebben we gevraagd waarom deze bomen nu allemaal staan en wat zij er mee doen. Van de vruchten maken ze palmolie, wat in heel veel producten wordt gebruikt (van brandstof tot rubber). We vonden het alleen niet zo tof dat zij het regenwoud kappen om deze bomen neer te zetten! De locals worden er trouwens niet veel beter van want er zitten grote Europese multinationals achter.
Eenmaal aangekomen in Bukit Lawang zijn we direct naar de ingang van het Natianal Parc gegaan. Een hotel daar in de buurt dient als een soort verzamelplaats voor bezoekers en gidsen en ook in ons geval kwamen de gidsen al achter de auto aanrennen nog voor dat we op de parkeerplaats waren gearriveerd.
Tijdens de lunch zijn we velen malen aangesproken. Het aandeel van de Nederlandse toeristen in Sumatra is zo hoog dat de gidsen behoorlijk goed Nederlands spreken. Grappig als ze je het laten horen, maar na een keer of 5 ben je dat ook wel weer zat.
Na de lunch hebben we een gids gekozen en zijn we vertrokken. De lucht zag al behoorlijk donker. Nog voor dat we een stap in het regenwoud hadden gezet begon het al te druppelen. Binnen 3 minuten regende het “gewoon”. Na vijf minuten had je het idee dat er een tweede zondvloed was begonnen. Ja, ze noemen het niet voor niets het regenwoud.
Echt goed voorbereid waren we niet. Ons idee was dat we naar een soort Artis gingen om aapjes te bekijken. Na een kwartiertje hadden we echter al door dat dit niets anders was dan een jungletrekking. Onze eerste jungletrekking was jaren geleden in Thailand (Chang Mai) en toen begon het ook te regenen, met de ervaringen van toen sloeg de paniek wel een beetje toe. Een trekking door een heuvel / bergachtig gebied in de regen is na een tijd niets anders dan de glijbanen van het Tikibad in Duinrel, maar dan zonder veiligheidsmaatregelen en geen enkele mogelijk tot redelijke hulp als je je benen breekt. Maar goed, de vorige keer hebben we het gered dus dit keer zou het wel weer goed gaan. Alleen jammer dat we nu wel spullen bij ons hadden die echt niet nat mochten worden zoals paspoorten en elektronische apparatuur. *zucht* dacht Joost, blij dat ik geen laptop bij mij heb en hij begon alweer de humor er van in te zien.
Na anderhalf uur van klimmen, glibberen en glijden hadden we geluk. Daar, hoog in verrassend dunne boom, Zat een gigant van een Oerang Utan. Nog mooier, ze had een kleintje. Wat ze daar deed? Ze was duidelijk aan het twijfelen. Oerang Utans zijn hele intelligente dieren. Hun anatomie en DNA lijkt enorm veel op de onze. Bij regen gebruiken deze prachtige beesten bladeren en takken van de bomen om te schuilen. Maar waarschijnlijk had ze ook honger, wat soms nam ze een hap van haar eigen paraplu :)
Vrijwel direct daarna hebben we gevraagd om terug te gaan. Het is niet echt prettig om in dergelijke condities door de jungle te gaan en de missie was geslaagd, we hebben een echte “wilde” gezien.
Bij terugkomst hadden we nog een uitdaging, hoe kunnen we nu in de prachtige nieuwe auto als een verzopen kat. We hebben er voor gekozen om met de gidsen nog maar een bintang biertje te gaan drinken (ze hadden geen bezwaar :), een handdoek te vragen en te wachten tot we een beetje waren opgedroogd. We hebben veel gelachen en veel gesproken over de verschillen en overeenkomsten tussen onze landen. We hebben dingen geleerd over Indonesië die we anders waarschijnlijk nooit hadden geleerd. Al met al een zeer geslaagde dag!
foto's Bukit Lawang
Jakarta
Terwijl we dit nu schrijven (16 november) zitten we in het vliegtuig naar Jakarta. We zullen heel kort in Jakarta blijven om langzaam naar Bali (en verder) te reizen. Zoals Joost altijd zegt “als we in de stad zijn willen we naar de kust en als we aan de kust zijn willen we naar de stad”. Met twee maanden Sydney in het vooruitzicht (vanaf 12 december) willen we graag de komende tijd nog zoveel mogelijk doorbrengen aan de kust.
Tot de volgende keer!
Groeten en liefs,
Moira en Joost
Hmmm ... 6 weken lang geen bericht, dat is wel erg lang. Zoals we de vorige keer al schreven hebben we het erg naar onze zin gehad op Koh Tao, maar was er weinig om “over naar huis te schrijven” :) De tijd is omgevlogen, toen we eenmaal terugzaten op de boot hadden we niet het gevoel dat we er al weer 6 weken waren geweest.
In de laatste weken heeft Joost zich erg druk gemaakt om naast het werken zijn cursus Divemaster af te maken. In eerste instantie dacht hij dat hij er geen tijd voor zou hebben, maar hij is toch maar begonnen onder het motto “anders maak ik het de volgende keer wel af”. Uiteindelijk is het toch nog goed gekomen en de avond voor vertrek heeft hij zijn afstudeerfeestje gehad (wat ze hier in Azië een snorkeltest noemen). De verse divemaster(s) krijgen een masker en snorkel op, waarbij aan het uiteinde van de snorkel een omgekeerde en opengeknipte waterfles is bevestigd (zie foto’s). Vervolgens hebben de instructeurs een onderonsje en kiezen zij wat er in de waterfles gaat worden gegooid. Voor de afloop verwijzen we naar de foto’s :p
foto's Koh Tao
foto's snorkeltest
Penang
Na aankomst op het vaste land in Thailand hebben we de nachttrein naar Maleisië (Butterworth) gepakt. Deze trein is niet echt toeristisch en heeft helaas geen aparte slaapcabines. Wel worden de zitjes die je boekt ’s avonds omgetoverd tot stapelbedden zodat je alsnog wat kunt proberen te slapen. Ons lukt het nooit zo goed en omdat we ook een flink stuk Maleisië in moesten waren we redelijk gaar toen we rond de middag aankwamen in Butterworth. In dit plaatsje is niet echt veel te doen, maar is bekend om zijn veerboot naar het eiland Pulau Penang dat net zo bekend als Phuket in Thailand.
Nu wisten wel al dat Penang niet helemaal naar onze smaak zou zijn. We hadden er al heel wat mensen over gehoord en de meeste vinden Penang nogal grauw en gaan liever naar mooiere plaatsten in de buurt. De oude stad Georgetown op het eiland zou in principe een oude, mooie en sfeervolle stad kunnen zijn gezien de historie, maar daar hebben wij niet veel van teruggevonden. Bovendien komen er met grote toeristische plaatsen bijna altijd dezelfde ergernissen: afzet tarieven in de taxi’s, lange schreeuwde nachtmarkten met meuk en een hoop mensen die je proberen te helpen (dat is: van je geld af te helpen).
Waarom ga je dan? Nou, om een visum te scoren voor Indonesië. Standaard krijg je bij aankomst 30 dagen, maar wij willen 6 weken blijven en dan moet je vooraf je visum regelen. Dus in galop naar de ambassade.
Ook had Moira vooraf een afspraak gemaakt met een oogarts in het ziekenhuis. Moira heeft aantal maanden geleden in Azië een virus in haar oog opgelopen. Toen wij onlangs in Nederland waren zijn we hiervoor naar de opticien geweest die vaststelde dat het een virus was. Hierdoor kon zij lange tijd geen lenzen dragen en moest zij d.m.v. kunstmatige tranen proberen haar ogen goed schoon te houden en mocht ze hopen dat ze er snel af zou komen. Omdat je zelf niet kunt zien wanneer je genezen bent moet je daarvoor naar een oogarts. Het was best leuk om te zien hoe dat in Maleisië werkt, niet beter of slechter dan in NL maar gewoon anders. De arts stelde vast dat zij geen virus meer had maar in plaats daarvan een allergische reactie op contactlenzen! Ze heeft nu antiallergie oogdruppels en kan nu weer gewoon haar lenzen dragen. Tot nu toe gaat het goed!
Na een gebruikelijke dag shoppen, een dag site seeing en de dingen hierboven was het tijd voor een heel nieuw land voor ons: Indonesië!
foto's Penang
Medan
Onze toch door Indonesië begon in Medan. Medan in de grootste stad op Sumatra (het meest westelijke grote eiland van Indonesië) en er wonen meer mensen dan in heel Nederland.
Medan en de nabije omgeving doet ons denken aan een mix van Vietnam en Laos. Het is allemaal redelijk op orde maar echt netjes is het er niet. De tuk tuk’s zijn er weer in grote getallen en helaas hebben ze de toeter gewoontes van Hanoi in Vietnam … de hele dag, altijd en meestal zonder reden :( Maar goed, je kunt niet alles hebben. Het was er best leuk maar niet echt grote attracties of zo.
Medan bevind zich op een redelijk centrale plek en je hebt goede mogelijkheden om daar vandaan met het vliegtuig en de auto andere interessante plaatsen te bezoeken. Onze eerste tochtje ging per vliegtuig naar een eiland.
foto's Medan
Palau Weh
In de Lonely Planet staat er een informatiepijltje bij het kleine eilandje Palau Weh. De teksten die er bij staat: “Duiken met whalesharks”. Joost heeft een hele bijzondere band met deze reuzen in de zee. Deze vegetarische planktoneters van een meter of 7 mogen hem waarschijnlijk niet zo. Telkens als er (op Koh Tao) whalesharks worden gespot gaat Joost de dag daarna mee om er ook eens een te zien en dan blijven ze natuurlijk ook weg. Gebeurd dat vaak? Nou, al zeker een keer of 10! De dagen daarna worden er dan natuurlijk weer vrolijk whalesharks gezien :( Duikt Joost twee dagen na een spotting, dan komen ze na drie dagen terug! Hij wordt er gek van …
Dus een plek waar ze heel veel zijn … dat is de oplossing. Om op het eiland te komen moet je eerst vliegen naar Banda Aceh. Waarschijnlijk kennen jullie deze naam wel van het nieuws. De inwoners van deze provincie voelen zich geen Indonesiërs en willen al tijdens hun eigen staat. Per vandaag is het er weer redelijk rustig en we denken dat de Tsunami hier ook wel iets mee te maken heeft. Dit gebied heeft veruit het meest te lijden gehad en er zijn veruit de meesten doden gevallen (tienduizenden!).
We vlogen met Garuda Indonesia. Het kan best zijn dat jullie deze maatschappij nog kennen van vroeger. Maar per vandaag vliegen ze niet meer op Europa, ze willen wel maar mogen niet meer! Net als die turkse maatschappijen waren hun kisten zo slecht dat ze een landingsverbod hebben gekregen voor de hele EU. Onze vlucht was redelijk ok. Het was een gewone Boeing 737 en er zat nog verf op (ook een teken van onderhoud :).
Volgens ons is Palau Weh nog niet echt een mainstream bestemming voor de westerse toeristen. De infrastructuur is inmiddels redelijk goed op orde, maar de samenleving is nog niet volop uit op toeristen dollars. Ook wel eens leuk! We moesten op het eiland nog een uur rijden en hiervoor maak je gebruik van shared mini-busjes. Er gaan weer allemaal lokale mensen mee en je lacht je een breuk om de spullen die mee gaan. Dit keer geen kippen, maar wel autovelgen en rollen vloerbedekking.
De duikschool / de bungalows waar we heen zijn gegaan worden gerund door een Nederlands koppel. Zij zijn ook redelijk getroffen door de Tsunami maar per vandaag ziet het er weer keurig uit. De duikschool die zij runnen is zeer goed en eigenlijk de enige serieuze op het eiland. De duiksites zijn prachtig! Joost heeft er dingen gezien die hij nog nooit elders heeft gezien. Hij vind het nu – samen met de Perhentian Islands – de beste plek waar hij ooit gedoken heeft. Maar hoe mooi het ook was … ze hebben er al in jaren geen whaleshark meer gespot :)
De lokale mensen op het eiland zijn echt geweldig! Ze hebben een overduidelijke relaxte levensstijl wat wel een beetje lijkt op die grappige reclames van jamaican rum. Door dat er niet veel toeristen zijn vinden zij jou als toerist misschien wel even interessant als jij hen. We hebben over van alles gepraat en zijn een nacht gebleven tot het moment dat ze er achter kwamen dat het illegaal gesmokkelde bier op was :) Al met al is het een aanrader en de komende jaren zal er wel weer alles aan gedaan worden om het zo snel mogelijk naar de kl*ten te helpen door de toeristenindustrie, dus wees er snel bij!
foto's Palau Weh
Medan (2e ronde)
Na ons verblijf op Palau Weh zijn we per vliegtuig terug gegaan naar Medan (via Banda Aceh). Initieel hadden we het idee om nog twee trip vanuit Medan te ondernemen. De eerste zou gaan naar Bukit Lawang en de tweede naar een groot vulkanisch meer (dorpje Tuk Tuk, dat leek ons wel een grappige naam). Uiteindelijk heeft Joost er voor gekozen om niet naar Tuk Tuk te gaan en iets meer aandacht aan zijn werk te besteden. We zijn wel naar Bukit Lawang geweest …
Bukit Lawang
Op aarde zijn er inmiddels niet meer zoveel Oerang Utans meer. Zover wij weten zijn er nog maar twee plaatsen, die beide in Indonesië liggen. We zijn eerder al vlak bij de eerste geweest op Borneo, maar hebben dit toen overgeslagen. Nu waren we vlak bij de tweede plek: Bukit Lawang.
We hebben in Medan voor een dag een auto met chauffeur gehuurd. Na zes weken op Koh Tao links te hebben gereden durft Joost inmiddels ook aan de linker kant van de weg te rijden … maar er zijn geen grenzen. Om het jullie klippenklaar uit te leggen, in Parijs verdienen ze de schoonheidsprijs voor hun rijstijl in vergelijking tot Medan :) Dan is die paar euro voor een chauffeur volgens ons vrij goedkoop voor een zorgeloos ritje (als je niet meekijkt :)
In totaal is het hemelsbreed maar 65 KM en over de weg een kleine 100, toch duurt het overdag tweeënhalf uur en ’s avond drie tot drieënhalf uur. In het begin schiet het redelijk op en eenmaal buiten de stad gaat het nog sneller, totdat je ogenschijnlijk aan het einde van de weg bent en je overgaat van prachtig asfalt in een modderig zandweggetje. Nu snappen we ook waarom een huurauto vers gewassen lijkt, na iedere dag is de auto hard toe aan een wasbeurt.
Onderweg vermaken we ons meestal prima met het naar buiten kijken. Er is zoveel te zien en echt toeristisch vonden wij het niet, waardoor je de mensen bezig ziet met hun dagelijkse werkzaamheden. Toen Joost vroeg of de chauffeur even wilde stoppen om wat drinken te kopen was hij ook ongeveer een lokale attractie :)
Ook hebben we langs vele kilometers aan velden gereden met palmbomen. Deze bomen zijn keurig netjes in rijen geplant, zoals wij in NL fruitbomen op een rij planten. In deze palmbomen hangen alles geen gewone kokosnoten zoals wij deze vaak in het wild tegenkomen. In plaats hiervan hangen er grote vruchten aan met een soort rode vruchtjes. Als wij hier zouden moeten vergelijken met een andere vrucht dan zouden wij zeggen dat het veel lijkt op een durian vracht, maar dat zal jullie denk ik niet zoveel zeggen. Later hebben we gevraagd waarom deze bomen nu allemaal staan en wat zij er mee doen. Van de vruchten maken ze palmolie, wat in heel veel producten wordt gebruikt (van brandstof tot rubber). We vonden het alleen niet zo tof dat zij het regenwoud kappen om deze bomen neer te zetten! De locals worden er trouwens niet veel beter van want er zitten grote Europese multinationals achter.
Eenmaal aangekomen in Bukit Lawang zijn we direct naar de ingang van het Natianal Parc gegaan. Een hotel daar in de buurt dient als een soort verzamelplaats voor bezoekers en gidsen en ook in ons geval kwamen de gidsen al achter de auto aanrennen nog voor dat we op de parkeerplaats waren gearriveerd.
Tijdens de lunch zijn we velen malen aangesproken. Het aandeel van de Nederlandse toeristen in Sumatra is zo hoog dat de gidsen behoorlijk goed Nederlands spreken. Grappig als ze je het laten horen, maar na een keer of 5 ben je dat ook wel weer zat.
Na de lunch hebben we een gids gekozen en zijn we vertrokken. De lucht zag al behoorlijk donker. Nog voor dat we een stap in het regenwoud hadden gezet begon het al te druppelen. Binnen 3 minuten regende het “gewoon”. Na vijf minuten had je het idee dat er een tweede zondvloed was begonnen. Ja, ze noemen het niet voor niets het regenwoud.
Echt goed voorbereid waren we niet. Ons idee was dat we naar een soort Artis gingen om aapjes te bekijken. Na een kwartiertje hadden we echter al door dat dit niets anders was dan een jungletrekking. Onze eerste jungletrekking was jaren geleden in Thailand (Chang Mai) en toen begon het ook te regenen, met de ervaringen van toen sloeg de paniek wel een beetje toe. Een trekking door een heuvel / bergachtig gebied in de regen is na een tijd niets anders dan de glijbanen van het Tikibad in Duinrel, maar dan zonder veiligheidsmaatregelen en geen enkele mogelijk tot redelijke hulp als je je benen breekt. Maar goed, de vorige keer hebben we het gered dus dit keer zou het wel weer goed gaan. Alleen jammer dat we nu wel spullen bij ons hadden die echt niet nat mochten worden zoals paspoorten en elektronische apparatuur. *zucht* dacht Joost, blij dat ik geen laptop bij mij heb en hij begon alweer de humor er van in te zien.
Na anderhalf uur van klimmen, glibberen en glijden hadden we geluk. Daar, hoog in verrassend dunne boom, Zat een gigant van een Oerang Utan. Nog mooier, ze had een kleintje. Wat ze daar deed? Ze was duidelijk aan het twijfelen. Oerang Utans zijn hele intelligente dieren. Hun anatomie en DNA lijkt enorm veel op de onze. Bij regen gebruiken deze prachtige beesten bladeren en takken van de bomen om te schuilen. Maar waarschijnlijk had ze ook honger, wat soms nam ze een hap van haar eigen paraplu :)
Vrijwel direct daarna hebben we gevraagd om terug te gaan. Het is niet echt prettig om in dergelijke condities door de jungle te gaan en de missie was geslaagd, we hebben een echte “wilde” gezien.
Bij terugkomst hadden we nog een uitdaging, hoe kunnen we nu in de prachtige nieuwe auto als een verzopen kat. We hebben er voor gekozen om met de gidsen nog maar een bintang biertje te gaan drinken (ze hadden geen bezwaar :), een handdoek te vragen en te wachten tot we een beetje waren opgedroogd. We hebben veel gelachen en veel gesproken over de verschillen en overeenkomsten tussen onze landen. We hebben dingen geleerd over Indonesië die we anders waarschijnlijk nooit hadden geleerd. Al met al een zeer geslaagde dag!
foto's Bukit Lawang
Jakarta
Terwijl we dit nu schrijven (16 november) zitten we in het vliegtuig naar Jakarta. We zullen heel kort in Jakarta blijven om langzaam naar Bali (en verder) te reizen. Zoals Joost altijd zegt “als we in de stad zijn willen we naar de kust en als we aan de kust zijn willen we naar de stad”. Met twee maanden Sydney in het vooruitzicht (vanaf 12 december) willen we graag de komende tijd nog zoveel mogelijk doorbrengen aan de kust.
Tot de volgende keer!
Groeten en liefs,
Moira en Joost
dinsdag, september 30, 2008
Een halve planeet verder ...
Ons vorige bericht kwam vanuit de hoofdstad Vientiane in het midden van Laos. We hebben toen geschreven dat we richting het zuiden zouden gaan en dat het wel even kon duren voordat wij een volgend bericht zouden posten.
We zijn ook naar het zuiden gegaan, maar niet binnen Laos. De volgende dag hebben we bus genomen naar de grens met Thailand en via een binnenlandse vlucht waren we ’s avonds nog in Bangkok.
We zijn een nacht of vijf in Bangkok gebleven en dit was niet omdat wij Bangkok zo leuk vinden, maar omdat we een volgende vlucht gepland hadden en geen tijd meer hadden om ver te reizen. Deze vlucht hadden we al maanden eerder geboekt en (bijna) niemand wist hier van. Het was tijd voor hagelslag, kroketten en kou … tijd voor Nederland!
De reden dat wij tussentijds naar Nederland zijn gegaan is dat de reis een beetje aan het uitlopen is. Door het parttime werk van Joost gaan we erg langzaam en hebben we besloten de reis naar (minimaal) 2 jaar te verlengen en dan is een tussentijds bezoek aan familie, vrienden en zakenrelaties wel erg leuk. Bovendien hebben we flink geshopt want dat was hard nodig.
We zijn in totaal 30 dagen in Nederland geweest. De meeste van jullie hebben we een of meerdere keren gezien en we hebben ons rond gegeten aan alles dat in Azië niet te krijgen is. Joost heeft zelfs drie keer boerenkool gegeten en ons favoriete toetje bleek een vlaflip te zijn. Hoewel de frikadel speciaal ook wel erg lekker was :)
Het was erg leuk om onaangekondigd bij iedereen langs te gaan. Meestal hadden we geluk en soms de pech van een dichte deur. Sommige mensen waren stil en andere juist uitbundig. Het is eigen onmogelijk om te beschrijven hoeveel lol we hebben gehad.
Een maand was eigenlijk best kort en de tijd is omgevlogen. Het is helaas niet gelukt om bij iedereen langs te gaan, excuses daar voor. Overigens hebben we niet echt een planning gemaakt bij wie wij wanneer zouden langsgaan. De agenda was behoorlijk rap gevuld en voor dat wij het wisten waren alle avonden volgeboekt.
Inmiddels zijn we al weer twee weken terug in Thailand. Waar? Koh Tao natuurlijk … duiken, vrienden en het gevoel als of de wereld opeens maar een paar kilometer groot is (het eiland). Easy going en prachtig weer … ons tweede thuis.
Zoals altijd is Joost druk met werk en duikt zoveel hij kan. Moira heeft haar huishouden, haar hobby’s en vanaf nu ook haar eigen laptop. Ze is erg actief op reis forums en nu hoeft zij niet te wachten op Joost die aan het werk is.
We zullen nog een maand op het eiland blijven. Eind oktober pakken we de tas weer in voor de eerste “reis” etappe van dit 2e reisjaar. We gaan dan voor zes weken naar Indonesië en vliegen vanuit Bali door naar Sydney waar we twee maanden een appartement in het midden van het stadshart hebben geboekt. Wederom een te groot appartement met een extra slaapkamer (met eigen badkamer), dus als iemand zich verveelt tussen half december / half februari dan moet die maar even mailen. Let er wel even op dat het meer dan 20 uur vliegen is …
Eind van de maand laten we een bericht achter over onze belevenissen hier op Koh Tao. Dan met foto’s want de kiekjes met koeien uit Nederland kennen jullie vast al :)
Groeten en tot later,
Moira en Joost
We zijn ook naar het zuiden gegaan, maar niet binnen Laos. De volgende dag hebben we bus genomen naar de grens met Thailand en via een binnenlandse vlucht waren we ’s avonds nog in Bangkok.
We zijn een nacht of vijf in Bangkok gebleven en dit was niet omdat wij Bangkok zo leuk vinden, maar omdat we een volgende vlucht gepland hadden en geen tijd meer hadden om ver te reizen. Deze vlucht hadden we al maanden eerder geboekt en (bijna) niemand wist hier van. Het was tijd voor hagelslag, kroketten en kou … tijd voor Nederland!
De reden dat wij tussentijds naar Nederland zijn gegaan is dat de reis een beetje aan het uitlopen is. Door het parttime werk van Joost gaan we erg langzaam en hebben we besloten de reis naar (minimaal) 2 jaar te verlengen en dan is een tussentijds bezoek aan familie, vrienden en zakenrelaties wel erg leuk. Bovendien hebben we flink geshopt want dat was hard nodig.
We zijn in totaal 30 dagen in Nederland geweest. De meeste van jullie hebben we een of meerdere keren gezien en we hebben ons rond gegeten aan alles dat in Azië niet te krijgen is. Joost heeft zelfs drie keer boerenkool gegeten en ons favoriete toetje bleek een vlaflip te zijn. Hoewel de frikadel speciaal ook wel erg lekker was :)
Het was erg leuk om onaangekondigd bij iedereen langs te gaan. Meestal hadden we geluk en soms de pech van een dichte deur. Sommige mensen waren stil en andere juist uitbundig. Het is eigen onmogelijk om te beschrijven hoeveel lol we hebben gehad.
Een maand was eigenlijk best kort en de tijd is omgevlogen. Het is helaas niet gelukt om bij iedereen langs te gaan, excuses daar voor. Overigens hebben we niet echt een planning gemaakt bij wie wij wanneer zouden langsgaan. De agenda was behoorlijk rap gevuld en voor dat wij het wisten waren alle avonden volgeboekt.
Inmiddels zijn we al weer twee weken terug in Thailand. Waar? Koh Tao natuurlijk … duiken, vrienden en het gevoel als of de wereld opeens maar een paar kilometer groot is (het eiland). Easy going en prachtig weer … ons tweede thuis.
Zoals altijd is Joost druk met werk en duikt zoveel hij kan. Moira heeft haar huishouden, haar hobby’s en vanaf nu ook haar eigen laptop. Ze is erg actief op reis forums en nu hoeft zij niet te wachten op Joost die aan het werk is.
We zullen nog een maand op het eiland blijven. Eind oktober pakken we de tas weer in voor de eerste “reis” etappe van dit 2e reisjaar. We gaan dan voor zes weken naar Indonesië en vliegen vanuit Bali door naar Sydney waar we twee maanden een appartement in het midden van het stadshart hebben geboekt. Wederom een te groot appartement met een extra slaapkamer (met eigen badkamer), dus als iemand zich verveelt tussen half december / half februari dan moet die maar even mailen. Let er wel even op dat het meer dan 20 uur vliegen is …
Eind van de maand laten we een bericht achter over onze belevenissen hier op Koh Tao. Dan met foto’s want de kiekjes met koeien uit Nederland kennen jullie vast al :)
Groeten en tot later,
Moira en Joost
zaterdag, augustus 09, 2008
7 hotels, 3 vluchten, 2 boottochten, 4 busreizen en 1 pot Nutella later ...
Ons vorige bericht kwam vanuit Brunei waar we ons klaarmaakte voor een boottocht naar het Maleisische eiland Labuang.
Palau Labuang
De reden om naar het eiland te gaan waren de vier wrakken die rond het eiland liggen. De foto’s en verhalen op internet over het duiken bij deze wrakker waren zeer uitnodigend en Joost wilde er kijken of hij er zijn “wreck dive specialty” kon gaan doen. Na de teleurstelling bij Sipedan was het voor hem dan ook helemaal twee keer slikken toen hij er achterkwam dat hij er niet zou kunnen duiken. Wat blijkt, er is maar één duikschool op het hele eiland en hun boot was tijdelijk onbeschikbaar wegens onderhoud … balen !!!
We zijn uiteindelijk wel gebleven omdat de reservering voor vijf nachten al vastlag en er ook al een aansluitende vlucht was geboekt. Joost heeft zijn tijd gevuld met werk en Moira heeft rondgedobberd in het zwembad. Op het eiland was verder niet veel te beleven en afgezien van wat uitstapjes naar het centrum van het dorp hebben we weinig gedaan.
Klik hier voor 5 foto's
Hanoi
De laatste weken hebben we voor ons doen nogal een hoog tempo in onze reis en maken rare sprongen. Vanuit Labuang zijn we terug naar Kuala Lumpur gevlogen. Na onze vorige twee maanden hier hadden we er weinig te zoeken, behalve dan onze vlucht naar Hanoi (noord Vietnam).
Omdat wij zo langzamerhand zuidoost Azië willen gaan verruilen voor Indonesië, Australië en Nieuw-Zeeland zijn we bezig om de overgeslagen stukken in sneltreinvaart te bezoeken. Tijdens ons vorige bezoek aan Vietnam zijn we niet verder gekomen dan het midden van Vietnam en zijn omgekeerd omdat het in het noorden te koud was. Van een reisgids in Hanoi hebben we begrepen dat het afgelopen winter historisch koud is geweest. Hij sprak over temperaturen rond de zes graden en over grote sterfte onder mensen en dieren.
Over cultuurschokken gesproken … Ga na maanden in Maleisië eens op bezoek in een van de drukste steden uit de regio Cambodja, Laos en Vietnam. De eerste dag hebben wij drie pogingen geteld waarin lokale mensen ons probeerde op te lichten. Als eerste werden we uiteraard niet afgezet bij het door ons geboekte hotel. Vervolgens hebben we een taxi gevonden die volgens de taximeter 600 kilometer per uur reed en als laatste probeerde ze ons een poot uit te draaien bij het boeken van vliegtuigtickets. Gelukkig lopen we hier al een tijdje rond en zijn we er niet ingetrapt maar waarschijnlijk zal het merendeel van de toeristen er in trappen zonder het zelf ooit te merken.
Niet alleen de mensen / cultuur was een schok. Het verkeer is misschien nog wel het punt waar je het meeste aan moet wennen. De Lonely Planet omschrijft het als: “bij het rijden zitten de bestuurders niet op hun stoel maar op hun claxon”. Later zullen we jullie wel eens een filmpje laten en dan pas zullen jullie begrijpen wat het is om duizenden moto’s en enkele auto’s te zien rijden over een druk kruispunt zonder belijning of verkeerslichten.
In totaal zijn we drie dagen in Hanoi geweest. Het is zeker geen lelijke stad en de koloniale geschiedenis van het oude stadscentrum druipt overal vanaf … prachtig! We hebben voor het eerst een water puppet show gezien en hebben ons goed vermaakt met de enkele toeristische trekpleisters. Het was een leuke extra stop op weg naar de attractie waarvoor wij naar Vietnam zijn gegaan …
Klik hier voor 16 foto's
Halong Bay
Waarschijnlijk weten vrijwel iedere backpacker in z/o Azië wat Halong Bay is. Geen idee of dat bij jullie ook bekend is, maar het is een UNESCO site dus heel onbekend zal het wel niet zijn. Het is een zeer grote baai in het noordwesten van Vietnam waar duizenden “lime stone” eilandjes en grotten zijn. Bij het zien van de foto’s van deze omgeving zullen jullie hier niet raar vinden dat je hiervoor een paar uur vliegt.
Vanuit Hanoi werden we opgepikt door een georganiseerde tour. Je kunt uit velen arrangementen kiezen en wij kozen voor een tweedaagse cruise aan boord van een prachtig nieuw (volgens de reisagent) traditioneel houten schip. Na een rit van 3.5 uur door het Vietnamese platte land kwamen we aan in de haven van Halong city. Direct schoten en plaatjes die zij ons hadden getoond door onze hoofden. Ja, de schepen zagen er identiek uit en je kon de eilandjes al zien liggen. Het enige dat ze in de folder niet hadden laten zien er dat er ongeveer 500 van dat soort boten zijn en dat de gebruikelijke vaarroute nog drukker is dan de ringweg A10 rond Amsterdam op maandagmorgen. Goed we zijn Nederlanders en hebben altijd wat te zeuren, maar uiteindelijk hebben we een hele leuke tijd gehad.
Onze groep op de boot bestond uit 13 mensen. Hiervan waren er 10 uit Nederland (twee gezinnen van vier personen en wij twee). We hadden al een tijd geen NL-ers gesproken en we vonden het dan ook helemaal niet erg. Verder waren er twee jongens uit Ierland en een model uit Australië. Om een erg lang verhaal heel kort te maken: de omgeving is zo mooi als de plaatjes, goedkope wijn (Dalat) is ook wijn en als je er voldoende van drinkt vind je zelfs karaoke leuk. Het is de leukste avond in tijden geweest.
Klik hier voor 15 foto's
Laung Prabang
Onder het motto “Nu we er toch zijn …” was de volgende bestemming Laos. Na Laos zullen we officieel slagen voor ons examen z/o Azië en kunnen we een enkeltje zuidwaarts kopen. Volgens ons is deze laatste etappe hier in z/o Azië echt een examen want probeer maar eens een dragelijke manier te vinden om vanuit Hanoi naar Laos te komen. Joost is ondertussen het vliegen helemaal zat en hij wilde kosten wat kost over land.
Wat je ook verzint en hoe creatief je ook denk te zijn, een route van minder dan 24 uur in een halfgare oude lokale bus bestaat er simpelweg niet. We hebben nog gedacht om met de trein eerst naar midden Vietnam te reizen om dan daar de grens over te gaan, maar zelf dan duurt het meer dan 24 uur. Joost heeft zijn principes na 1,5 dag puzzelen dan ook maar opzij gezet en gekozen voor de 50 minuten durende vlucht :(
Luang Prabang in het noorden van Laos is de oude hoofdstad. Naast Cambodja en Vietnam is Laos ook een oude Franse kolonie. In Laos kun je de invloeden hiervan nog het beste. In dit land gaat alles op een heel rustig tempo, hebben de gebouwen zeer sterke Franse trekjes, wordt er in de late middag jeu de boule gespeeld en zijn prominente gebrouwen voorzien van Franse borden.
We hadden ons opgemaakt voor een grote stad maar dat bleek niet te kloppen. Het is een heerlijk rustig dorpje met veel bedrijvigheid en het heeft zeer duidelijk een regionale functie voor de handel. Net als veel andere steden hier in z/o Azië ligt Luang Prabang ook aan de Mekong rivier en nu in het regenseizoen is dat een prachtig gezicht.
We zijn hier 5 dagen verbleven en ondanks dat we nog niet veel van Laos hadden gezien wisten we toen al dat het een prachtig land is waar veel mensen verliefd op zullen gaan worden. Het toerisme vertoont een zeer sterke groei, de staatsdictatuur wordt nu langzaam opengebroken en de toeristen verwelkomt. Een tip voor diegene die nog een vakantie ervaring willen hebben, schiet op want het is nog niet verpest. De mensen zijn er eerlijk, de markt mooi en goedkoop en de lokale mensen laten je nog volledig met rust. Zeker na Hanoi was het voor ons weer wennen aan deze luxe.
Klik hier voor 25 foto's
Vang Vieng
Het eerste redelijke plaatsje ten zuiden van Luang Prabang is Vang Vieng. Als we de verhalen zouden moeten geloven dan zou dit het wilde westen van de backpackers scene in Azië moeten zijn. Het zou zelfs moeite kosten om een pizza te bestellen waar geen “paddo’s” opzitten of een milkshake zonder hasj / opium. Bovendien zouden de ruige watersporten op de rivier een bijzonder grote groep jonge backpackers aantrekken die met iets teveel beerlao in hun mik nogal veel ongelukken zouden maken.
Kort gezegd klopt er weinig van dit doembeeld. Ja, drugs kun je vrij makkelijk kopen maar dat kan in heel z/o Azië. De jongeren met hun watersporten zijn er ook maar afgezien van wat dronken lui die schaars gekleed door de straten rende hebben we niets raars gezien.
Wel heeft het dorpje een andere rare afwijking. Er zijn een hoop restaurantjes die niet echt tafels hebben maar eerder ligbanken. Daarnaast hebben zij TV’s opgehangen en ze draaien daar vrijwel exclusief seizoenen van de comedyserie Friends op. Volgens de verhalen zouden deze bedoeld zijn om eens lekker te chillen na wat drugs. Afgezien van wat rare types die we daar hebben gezien is volgens ons is het hele verhaal of al lang niet meer van toepassing of in zijn geheel een broodje aap.
Of te wel, komt allen! Hun lokale sport is 3.5 km dobberen in een rubber band op de Mekong en het zag er leuk uit. Tijdens onze twee dagen was het weer slecht en door de vele regen de rivier erg sterk dus wij hebben alleen toegekeken. Zie de foto’s om een idee te krijgen van wat we bedoelen.
Klik hier voor 17 foto's
Vientiane
Op dit moment verblijven we in de hedendaagse hoofdstad Vientiane. Vergeleken bij andere hoofdsteden stelt Vientiane weinig voor, maar toch leuk voor een paar dagen. We hebben een mooie stek net buiten het centrum en ’s avonds pakken we de bus naar het centrum voor een lekkere lokale maaltijd (vandaag gaan we voor de Koreaanse BBQ :). Ook Vientiane ligt aan de Mekong en het is prachtig om daar de zon onder te zien gaan onder het genot van een beerlao.
Klik hier voor 13 foto's
Over een aantal dagen vertrekken we richting het zuiden. Het zal wel weer even duren voordat wij hier weer een bericht posten, maar onthoud “geen bericht, goed bericht”. Overigens vinden we het wel erg leuk dat jullie spontaan beginnen te mailen als we geen berichten plaatsen :)
Liefs,
Moira & Joost
PS. Onze vrienden Ties en Shirley op Koh Tao in Thailand hebben een nieuwe website. Heb jij ook zin om te gaan duiken op een van de beste en goedkoopste plekken in de wereld? Kijk dan eens op www. Duiken In Thailand .info
Palau Labuang
De reden om naar het eiland te gaan waren de vier wrakken die rond het eiland liggen. De foto’s en verhalen op internet over het duiken bij deze wrakker waren zeer uitnodigend en Joost wilde er kijken of hij er zijn “wreck dive specialty” kon gaan doen. Na de teleurstelling bij Sipedan was het voor hem dan ook helemaal twee keer slikken toen hij er achterkwam dat hij er niet zou kunnen duiken. Wat blijkt, er is maar één duikschool op het hele eiland en hun boot was tijdelijk onbeschikbaar wegens onderhoud … balen !!!
We zijn uiteindelijk wel gebleven omdat de reservering voor vijf nachten al vastlag en er ook al een aansluitende vlucht was geboekt. Joost heeft zijn tijd gevuld met werk en Moira heeft rondgedobberd in het zwembad. Op het eiland was verder niet veel te beleven en afgezien van wat uitstapjes naar het centrum van het dorp hebben we weinig gedaan.
Klik hier voor 5 foto's
Hanoi
De laatste weken hebben we voor ons doen nogal een hoog tempo in onze reis en maken rare sprongen. Vanuit Labuang zijn we terug naar Kuala Lumpur gevlogen. Na onze vorige twee maanden hier hadden we er weinig te zoeken, behalve dan onze vlucht naar Hanoi (noord Vietnam).
Omdat wij zo langzamerhand zuidoost Azië willen gaan verruilen voor Indonesië, Australië en Nieuw-Zeeland zijn we bezig om de overgeslagen stukken in sneltreinvaart te bezoeken. Tijdens ons vorige bezoek aan Vietnam zijn we niet verder gekomen dan het midden van Vietnam en zijn omgekeerd omdat het in het noorden te koud was. Van een reisgids in Hanoi hebben we begrepen dat het afgelopen winter historisch koud is geweest. Hij sprak over temperaturen rond de zes graden en over grote sterfte onder mensen en dieren.
Over cultuurschokken gesproken … Ga na maanden in Maleisië eens op bezoek in een van de drukste steden uit de regio Cambodja, Laos en Vietnam. De eerste dag hebben wij drie pogingen geteld waarin lokale mensen ons probeerde op te lichten. Als eerste werden we uiteraard niet afgezet bij het door ons geboekte hotel. Vervolgens hebben we een taxi gevonden die volgens de taximeter 600 kilometer per uur reed en als laatste probeerde ze ons een poot uit te draaien bij het boeken van vliegtuigtickets. Gelukkig lopen we hier al een tijdje rond en zijn we er niet ingetrapt maar waarschijnlijk zal het merendeel van de toeristen er in trappen zonder het zelf ooit te merken.
Niet alleen de mensen / cultuur was een schok. Het verkeer is misschien nog wel het punt waar je het meeste aan moet wennen. De Lonely Planet omschrijft het als: “bij het rijden zitten de bestuurders niet op hun stoel maar op hun claxon”. Later zullen we jullie wel eens een filmpje laten en dan pas zullen jullie begrijpen wat het is om duizenden moto’s en enkele auto’s te zien rijden over een druk kruispunt zonder belijning of verkeerslichten.
In totaal zijn we drie dagen in Hanoi geweest. Het is zeker geen lelijke stad en de koloniale geschiedenis van het oude stadscentrum druipt overal vanaf … prachtig! We hebben voor het eerst een water puppet show gezien en hebben ons goed vermaakt met de enkele toeristische trekpleisters. Het was een leuke extra stop op weg naar de attractie waarvoor wij naar Vietnam zijn gegaan …
Klik hier voor 16 foto's
Halong Bay
Waarschijnlijk weten vrijwel iedere backpacker in z/o Azië wat Halong Bay is. Geen idee of dat bij jullie ook bekend is, maar het is een UNESCO site dus heel onbekend zal het wel niet zijn. Het is een zeer grote baai in het noordwesten van Vietnam waar duizenden “lime stone” eilandjes en grotten zijn. Bij het zien van de foto’s van deze omgeving zullen jullie hier niet raar vinden dat je hiervoor een paar uur vliegt.
Vanuit Hanoi werden we opgepikt door een georganiseerde tour. Je kunt uit velen arrangementen kiezen en wij kozen voor een tweedaagse cruise aan boord van een prachtig nieuw (volgens de reisagent) traditioneel houten schip. Na een rit van 3.5 uur door het Vietnamese platte land kwamen we aan in de haven van Halong city. Direct schoten en plaatjes die zij ons hadden getoond door onze hoofden. Ja, de schepen zagen er identiek uit en je kon de eilandjes al zien liggen. Het enige dat ze in de folder niet hadden laten zien er dat er ongeveer 500 van dat soort boten zijn en dat de gebruikelijke vaarroute nog drukker is dan de ringweg A10 rond Amsterdam op maandagmorgen. Goed we zijn Nederlanders en hebben altijd wat te zeuren, maar uiteindelijk hebben we een hele leuke tijd gehad.
Onze groep op de boot bestond uit 13 mensen. Hiervan waren er 10 uit Nederland (twee gezinnen van vier personen en wij twee). We hadden al een tijd geen NL-ers gesproken en we vonden het dan ook helemaal niet erg. Verder waren er twee jongens uit Ierland en een model uit Australië. Om een erg lang verhaal heel kort te maken: de omgeving is zo mooi als de plaatjes, goedkope wijn (Dalat) is ook wijn en als je er voldoende van drinkt vind je zelfs karaoke leuk. Het is de leukste avond in tijden geweest.
Klik hier voor 15 foto's
Laung Prabang
Onder het motto “Nu we er toch zijn …” was de volgende bestemming Laos. Na Laos zullen we officieel slagen voor ons examen z/o Azië en kunnen we een enkeltje zuidwaarts kopen. Volgens ons is deze laatste etappe hier in z/o Azië echt een examen want probeer maar eens een dragelijke manier te vinden om vanuit Hanoi naar Laos te komen. Joost is ondertussen het vliegen helemaal zat en hij wilde kosten wat kost over land.
Wat je ook verzint en hoe creatief je ook denk te zijn, een route van minder dan 24 uur in een halfgare oude lokale bus bestaat er simpelweg niet. We hebben nog gedacht om met de trein eerst naar midden Vietnam te reizen om dan daar de grens over te gaan, maar zelf dan duurt het meer dan 24 uur. Joost heeft zijn principes na 1,5 dag puzzelen dan ook maar opzij gezet en gekozen voor de 50 minuten durende vlucht :(
Luang Prabang in het noorden van Laos is de oude hoofdstad. Naast Cambodja en Vietnam is Laos ook een oude Franse kolonie. In Laos kun je de invloeden hiervan nog het beste. In dit land gaat alles op een heel rustig tempo, hebben de gebouwen zeer sterke Franse trekjes, wordt er in de late middag jeu de boule gespeeld en zijn prominente gebrouwen voorzien van Franse borden.
We hadden ons opgemaakt voor een grote stad maar dat bleek niet te kloppen. Het is een heerlijk rustig dorpje met veel bedrijvigheid en het heeft zeer duidelijk een regionale functie voor de handel. Net als veel andere steden hier in z/o Azië ligt Luang Prabang ook aan de Mekong rivier en nu in het regenseizoen is dat een prachtig gezicht.
We zijn hier 5 dagen verbleven en ondanks dat we nog niet veel van Laos hadden gezien wisten we toen al dat het een prachtig land is waar veel mensen verliefd op zullen gaan worden. Het toerisme vertoont een zeer sterke groei, de staatsdictatuur wordt nu langzaam opengebroken en de toeristen verwelkomt. Een tip voor diegene die nog een vakantie ervaring willen hebben, schiet op want het is nog niet verpest. De mensen zijn er eerlijk, de markt mooi en goedkoop en de lokale mensen laten je nog volledig met rust. Zeker na Hanoi was het voor ons weer wennen aan deze luxe.
Klik hier voor 25 foto's
Vang Vieng
Het eerste redelijke plaatsje ten zuiden van Luang Prabang is Vang Vieng. Als we de verhalen zouden moeten geloven dan zou dit het wilde westen van de backpackers scene in Azië moeten zijn. Het zou zelfs moeite kosten om een pizza te bestellen waar geen “paddo’s” opzitten of een milkshake zonder hasj / opium. Bovendien zouden de ruige watersporten op de rivier een bijzonder grote groep jonge backpackers aantrekken die met iets teveel beerlao in hun mik nogal veel ongelukken zouden maken.
Kort gezegd klopt er weinig van dit doembeeld. Ja, drugs kun je vrij makkelijk kopen maar dat kan in heel z/o Azië. De jongeren met hun watersporten zijn er ook maar afgezien van wat dronken lui die schaars gekleed door de straten rende hebben we niets raars gezien.
Wel heeft het dorpje een andere rare afwijking. Er zijn een hoop restaurantjes die niet echt tafels hebben maar eerder ligbanken. Daarnaast hebben zij TV’s opgehangen en ze draaien daar vrijwel exclusief seizoenen van de comedyserie Friends op. Volgens de verhalen zouden deze bedoeld zijn om eens lekker te chillen na wat drugs. Afgezien van wat rare types die we daar hebben gezien is volgens ons is het hele verhaal of al lang niet meer van toepassing of in zijn geheel een broodje aap.
Of te wel, komt allen! Hun lokale sport is 3.5 km dobberen in een rubber band op de Mekong en het zag er leuk uit. Tijdens onze twee dagen was het weer slecht en door de vele regen de rivier erg sterk dus wij hebben alleen toegekeken. Zie de foto’s om een idee te krijgen van wat we bedoelen.
Klik hier voor 17 foto's
Vientiane
Op dit moment verblijven we in de hedendaagse hoofdstad Vientiane. Vergeleken bij andere hoofdsteden stelt Vientiane weinig voor, maar toch leuk voor een paar dagen. We hebben een mooie stek net buiten het centrum en ’s avonds pakken we de bus naar het centrum voor een lekkere lokale maaltijd (vandaag gaan we voor de Koreaanse BBQ :). Ook Vientiane ligt aan de Mekong en het is prachtig om daar de zon onder te zien gaan onder het genot van een beerlao.
Klik hier voor 13 foto's
Over een aantal dagen vertrekken we richting het zuiden. Het zal wel weer even duren voordat wij hier weer een bericht posten, maar onthoud “geen bericht, goed bericht”. Overigens vinden we het wel erg leuk dat jullie spontaan beginnen te mailen als we geen berichten plaatsen :)
Liefs,
Moira & Joost
PS. Onze vrienden Ties en Shirley op Koh Tao in Thailand hebben een nieuwe website. Heb jij ook zin om te gaan duiken op een van de beste en goedkoopste plekken in de wereld? Kijk dan eens op www. Duiken In Thailand .info
dinsdag, juli 15, 2008
6 hotels, 4 vluchten, 8 duiken en 1 buikloop verder …
… of te wel, wij zijn weer eens te laat met het bijwerken van het weblog. De afgelopen maand zijn we behoorlijk veel aan het reizen geweest en we hebben dus best wat te vertellen / te laten zien.
Singapore
Vanuit Kuala Lumpur zijn we naar Singapore gevlogen. Wat een stad, in veel opzichten uniek en “over the top”.
De meeste kennen de verhalen over Singapore wel, je mag nergens roken en het zou er brandschoon zijn. Als je er op straat zou spugen dan zou je 30 dagen worden opgesloten en zou je 1000 euro boete moeten betalen. Volgens ons klopt de kern van het verhaal maar als je goed kijkt zie je de mensen er gewoon roken, zie je zo nu en dan een peuk op straat liggen en is er geen sprake van een enorme politiemacht die met bonnenboekjes door de straten paradeert.
De stad Singapore is erg goed georganiseerd. Er zijn verschillende metrolijnen die je goedkoop er snel door het hele land / de stad vervoeren. Het centrum is goed te vergelijken met andere metropolen zoals Kuala Lumpur en Bangkok. Toch zouden we iedereen willen aanraden om naar Kuala Lumpur te gaan in plaats van Singapore want daar is meer te doen en het is er veel goedkoper.
Naast een dag sightseeing en shopping zijn we een dag naar Sentosa Island geweest (ligt voor de haven van Singapore). Dit eiland werd sinds de komst van de Britten (2e helft 19 eeuw) gebruikt voor de verdediging van de haven van Singapore. Na de tweede wereldoorlog heeft de overheid besloten het eiland voortaan voor entertainment doeleinde te gaan gebruiken. Per vandaag hebben ze er diverse attracties, een museum en een pretpark. Verwacht geen Euro Disney, maar het was best leuk.
Kota Kinabalu
Vanuit Singapore zijn noordwaarts vertrokken richting Joho Bahru in Maleisië. Vanaf het vliegveld van JB was het makkelijker om een vlucht te krijgen naar Borneo.
Kota Kinabalu op Borneo (oost Maleisië) is lokaal een bekende badplaats. Ze hebben er een paar golfbanen (zijn ze hier gek op), wat eilandjes voor de kust en de onontkoombare snorkelboten voor de Koreanen.
In totaal zijn we hier een week geweest. Helaas hadden we deze week al vooruit geboekt, want anders waren we er na 2 dagen alweer vertrokken. Aan de andere kant was het voor Joost wel even handig dat hij wat tijd had om zijn achterstallige werk in te halen.
Moira heeft zich voornamelijk vermaakt met tripjes naar het centrum van KK voor wat boodschappen en heeft flink wat uren doorgebracht bij het hotel zwembad. Joost heeft nog 2 duiken gemaakt maar die waren niet echt spectaculair en daar valt dan ook niet zoveel over te vertellen.
Semporna
Een van de hoofdredenen om naar Borneo te gaan was het eiland Sipadan. Dit eiland is wereldwijd bekend als een van de beste duikstekken ter wereld.
Vanuit KK (in het noorden) zijn we naar het plaatsje Tawau gevolgen (in het westen). Vanaf hier is het nog anderhalf uur met een minibus naar Semporna. Omdat een paar jaar gelden het eiland Sipadan is omgedoopt tot nationaal park i.v.m. de schildpadden kun je niet langer op het eiland verblijven. In plaats hiervan verblijven de meeste mensen nu in het saaie kustplaatsje Semporna en vertrekken ’s ochtends massaal met boten naar de eilanden om te duiken / snorkelen.
Eenmaal aangekomen was er voor Joost slecht nieuws. Een van de beschermende regels op Sipadan is dat er per dag niet meer dan 120 duikers naar toe mogen. Nu in het hoogseizoen betekent dit dat je minimaal twee maanden van tevoren moet boeken om mee te kunnen. Dus helaas pindakaas was het onmogelijk voor Joost om te gaan.
Gelukkig zijn er ook nog andere eilanden in de buurt waar je kunt duiken. Niet dat deze in de buurt komen van het prachtige Sipadan, maar dan kon hij alsnog gaan duiken. Het duiken was niet uniek maar wel erg mooi. Hij heeft een aantal vissen gezien waarvan hij alleen nog maar had gehoord en de eilanden zijn adembenemend mooi. Voor Joost is er maar een troost .. later teruggaan. We gaan binnenkort boeken en zullen aan het einde van het jaar teruggaan naar Borneo om alsnog te gaan duiken & snorkelen op / om Sipadan.
Voor de duikers onder jullie: Wat zo speciaal is aan Sipadan is de bijzondere ligging. Normaal gesproken worden eilanden omringd door relatief ondiep water (zo rond de 30 meter). Echter is Sipadan een soort “freak of nature” want het eiland wordt omringd door zeer diep water (tussen de 800 en 2000 meter). Door deze bijzondere omgeving vind je hier veel onderwater leven dat je alleen midden op open zee vindt. Bovendien is er een zeer omvangrijke schilpadden populatie en zie je per duik tussen de 20 en 50 schildpadden.
We zijn in totaal drie nachten in Semporna verbleven. Joost is twee volle dagen op zee geweest en heeft zes duiken gemaakt waarmee hij op een totaal van 65 komt. Het was de bedoeling dat Moira beide dagen mee zou gaan om te snorkelen. Echter heeft zij iets verkeerd gegeten en een kortstondige voedselvergiftiging opgelopen. Zij heeft beide dagen in bed / de badkamer doorgebracht. Voor haar is het dus ook leuk om later terug te gaan want de natuurschoon op de eilanden / de zee is ongekend.
Tawau
Na Semporna zij we nog twee nachten in Tawau verbleven. We hadden het idee dat dit ook wel een leuk plaatsje moest zijn. Echter bleek nadat wij er aan waren gekomen dat het niet zoveel door reizigers werd aangedaan en bleek dus behoorlijk saai. Voor Joost weer een goede gelegenheid om werk in te halen en Moira kon weer op adem komen na haar ziektedagen.
Brunei
Wij schrijven dit alles vanuit Brunei waar de twee nachten zullen blijven. Voor diegene die het niet weten (zal de meerderheid wel zijn), het is een heeeeel klein landje op Borneo en vooral bekend om de olie. Al met al een heel raar landje waar niet zoveel te zien is. De meeste reizigers komen hier voor een extra stempel in het paspoort of een “visa run”.
Er leven hier z’n 350.000 mensen die worden aangevoerd door een sultan met absolute macht (het is dus geen democratie). Dit streng islamitische land is / was erg rijk en heeft nauwe banden met Engeland. Of het land nog steeds rijk is weten we eigenlijk niet.
De broer van de sultan was voorheen minister van financiën. Hij heeft de geldkraan eens flink opengedraaid en bizarre uitgaven gedaan. Zo heeft hij over de hele wereld hotels laten bouwen met de duurste ter wereld hier in Brunei zelf. Dit hotel kost ongeveer 1,5 miljard euro en is onofficieel het enige 6-sterren hotel ter wereld. Kamers binnen bij 250 euro per nacht en de duurste is rond de 12,500 euro per nacht :)
Uiteraard was de sultan en het volk niet echt blij met deze broer die het geld met containerschepen tegelijk de deur uitwerkten. Hij is dan ook afgezet en leeft nu in Engeland. Tot op het moment van zijn ontslag had hij honderden miljarden uitgegeven, waaronder vier miljard aan zichzelf. Hij heeft naar schatting 2000 auto’s, veel huizen, vijf vrouwen en 35 kinderen.
Vandaag is de sultan jarig en hij wordt 62. Dus is het vandaag een nationale feestdag en dat kun je goed merken aan de honderden mensen die hier in de straten rondhangen. Vanochtend was er een grote parade van o.a. het leger en groeperingen zoals de scouting. Toen wij om 10:00 in het centrum aankwamen was het geheel (gelukkig?) alweer afgelopen. Vanavond is er een grote nachtmarkt en vuurwerk, daar kijken we wel naar uit.
De sultan hoeft trouwens niet jarig te zijn om te trakteren. Zo bestaat hier in Brunei geen inkomstenbelasting, is de gezondheidszorg gratis en worden er flinke subsidies gegeven op auto’s.
Palau Labuan
Morgen vertrekken we met de boot naar het Maleisische eiland Labuan. Dit taxfree eiland is vooral bekend als tijdelijke toevluchtsoord voor mensen uit Brunei, waar geen alcohol wordt verkocht. Op Labuan is dit in ruime mate aanwezig (zo kost een liter Johny Walker Red label 7 euro). Wij zullen er alleen weinig gebruik van gaan maken wat Joost gaat er naar toe om weer te duiken. Er liggen vier wrakken in ondiep water waarvan twee uit WW2 en een Nederlandse. Moira heeft weer een mooi hotel gevonden en verheugt zich op het zwembad en de andere luxes van een 5-sterren hotel. Hierover later meer …
Groeten,
Joost en Moira
20 foto's Borneo
Singapore
Vanuit Kuala Lumpur zijn we naar Singapore gevlogen. Wat een stad, in veel opzichten uniek en “over the top”.
De meeste kennen de verhalen over Singapore wel, je mag nergens roken en het zou er brandschoon zijn. Als je er op straat zou spugen dan zou je 30 dagen worden opgesloten en zou je 1000 euro boete moeten betalen. Volgens ons klopt de kern van het verhaal maar als je goed kijkt zie je de mensen er gewoon roken, zie je zo nu en dan een peuk op straat liggen en is er geen sprake van een enorme politiemacht die met bonnenboekjes door de straten paradeert.
De stad Singapore is erg goed georganiseerd. Er zijn verschillende metrolijnen die je goedkoop er snel door het hele land / de stad vervoeren. Het centrum is goed te vergelijken met andere metropolen zoals Kuala Lumpur en Bangkok. Toch zouden we iedereen willen aanraden om naar Kuala Lumpur te gaan in plaats van Singapore want daar is meer te doen en het is er veel goedkoper.
Naast een dag sightseeing en shopping zijn we een dag naar Sentosa Island geweest (ligt voor de haven van Singapore). Dit eiland werd sinds de komst van de Britten (2e helft 19 eeuw) gebruikt voor de verdediging van de haven van Singapore. Na de tweede wereldoorlog heeft de overheid besloten het eiland voortaan voor entertainment doeleinde te gaan gebruiken. Per vandaag hebben ze er diverse attracties, een museum en een pretpark. Verwacht geen Euro Disney, maar het was best leuk.
Kota Kinabalu
Vanuit Singapore zijn noordwaarts vertrokken richting Joho Bahru in Maleisië. Vanaf het vliegveld van JB was het makkelijker om een vlucht te krijgen naar Borneo.
Kota Kinabalu op Borneo (oost Maleisië) is lokaal een bekende badplaats. Ze hebben er een paar golfbanen (zijn ze hier gek op), wat eilandjes voor de kust en de onontkoombare snorkelboten voor de Koreanen.
In totaal zijn we hier een week geweest. Helaas hadden we deze week al vooruit geboekt, want anders waren we er na 2 dagen alweer vertrokken. Aan de andere kant was het voor Joost wel even handig dat hij wat tijd had om zijn achterstallige werk in te halen.
Moira heeft zich voornamelijk vermaakt met tripjes naar het centrum van KK voor wat boodschappen en heeft flink wat uren doorgebracht bij het hotel zwembad. Joost heeft nog 2 duiken gemaakt maar die waren niet echt spectaculair en daar valt dan ook niet zoveel over te vertellen.
Semporna
Een van de hoofdredenen om naar Borneo te gaan was het eiland Sipadan. Dit eiland is wereldwijd bekend als een van de beste duikstekken ter wereld.
Vanuit KK (in het noorden) zijn we naar het plaatsje Tawau gevolgen (in het westen). Vanaf hier is het nog anderhalf uur met een minibus naar Semporna. Omdat een paar jaar gelden het eiland Sipadan is omgedoopt tot nationaal park i.v.m. de schildpadden kun je niet langer op het eiland verblijven. In plaats hiervan verblijven de meeste mensen nu in het saaie kustplaatsje Semporna en vertrekken ’s ochtends massaal met boten naar de eilanden om te duiken / snorkelen.
Eenmaal aangekomen was er voor Joost slecht nieuws. Een van de beschermende regels op Sipadan is dat er per dag niet meer dan 120 duikers naar toe mogen. Nu in het hoogseizoen betekent dit dat je minimaal twee maanden van tevoren moet boeken om mee te kunnen. Dus helaas pindakaas was het onmogelijk voor Joost om te gaan.
Gelukkig zijn er ook nog andere eilanden in de buurt waar je kunt duiken. Niet dat deze in de buurt komen van het prachtige Sipadan, maar dan kon hij alsnog gaan duiken. Het duiken was niet uniek maar wel erg mooi. Hij heeft een aantal vissen gezien waarvan hij alleen nog maar had gehoord en de eilanden zijn adembenemend mooi. Voor Joost is er maar een troost .. later teruggaan. We gaan binnenkort boeken en zullen aan het einde van het jaar teruggaan naar Borneo om alsnog te gaan duiken & snorkelen op / om Sipadan.
Voor de duikers onder jullie: Wat zo speciaal is aan Sipadan is de bijzondere ligging. Normaal gesproken worden eilanden omringd door relatief ondiep water (zo rond de 30 meter). Echter is Sipadan een soort “freak of nature” want het eiland wordt omringd door zeer diep water (tussen de 800 en 2000 meter). Door deze bijzondere omgeving vind je hier veel onderwater leven dat je alleen midden op open zee vindt. Bovendien is er een zeer omvangrijke schilpadden populatie en zie je per duik tussen de 20 en 50 schildpadden.
We zijn in totaal drie nachten in Semporna verbleven. Joost is twee volle dagen op zee geweest en heeft zes duiken gemaakt waarmee hij op een totaal van 65 komt. Het was de bedoeling dat Moira beide dagen mee zou gaan om te snorkelen. Echter heeft zij iets verkeerd gegeten en een kortstondige voedselvergiftiging opgelopen. Zij heeft beide dagen in bed / de badkamer doorgebracht. Voor haar is het dus ook leuk om later terug te gaan want de natuurschoon op de eilanden / de zee is ongekend.
Tawau
Na Semporna zij we nog twee nachten in Tawau verbleven. We hadden het idee dat dit ook wel een leuk plaatsje moest zijn. Echter bleek nadat wij er aan waren gekomen dat het niet zoveel door reizigers werd aangedaan en bleek dus behoorlijk saai. Voor Joost weer een goede gelegenheid om werk in te halen en Moira kon weer op adem komen na haar ziektedagen.
Brunei
Wij schrijven dit alles vanuit Brunei waar de twee nachten zullen blijven. Voor diegene die het niet weten (zal de meerderheid wel zijn), het is een heeeeel klein landje op Borneo en vooral bekend om de olie. Al met al een heel raar landje waar niet zoveel te zien is. De meeste reizigers komen hier voor een extra stempel in het paspoort of een “visa run”.
Er leven hier z’n 350.000 mensen die worden aangevoerd door een sultan met absolute macht (het is dus geen democratie). Dit streng islamitische land is / was erg rijk en heeft nauwe banden met Engeland. Of het land nog steeds rijk is weten we eigenlijk niet.
De broer van de sultan was voorheen minister van financiën. Hij heeft de geldkraan eens flink opengedraaid en bizarre uitgaven gedaan. Zo heeft hij over de hele wereld hotels laten bouwen met de duurste ter wereld hier in Brunei zelf. Dit hotel kost ongeveer 1,5 miljard euro en is onofficieel het enige 6-sterren hotel ter wereld. Kamers binnen bij 250 euro per nacht en de duurste is rond de 12,500 euro per nacht :)
Uiteraard was de sultan en het volk niet echt blij met deze broer die het geld met containerschepen tegelijk de deur uitwerkten. Hij is dan ook afgezet en leeft nu in Engeland. Tot op het moment van zijn ontslag had hij honderden miljarden uitgegeven, waaronder vier miljard aan zichzelf. Hij heeft naar schatting 2000 auto’s, veel huizen, vijf vrouwen en 35 kinderen.
Vandaag is de sultan jarig en hij wordt 62. Dus is het vandaag een nationale feestdag en dat kun je goed merken aan de honderden mensen die hier in de straten rondhangen. Vanochtend was er een grote parade van o.a. het leger en groeperingen zoals de scouting. Toen wij om 10:00 in het centrum aankwamen was het geheel (gelukkig?) alweer afgelopen. Vanavond is er een grote nachtmarkt en vuurwerk, daar kijken we wel naar uit.
De sultan hoeft trouwens niet jarig te zijn om te trakteren. Zo bestaat hier in Brunei geen inkomstenbelasting, is de gezondheidszorg gratis en worden er flinke subsidies gegeven op auto’s.
Palau Labuan
Morgen vertrekken we met de boot naar het Maleisische eiland Labuan. Dit taxfree eiland is vooral bekend als tijdelijke toevluchtsoord voor mensen uit Brunei, waar geen alcohol wordt verkocht. Op Labuan is dit in ruime mate aanwezig (zo kost een liter Johny Walker Red label 7 euro). Wij zullen er alleen weinig gebruik van gaan maken wat Joost gaat er naar toe om weer te duiken. Er liggen vier wrakken in ondiep water waarvan twee uit WW2 en een Nederlandse. Moira heeft weer een mooi hotel gevonden en verheugt zich op het zwembad en de andere luxes van een 5-sterren hotel. Hierover later meer …
Groeten,
Joost en Moira
20 foto's Borneo
woensdag, juni 11, 2008
Nog steeds in KL
Sorry dat we zo laks zijn geweest met het bijwerken van het Blog.
We zitten nog steeds op dezelfde plek in Kuala Lumpur en zullen hier nog blijven tot eind juni.
In het vorige bericht hadden we al aangekondigd dat er bezoek vanuit NL zou langskomen. Voor diegene die het nog niet wisten, het was de moeder van Moira. Nora is hier twee weken geweest en heeft vooral met Moira de hele omgeving verkend.
Na de vlucht van 12 uur stonden wij Nora op te wachten op het vliegveld. Geheel tegen de verwachting in was zij nog redelijk fit wat waarschijnlijk kwam door dat zij 3 stoelen ter beschikking had in het vliegtuig. Na een kop koffie en een Metrorit van een uur stond Moira te popelen om haar koffer te plunderen. Zij had niet alleen een bijzonder grote verzameling NL eten / snoep bij zich, maar ook Kleding voor Moira. Moira heeft nog al moeite om hier kleding te vinden en ze was dan ook erg blij met de nieuwe garderobe die gelukkig uitstekend past.
Nora heeft zich hier naar eigen zeggen goed vermaakt. Vrijwel dagelijks zijn we (althans meestal Moira met haar moeder) op stap geweest en hebben veel gezien en gedaan. De eerste dagen zijn vooral besteed aan winkelen want ze keek haar ogen uit in de te grote winkelcentra. De andere dagen hebben we vooral rondgetrokken door Kuala Lumpur. Zo zijn we onder andere naar de het vogelpark, de vlindertuin, de dierentuin, de Petronas Towers, de KL Towers, Ikea, het paleis van de koning, chinatown en het plaatsje Melaka geweest. De tijd is om gevlogen en ze heeft erg genoten. Nora heeft zelf gezwommen, iets dat ze al zeker 15 jaar niet meer had gedaan.
De dagtour naar Malaka was erg leuk. Deze plaats is vooral bekend om zijn historie en voor ons was het leuk omdat hier tussen 1641 en 1824 veel Nederlands hebben gezeten. In deze plaats kun je nog veel terugzien van onze vroegere bezetting. Zo is er bijvoorbeeld een oude protestantse kerk en een stadhuys. Veel van de straten hebben ook nog hun authentieke naam, zo heet de straat wat nu Chinatown is “de Jonkerstraat”. Overigens waren wij niet de enige bezetters, de Engelse en de Portugese hebben hier ook nog een lange tijd de boel bezet en ook hiervan kun je diverse sporen terugvinden.
Net als alle andere bezoekers hebben wij met z’n drieën de Petronas torens bezocht. De toegang is gratis maar je mag er helaas wel twee uur voor in de rij staan. Maar goed, we kunnen het ons niet voorstellen om hier zo lang te zijn geweest zonder de torens te hebben bezocht. Het uitzicht vanaf de torens is echt prachtig. Het is goed te vergelijken met een bezoek aan de Eiffeltoren (hoogste plateau) in Parijs. Zie de foto’s voor een impressie.
Voorlopig zitten we dus nog wel even in KL. We hebben nog plannen om te gaan eten op de KL Towers en een bezoek te brengen aan een pretpark. Inmiddels liggen de plannen voor de periode daarna ook klaar. We zullen de 28e naar Singapore vliegen om daar drie dagen rond te hangen. Wisten jullie trouwens dat daar 25% van de inwoners miljonair is (in US$) ?! . Aansluitend pakken we een vliegtuig naar Kota Kinabalu op Saba. Hier zullen weer een paar weken gaan rondtrekken en duiken!!!
Groeten,
Moira en Joost
24 foto's Kuala Lumpur
We zitten nog steeds op dezelfde plek in Kuala Lumpur en zullen hier nog blijven tot eind juni.
In het vorige bericht hadden we al aangekondigd dat er bezoek vanuit NL zou langskomen. Voor diegene die het nog niet wisten, het was de moeder van Moira. Nora is hier twee weken geweest en heeft vooral met Moira de hele omgeving verkend.
Na de vlucht van 12 uur stonden wij Nora op te wachten op het vliegveld. Geheel tegen de verwachting in was zij nog redelijk fit wat waarschijnlijk kwam door dat zij 3 stoelen ter beschikking had in het vliegtuig. Na een kop koffie en een Metrorit van een uur stond Moira te popelen om haar koffer te plunderen. Zij had niet alleen een bijzonder grote verzameling NL eten / snoep bij zich, maar ook Kleding voor Moira. Moira heeft nog al moeite om hier kleding te vinden en ze was dan ook erg blij met de nieuwe garderobe die gelukkig uitstekend past.
Nora heeft zich hier naar eigen zeggen goed vermaakt. Vrijwel dagelijks zijn we (althans meestal Moira met haar moeder) op stap geweest en hebben veel gezien en gedaan. De eerste dagen zijn vooral besteed aan winkelen want ze keek haar ogen uit in de te grote winkelcentra. De andere dagen hebben we vooral rondgetrokken door Kuala Lumpur. Zo zijn we onder andere naar de het vogelpark, de vlindertuin, de dierentuin, de Petronas Towers, de KL Towers, Ikea, het paleis van de koning, chinatown en het plaatsje Melaka geweest. De tijd is om gevlogen en ze heeft erg genoten. Nora heeft zelf gezwommen, iets dat ze al zeker 15 jaar niet meer had gedaan.
De dagtour naar Malaka was erg leuk. Deze plaats is vooral bekend om zijn historie en voor ons was het leuk omdat hier tussen 1641 en 1824 veel Nederlands hebben gezeten. In deze plaats kun je nog veel terugzien van onze vroegere bezetting. Zo is er bijvoorbeeld een oude protestantse kerk en een stadhuys. Veel van de straten hebben ook nog hun authentieke naam, zo heet de straat wat nu Chinatown is “de Jonkerstraat”. Overigens waren wij niet de enige bezetters, de Engelse en de Portugese hebben hier ook nog een lange tijd de boel bezet en ook hiervan kun je diverse sporen terugvinden.
Net als alle andere bezoekers hebben wij met z’n drieën de Petronas torens bezocht. De toegang is gratis maar je mag er helaas wel twee uur voor in de rij staan. Maar goed, we kunnen het ons niet voorstellen om hier zo lang te zijn geweest zonder de torens te hebben bezocht. Het uitzicht vanaf de torens is echt prachtig. Het is goed te vergelijken met een bezoek aan de Eiffeltoren (hoogste plateau) in Parijs. Zie de foto’s voor een impressie.
Voorlopig zitten we dus nog wel even in KL. We hebben nog plannen om te gaan eten op de KL Towers en een bezoek te brengen aan een pretpark. Inmiddels liggen de plannen voor de periode daarna ook klaar. We zullen de 28e naar Singapore vliegen om daar drie dagen rond te hangen. Wisten jullie trouwens dat daar 25% van de inwoners miljonair is (in US$) ?! . Aansluitend pakken we een vliegtuig naar Kota Kinabalu op Saba. Hier zullen weer een paar weken gaan rondtrekken en duiken!!!
Groeten,
Moira en Joost
24 foto's Kuala Lumpur
zondag, mei 04, 2008
Redang & KL
Weer bijna op tijd :) Bijna 3 weken geleden schreven we over de Perhentian Islands in het noorden van Maleisië. Toen kondigen we aan dat we iets naar het zuiden zouden gaan, naar Redang Island.
In het totaal zijn we zeven dagen op Redang geweest. Het is een eiland dat veel mensen geweldig zullen vinden maar na alle eilanden van de laatste tijd was dit voor ons iets te veel van het goede. Het eiland lijkt qua natuur erg sterk op de Perhentian Islands maar voor ons doen was na de gezellige sfeer van de Perhentian Islands het iets te veel. Begrijp ons niet verkeerd, het was echt heel erg leuk maar na al die tijd waren we toe aan iets nieuws.
Toen we na zeven dagen eenmaal terug waren op het vaste land hadden we het idee om een paar honderd kilometer zuidwaarts het nogmaals te proberen met een eiland. Dit eiland, genaamd Tioman, is taxfree en aangezien een biertje in de supermarkt hier al twee euro kost klonk dat niet verkeerd. Toch hebben we tijdens de reis spontaan een afslag genomen. Onderweg werden er twee medereizigers afgezet bij het busstation en zijn wij hier ongepland ook uitgestapt. Binnen een uur zaten we in een bus richting het oosten, naar Kuala Lumpur.
Terug in de grote stad !!! We blijven mensen, zit je op het strand wil je naar de stad en zit je in de stad dan wil je naar het strand. Deze metropool heeft ons hart wel een beetje gestolen. Tot op dit moment vinden we Kuala Lumpur (door de insiders KL genoemd) de mooiste stad hier in Azië. Het is schoon, groot, goed georganiseerd en heel makkelijk begaanbaar.
Eenmaal aangekomen in KL was het even schrikken want door een congres in de stad was er bijna geen kamer te krijgen. Na een nacht te zijn verbleven op een tijdelijk adres zijn we verder gaan zoeken en hebben een plekje gevonden voor een week. Dit hotel was alleen niet zo goed voor Joost want hij is zo “verliefd” op de Petronas Towers dat hij daar het liefst de hele dag naar kijkt en vanuit deze kamer zat je er bijna bovenop.
Inmiddels is deze week ook al weer voorbij. Na een flinke zoektocht zijn we verhuisd naar een prachtig appartement niet ver van het eerste hotel waar we de komende weken nog zullen blijven. Hier hebben we beide wat we willen. Moira heeft op loopafstand zes winkelcentra ter grootte van de Amsterdam ArenA en Joost heeft op de zestiende verdieping zijn bureau staan met 180 graden uitzicht over KL.
Tot nu toe hebben we nog niet echt aan “sightseeing” gedaan maar daar is een goede rede voor. Het appartement dat we hebben gehuurd is voor ons alleen iets te groot. De eenkamerappartementen waren vol en we zijn opgescheept met een te groot twee kamerappartement. Het koste niet veel tijd om hier een zinnige opvulling voor te vinden en over twee weken komt er vanuit Nederland een bezoeker langs. Voor ons dus de uitgelezen kans om een nieuwe voorraad aan drop, cervelaat, sigaretten, pindakaas, bitterballen, frikadellen, roddelbladen, laptops, boerenkool, poedersuiker, Parma ham, chocola, bonbons, drank, Grolsch, raketten, oranjeslingers, echte satésaus, lekker brood, rookworst, Mad saus, mc kroketen, filenieuws, ijskrabbers, kou, regen, hamsterwekenbeestjes, wuppies, voetbalnieuws te krijgen… want hier in Azië krijg je nooit te horen dat Cruijff, van Nistelrooy en Guus Hiddink bekende voetballers zijn. Het laatste gedeelte is natuurlijk onzin maar we kijken wel uit naar een aantal dingen uit het begin van het lijstje.
Voorlopig zitten we hier nog wel even naar ons zin. Wanneer we onze spullen gaan pakken en verder gaan is nog niet bekend. Het zou heel goed kunnen dat we hier tot eind juni (!) blijven. Voorlopig zullen jullie het even met deze foto’s moeten doen.
Wanneer iemand anders ook nog zin heeft in een gratis verblijf in een 5-sterren hotel in KL tussen 30 mei en eind juni dan moet je even mailen. We hebben in die periode een aparte tweepersoons slaapkamer met eigen badkamer over. Het ticket is duur (kleine 1000 euro p.p.) maar hiermee kom je na 12 uur wel aan in het ultieme winkelparadijs … “shop until you drop”. Kun je meteen wat Mc. Kroketten meenemen of een Stegeman leverworst meenemen :)
Groeten en tot snel,
Joost en Moira
8 foto's Redang
19 foto's Kuala Lumpur
In het totaal zijn we zeven dagen op Redang geweest. Het is een eiland dat veel mensen geweldig zullen vinden maar na alle eilanden van de laatste tijd was dit voor ons iets te veel van het goede. Het eiland lijkt qua natuur erg sterk op de Perhentian Islands maar voor ons doen was na de gezellige sfeer van de Perhentian Islands het iets te veel. Begrijp ons niet verkeerd, het was echt heel erg leuk maar na al die tijd waren we toe aan iets nieuws.
Toen we na zeven dagen eenmaal terug waren op het vaste land hadden we het idee om een paar honderd kilometer zuidwaarts het nogmaals te proberen met een eiland. Dit eiland, genaamd Tioman, is taxfree en aangezien een biertje in de supermarkt hier al twee euro kost klonk dat niet verkeerd. Toch hebben we tijdens de reis spontaan een afslag genomen. Onderweg werden er twee medereizigers afgezet bij het busstation en zijn wij hier ongepland ook uitgestapt. Binnen een uur zaten we in een bus richting het oosten, naar Kuala Lumpur.
Terug in de grote stad !!! We blijven mensen, zit je op het strand wil je naar de stad en zit je in de stad dan wil je naar het strand. Deze metropool heeft ons hart wel een beetje gestolen. Tot op dit moment vinden we Kuala Lumpur (door de insiders KL genoemd) de mooiste stad hier in Azië. Het is schoon, groot, goed georganiseerd en heel makkelijk begaanbaar.
Eenmaal aangekomen in KL was het even schrikken want door een congres in de stad was er bijna geen kamer te krijgen. Na een nacht te zijn verbleven op een tijdelijk adres zijn we verder gaan zoeken en hebben een plekje gevonden voor een week. Dit hotel was alleen niet zo goed voor Joost want hij is zo “verliefd” op de Petronas Towers dat hij daar het liefst de hele dag naar kijkt en vanuit deze kamer zat je er bijna bovenop.
Inmiddels is deze week ook al weer voorbij. Na een flinke zoektocht zijn we verhuisd naar een prachtig appartement niet ver van het eerste hotel waar we de komende weken nog zullen blijven. Hier hebben we beide wat we willen. Moira heeft op loopafstand zes winkelcentra ter grootte van de Amsterdam ArenA en Joost heeft op de zestiende verdieping zijn bureau staan met 180 graden uitzicht over KL.
Tot nu toe hebben we nog niet echt aan “sightseeing” gedaan maar daar is een goede rede voor. Het appartement dat we hebben gehuurd is voor ons alleen iets te groot. De eenkamerappartementen waren vol en we zijn opgescheept met een te groot twee kamerappartement. Het koste niet veel tijd om hier een zinnige opvulling voor te vinden en over twee weken komt er vanuit Nederland een bezoeker langs. Voor ons dus de uitgelezen kans om een nieuwe voorraad aan drop, cervelaat, sigaretten, pindakaas, bitterballen, frikadellen, roddelbladen, laptops, boerenkool, poedersuiker, Parma ham, chocola, bonbons, drank, Grolsch, raketten, oranjeslingers, echte satésaus, lekker brood, rookworst, Mad saus, mc kroketen, filenieuws, ijskrabbers, kou, regen, hamsterwekenbeestjes, wuppies, voetbalnieuws te krijgen… want hier in Azië krijg je nooit te horen dat Cruijff, van Nistelrooy en Guus Hiddink bekende voetballers zijn. Het laatste gedeelte is natuurlijk onzin maar we kijken wel uit naar een aantal dingen uit het begin van het lijstje.
Voorlopig zitten we hier nog wel even naar ons zin. Wanneer we onze spullen gaan pakken en verder gaan is nog niet bekend. Het zou heel goed kunnen dat we hier tot eind juni (!) blijven. Voorlopig zullen jullie het even met deze foto’s moeten doen.
Wanneer iemand anders ook nog zin heeft in een gratis verblijf in een 5-sterren hotel in KL tussen 30 mei en eind juni dan moet je even mailen. We hebben in die periode een aparte tweepersoons slaapkamer met eigen badkamer over. Het ticket is duur (kleine 1000 euro p.p.) maar hiermee kom je na 12 uur wel aan in het ultieme winkelparadijs … “shop until you drop”. Kun je meteen wat Mc. Kroketten meenemen of een Stegeman leverworst meenemen :)
Groeten en tot snel,
Joost en Moira
8 foto's Redang
19 foto's Kuala Lumpur
maandag, april 14, 2008
Maleisië
Ach, bijna op tijd … 17 dagen geleden, in plaats van de beloofde 14 dagen, schreven we nog vanuit Ko Tao (Thailand). Op dit moment zitten we in een plaats genaamd Kuala Terengganu. Morgen zullen we na hier 6 dagen te hebben verbleven doorreizen naar opnieuw een eiland.
De reis van Thailand naar Maleisië was simpel maar vermoeiend. Uit ervaring wisten we al dat een Thaise treinreis best te doen is, maar 15 uur blijft een hele poos. Na z’n lange tijd op Ko Tao te hebben verbleven was het ook wel weer raar om de backpacks in te pakken en ben je in het begin weer wat onwennig met al dat reizen.
De grensovergang was echt een eitje, zo hebben we dat nog nooit eerder gehad. Er was 1 loketje en een vriendelijke ambtenaar (zeeeer uitzonderlijk hier) vroeg ons alleen naar onze plannen. Na hem het antwoord te hebben gegeven dat hij z’n 300 keer per dag hoort kregen we snel 2 kleine stempeltjes en daarmee hadden wij ons entreekaartje om 3 maanden in Maleisië te mogen blijven.
Zelf kennen we het uiterste zuiden van Thailand niet echt goed. We hebben dus geen idee of de overgang van zuid Thailand qua levensstijl en cultuur erg afwijkt, maar ten opzichte van de regio rond Ko Tao is het eigenlijk wel een groot verschil met dit land. Maleisië is schoon, goed georganiseerd en de mensen zijn er echt heel aardig. Wanneer je mensen kort ontmoet, bijvoorbeeld in de lift, dan vragen zij meestal direct waar je vandaag komt en kan er een heel gesprek uit volgen.
Maleisië heeft een zeer gevarieerde populatie. Het merendeel van de inwoners is islamitisch maar ook de christenen en boeddhisten zijn vertegenwoordigd. Als je in andere landen in Azië naar de bewoners hun gezichten kijkt dan lijken ze meestal best veel op elkaar en zijn ze onderling niet echt moeilijk uit elkaar te houden (zoals Thai versus Khmer). Hier in Maleisië gaat die vlieger niet op – wij hebben ook geen idee waarom, maar ze zijn hier gek op vliegeren – de populatie is een vrolijke mix van verschillende achtergronden (Thais, Chinees, Indonesisch, etc.) en het is in een hotel dus ook niet echt makkelijk bepalen of het nu “buitenlandser” of “locals” zijn. Maleisië heeft volgens ons een behoorlijk sterke economie, de mensen zijn beter opgeleid en over het algemeen spreken ze goed tot uitstekend Engels.
Zelf zijn we misschien bevooroordeeld over de islam en ligt het niet echt voor de hand om naar een zwaar islamitisch land te gaan maar dit valt echt 150% mee! Moira die zonder hoofddoek rond loopt en in andere landen best wel eens “nakijkers” heeft kan hier vrolijk rondlopen en tot op heden hebben we nog geen echter “aanstaarders” gezien. Veel van de vrouwen dragen hier hoofddoeken maar in tegenstelling tot in NL zijn deze meestal zeer vrolijk en soms zelf prachtig. Overigens dragen niet alle vrouwen een hoofddoek, waar wij nu zijn is het z’n 75% procent. Wat is er dan wel anders? Niet veel, het enige dat opvalt is dat wij veel groepjes mannen zien zonder de vrouwen.
Vanaf de grens zijn we met een taxi naar de plaats Kota Bharu gegaan, ongeveer een uur rijden. Dit taxiritje was echt super goedkoop ten opzichte wat van in Thailand gewend zijn. Voor 8 euro hadden we de taxi voor ons zelf en zetten hij ons keurig voor het hotel af. Om een vergelijking te geven, op Ko Tao is een taxiritje van zuid naar noord (een kleine 10 minuten) 4 euro. In dit plaatsje was niet echt veel te doen. Die dag was de sultan jarig en echt alles was dicht. Trouwens heel raar om parkeermeters te zien maar inmiddels weten we dat je dat bijna overal hebt hier. Misschien kun je daar uit opmaken dat ze hier qua ontwikkeling en overheid iets verder zijn dan Thailand. Maar goed, het was om te rusten na de trein- / taxireis en bedoelt om de volgende dag fris en fruitig aan het laatste stukje te beginnen richting het eerste doel: de Perhentian Islands.
De laatste etape was heel gemakkelijk en bestond uit een taxirit van een uur en een boottocht in een speedboot voor drie kwartier. Vervelen doe je je niet op de boot want de omgeving en het zicht op de eilanden is adembenemend mooi. Bounty eilanden, blauwe heldere schone zee en parel witte stranden (zie foto’s). Er zijn twee eilanden (Kecil = Klein en Besar = Groot). We hebben eerst drie nachten verbleven op het grote eiland maar waren daar zo verveelt (geen “lol” te beleven) dat we zijn verhuisd naar het kleine eiland. Geen slechte zet want de zes dagen hier waren veel leuker en heeft Joost zich flink uitgeleefd onder water. Ook hebben we hier opnieuw Ties & Shirley ontmoet die hier ook waren voor een korte vakantie / visumrun. (hopen dat zij het niet lezen: wat een bizar super vette duikstekken hebben ze hier … zijn mond viel open en tot kom hij zijn ademautomaat gaan terugzoeken :) Voor Moira was er ook best wel wat te doen. De stranden en zee zijn zo mooi dat zelf zij, tegen haar gewoonte in, op het stran
d heeft liggen bakken en in de zee heeft gezwommen. Ook heeft zij een kijkje onderwater genomen met een snorkel en voor het eerst van haar leven schildpadden, haaien, pufferfishes en nemo’s (clownfishes) gezien. Voor z’n snorkeltrip hoef je niet ver te reizen, gewoon via het strand het water inlopen en klaar is Klara.
De eilanden zijn leuk voor een paar dagen maar te klein om lang te blijven hangen. Na in totaal negen dagen hebben we de boot terug genomen en zijn per taxi zuidwaarts vertrokken. De taxichauffeur was weer een aardige man met verhalen over Maleisië en had een interessante achtergrond. Twee uur later zetten hij ons af in Kuala Terrenganu waar we eerst drie dagen zouden verblijven maar dit uiteindelijk hebben opgerekt naar zes, waarvan vandaag de laatste. Echt heel veel is hier niet te doen. We zijn er een aantal keer op uitgetrokken en de reden dat we hier zo lang hebben gezeten is uiteraard weer het werk van Joost (de junk). Nadat hij op de eilanden weer teveel met z’n luchtverbruik, drijfvermogen en “visjes tellen” bezig is geweest moest er even flink gewerkt worden om de achterstanden weg te krijgen.
Morgen dus opnieuw naar een eiland. Dit eiland ligt een flink stuk ten zuiden van de Perhentian Islands maar kent wel dezelfde eigenschappen. Maar goed, daar later meer over.
Tot snel!
Liefs,
Moira en Joost
15 foto's Perhentian Islands
12 foto's Kuala Terengganu
31 duikfoto's eerste kwartaal 2008 *
* = op verzoek een aantal extra duikfoto's. Al deze foto's zijn gemaakt door Ties & Shirley
De reis van Thailand naar Maleisië was simpel maar vermoeiend. Uit ervaring wisten we al dat een Thaise treinreis best te doen is, maar 15 uur blijft een hele poos. Na z’n lange tijd op Ko Tao te hebben verbleven was het ook wel weer raar om de backpacks in te pakken en ben je in het begin weer wat onwennig met al dat reizen.
De grensovergang was echt een eitje, zo hebben we dat nog nooit eerder gehad. Er was 1 loketje en een vriendelijke ambtenaar (zeeeer uitzonderlijk hier) vroeg ons alleen naar onze plannen. Na hem het antwoord te hebben gegeven dat hij z’n 300 keer per dag hoort kregen we snel 2 kleine stempeltjes en daarmee hadden wij ons entreekaartje om 3 maanden in Maleisië te mogen blijven.
Zelf kennen we het uiterste zuiden van Thailand niet echt goed. We hebben dus geen idee of de overgang van zuid Thailand qua levensstijl en cultuur erg afwijkt, maar ten opzichte van de regio rond Ko Tao is het eigenlijk wel een groot verschil met dit land. Maleisië is schoon, goed georganiseerd en de mensen zijn er echt heel aardig. Wanneer je mensen kort ontmoet, bijvoorbeeld in de lift, dan vragen zij meestal direct waar je vandaag komt en kan er een heel gesprek uit volgen.
Maleisië heeft een zeer gevarieerde populatie. Het merendeel van de inwoners is islamitisch maar ook de christenen en boeddhisten zijn vertegenwoordigd. Als je in andere landen in Azië naar de bewoners hun gezichten kijkt dan lijken ze meestal best veel op elkaar en zijn ze onderling niet echt moeilijk uit elkaar te houden (zoals Thai versus Khmer). Hier in Maleisië gaat die vlieger niet op – wij hebben ook geen idee waarom, maar ze zijn hier gek op vliegeren – de populatie is een vrolijke mix van verschillende achtergronden (Thais, Chinees, Indonesisch, etc.) en het is in een hotel dus ook niet echt makkelijk bepalen of het nu “buitenlandser” of “locals” zijn. Maleisië heeft volgens ons een behoorlijk sterke economie, de mensen zijn beter opgeleid en over het algemeen spreken ze goed tot uitstekend Engels.
Zelf zijn we misschien bevooroordeeld over de islam en ligt het niet echt voor de hand om naar een zwaar islamitisch land te gaan maar dit valt echt 150% mee! Moira die zonder hoofddoek rond loopt en in andere landen best wel eens “nakijkers” heeft kan hier vrolijk rondlopen en tot op heden hebben we nog geen echter “aanstaarders” gezien. Veel van de vrouwen dragen hier hoofddoeken maar in tegenstelling tot in NL zijn deze meestal zeer vrolijk en soms zelf prachtig. Overigens dragen niet alle vrouwen een hoofddoek, waar wij nu zijn is het z’n 75% procent. Wat is er dan wel anders? Niet veel, het enige dat opvalt is dat wij veel groepjes mannen zien zonder de vrouwen.
Vanaf de grens zijn we met een taxi naar de plaats Kota Bharu gegaan, ongeveer een uur rijden. Dit taxiritje was echt super goedkoop ten opzichte wat van in Thailand gewend zijn. Voor 8 euro hadden we de taxi voor ons zelf en zetten hij ons keurig voor het hotel af. Om een vergelijking te geven, op Ko Tao is een taxiritje van zuid naar noord (een kleine 10 minuten) 4 euro. In dit plaatsje was niet echt veel te doen. Die dag was de sultan jarig en echt alles was dicht. Trouwens heel raar om parkeermeters te zien maar inmiddels weten we dat je dat bijna overal hebt hier. Misschien kun je daar uit opmaken dat ze hier qua ontwikkeling en overheid iets verder zijn dan Thailand. Maar goed, het was om te rusten na de trein- / taxireis en bedoelt om de volgende dag fris en fruitig aan het laatste stukje te beginnen richting het eerste doel: de Perhentian Islands.
De laatste etape was heel gemakkelijk en bestond uit een taxirit van een uur en een boottocht in een speedboot voor drie kwartier. Vervelen doe je je niet op de boot want de omgeving en het zicht op de eilanden is adembenemend mooi. Bounty eilanden, blauwe heldere schone zee en parel witte stranden (zie foto’s). Er zijn twee eilanden (Kecil = Klein en Besar = Groot). We hebben eerst drie nachten verbleven op het grote eiland maar waren daar zo verveelt (geen “lol” te beleven) dat we zijn verhuisd naar het kleine eiland. Geen slechte zet want de zes dagen hier waren veel leuker en heeft Joost zich flink uitgeleefd onder water. Ook hebben we hier opnieuw Ties & Shirley ontmoet die hier ook waren voor een korte vakantie / visumrun. (hopen dat zij het niet lezen: wat een bizar super vette duikstekken hebben ze hier … zijn mond viel open en tot kom hij zijn ademautomaat gaan terugzoeken :) Voor Moira was er ook best wel wat te doen. De stranden en zee zijn zo mooi dat zelf zij, tegen haar gewoonte in, op het stran
d heeft liggen bakken en in de zee heeft gezwommen. Ook heeft zij een kijkje onderwater genomen met een snorkel en voor het eerst van haar leven schildpadden, haaien, pufferfishes en nemo’s (clownfishes) gezien. Voor z’n snorkeltrip hoef je niet ver te reizen, gewoon via het strand het water inlopen en klaar is Klara.
De eilanden zijn leuk voor een paar dagen maar te klein om lang te blijven hangen. Na in totaal negen dagen hebben we de boot terug genomen en zijn per taxi zuidwaarts vertrokken. De taxichauffeur was weer een aardige man met verhalen over Maleisië en had een interessante achtergrond. Twee uur later zetten hij ons af in Kuala Terrenganu waar we eerst drie dagen zouden verblijven maar dit uiteindelijk hebben opgerekt naar zes, waarvan vandaag de laatste. Echt heel veel is hier niet te doen. We zijn er een aantal keer op uitgetrokken en de reden dat we hier zo lang hebben gezeten is uiteraard weer het werk van Joost (de junk). Nadat hij op de eilanden weer teveel met z’n luchtverbruik, drijfvermogen en “visjes tellen” bezig is geweest moest er even flink gewerkt worden om de achterstanden weg te krijgen.
Morgen dus opnieuw naar een eiland. Dit eiland ligt een flink stuk ten zuiden van de Perhentian Islands maar kent wel dezelfde eigenschappen. Maar goed, daar later meer over.
Tot snel!
Liefs,
Moira en Joost
15 foto's Perhentian Islands
12 foto's Kuala Terengganu
31 duikfoto's eerste kwartaal 2008 *
* = op verzoek een aantal extra duikfoto's. Al deze foto's zijn gemaakt door Ties & Shirley
zaterdag, maart 29, 2008
Dag dag …
Knipper eens twee keer met je ogen … valt het jullie ook op dat je dan opens zes weken verder bent? Deze laatste 6 weken zijn echt onvergetelijk.
De reden dat wij verliefd zijn geworden op Ko Tao is niet zo zeer de activiteiten die je hier kunt ondernemen of de plaatsen die je kunt bezoeken, maar de sfeer van het dagelijkse leven. Op dit eiland gaat alles een paar versnellingen lager dan elders en heerst er een “live is good” sfeertje. Het is de ideale omgeving om eens helemaal tot rust te komen en doordat mensen hier komen en gaan is het een open samenleving waar je zo in kunt stappen. Helaas gaan wij er vandaag weer uitstappen, maar niet voor goed want we komen zeker weer terug.
Joost heeft de laatste weken weer gewerkt aan zijn duikobsessie. Tijdens dit bezoek heeft hij 3 duik “specialty” cursussen gedaan en is inmiddels gebrevetteerd diep-, nitrox- en nachtduiker. Als hij er nu nog twee doet dan wordt hij “master scuba diver”, de hoogste rang in recreatief duiken.
Het appartement is zeer goed bevallen. Voor 6 weken hadden we weer echt een “huisje”, voorzien van alle gemakken. Ondanks dat we best veel buiten de deur zijn geweest hebben we hier ook de nodige tijd doorgebracht en heeft Joost er flink wat gewerkt. We zullen de zelf gekookte erwtensoep, “Hollandse” spaghetti & macaroni en “hutspot” niet snel vergeten. De hotels zullen voorlopig wel weer gaan “tegenvallen” na dit bezoek.
Moira heeft zich op haar manier ook goed vermaakt. Ze had weer even een huishouden om te runnen, een strand om de hoek, winkels genoeg en af en toe gebruik gemaakt van het zwembad even verder op.
Gisteren was Joost jarig, hij is 28 jaar geworden. Dit is overigens ook meteen een goede gelegenheid om iedereen te bedanken voor de SMS-jes, digitale kaarten, krabbels en mailtjes. We hebben dit hier gevierd door eens goed te gaan eten bij de Italiaan, gevolgd door een geweldige Thaise travestietenshow en een borrel aan het strand. Shirley had nog een leuke verassing geregeld: een echte verjaardagstaart :) Ook heeft Joost van Shirley & Ties twee mooie en praktische cadeaus gekregen, een mooi logboek voor het duiken en een boek met de meest voorkomende vissen in Zuidoost Azië. Zelf heeft hij een duikcomputer gekocht (Suunto D6), die zal hij de komende tijd eens flink gaan doortesten :)
Maar goed, aan alles komt een eind en op dit moment zijn wij de backpacks weer aan het vullen. Ook al is dit afscheid van Ko Tao niet definitief valt het toch best zwaar. Als het aan Joost had gelegen dan had hij hier zo nog een paar maanden gebleven.
De reis gaat nu naar Maleisië. We zullen hier beginnen op de eilandjes genaamd “perhentian islands”. Hier zullen we een paar dagen blijven (afhankelijk van de internetverbindingen) en hierna hebben we nog niet echt een plan. We gaan snel of langzaam naar Kuala Lumpur en zullen daar weer wat langer blijven.
Vanaf nu gaan we weer met enige regelmaat schrijven, dus tot snel!
Joost en Moira
22 foto's Ko Tao
De reden dat wij verliefd zijn geworden op Ko Tao is niet zo zeer de activiteiten die je hier kunt ondernemen of de plaatsen die je kunt bezoeken, maar de sfeer van het dagelijkse leven. Op dit eiland gaat alles een paar versnellingen lager dan elders en heerst er een “live is good” sfeertje. Het is de ideale omgeving om eens helemaal tot rust te komen en doordat mensen hier komen en gaan is het een open samenleving waar je zo in kunt stappen. Helaas gaan wij er vandaag weer uitstappen, maar niet voor goed want we komen zeker weer terug.
Joost heeft de laatste weken weer gewerkt aan zijn duikobsessie. Tijdens dit bezoek heeft hij 3 duik “specialty” cursussen gedaan en is inmiddels gebrevetteerd diep-, nitrox- en nachtduiker. Als hij er nu nog twee doet dan wordt hij “master scuba diver”, de hoogste rang in recreatief duiken.
Het appartement is zeer goed bevallen. Voor 6 weken hadden we weer echt een “huisje”, voorzien van alle gemakken. Ondanks dat we best veel buiten de deur zijn geweest hebben we hier ook de nodige tijd doorgebracht en heeft Joost er flink wat gewerkt. We zullen de zelf gekookte erwtensoep, “Hollandse” spaghetti & macaroni en “hutspot” niet snel vergeten. De hotels zullen voorlopig wel weer gaan “tegenvallen” na dit bezoek.
Moira heeft zich op haar manier ook goed vermaakt. Ze had weer even een huishouden om te runnen, een strand om de hoek, winkels genoeg en af en toe gebruik gemaakt van het zwembad even verder op.
Gisteren was Joost jarig, hij is 28 jaar geworden. Dit is overigens ook meteen een goede gelegenheid om iedereen te bedanken voor de SMS-jes, digitale kaarten, krabbels en mailtjes. We hebben dit hier gevierd door eens goed te gaan eten bij de Italiaan, gevolgd door een geweldige Thaise travestietenshow en een borrel aan het strand. Shirley had nog een leuke verassing geregeld: een echte verjaardagstaart :) Ook heeft Joost van Shirley & Ties twee mooie en praktische cadeaus gekregen, een mooi logboek voor het duiken en een boek met de meest voorkomende vissen in Zuidoost Azië. Zelf heeft hij een duikcomputer gekocht (Suunto D6), die zal hij de komende tijd eens flink gaan doortesten :)
Maar goed, aan alles komt een eind en op dit moment zijn wij de backpacks weer aan het vullen. Ook al is dit afscheid van Ko Tao niet definitief valt het toch best zwaar. Als het aan Joost had gelegen dan had hij hier zo nog een paar maanden gebleven.
De reis gaat nu naar Maleisië. We zullen hier beginnen op de eilandjes genaamd “perhentian islands”. Hier zullen we een paar dagen blijven (afhankelijk van de internetverbindingen) en hierna hebben we nog niet echt een plan. We gaan snel of langzaam naar Kuala Lumpur en zullen daar weer wat langer blijven.
Vanaf nu gaan we weer met enige regelmaat schrijven, dus tot snel!
Joost en Moira
22 foto's Ko Tao
woensdag, februari 20, 2008
Terug bij af
Ja, ja, het is alweer te lang geleden dat we hier voor het laatst een berichtje hebben geplaatst. Sinds toen en nu hebben we er alweer zo’n 2000 kilometer op zitten. Vijf dagen geleden zijn we aangekomen in zuidoost Thailand op het eiland Ko Tao. Eerder waren we hier ook al (het “duikeiland”) aan het begin van onze reis en we kunnen dus zeggen dat we weer terug bij af zijn.
Ons vorige bericht kwam nog vanuit Siem Reap in Cambodja en sindsdien hebben we behoorlijk veel met de trein gereisd en veel dingen gezien en gedaan. Als eerste stop in Thailand hebben we Bangkok aangedaan. Deze bruisende metropool hebben we eerder altijd gemeden en was het onze sport zo snel als mogelijk de hectiek van de stad te ontvluchten. Maar na inmiddels in meerdere grote steden te zijn geweest (Phnom Penh, Saigon, etc.) wat niet tegen viel hebben we besloten Bangkok ook een kans te geven.
Het is ons niet tegengevallen (bedankt Jolanda & Fred). Ja, het is druk, chaotisch, het stinkt en echt gezond kan het niet zijn maar als je goed kijkt kun je hier ook dingen doen die je hier in Azië niet in deze proporties tegenkomt. We zijn langs het Royal Palace gegaan, een naam die jullie misschien nog herkennen van het Royal Palace in Phnom Penh. Je moet deze twee attracties maar niet te veel vergelijken want dan wint Phnom Penh duidelijk voor ons, maar ook in Bangkok is het een bezoekje meer dan waard. Jammer genoeg was het slecht weer en zijn de foto’s dan ook niet echt heel spectaculair.
Naast het gebruikelijk portie “sightseeing” hebben we ook gedaan wat de meeste mensen in Bangkok gaan doen: “shop until you drop”. Zelf als we alle vergrootwoorden gebruiken die we kennen om te beschrijven hoe groot de shoppingmalls in Bangkok zijn zou het nog niet genoeg zijn. Van de grotere merken kleding, horloges, tassen, auto’s, etc., etc. ,etc. zijn minimaal 2 vestigingen in een straal van nog geen kilometer. Met stip op 1 staan de fastfoodketens met misschien wel 10 vestigingen op 1 vierkante kilometer. Na 4 maanden lang zonder Big Mac hadden we er al helemaal naar toegeleefd en jullie raden het nooit, maar het is ontzettend tegengevallen. Slappe patat en kleffe broodjes. Waarschijnlijk door het vele reizen en het vele buiten de deur eten hebben we smaak gekregen … wie had dat ooit gedacht. Heel stiekem vinden we een hamburger van de Burger King nu beter en dat terwijl we het in NL nooit aten.
Naast het vele shoppen heeft Bangkok ook in iedere hoge toren een mega bioscoop die gelukkig ook zijn gevuld met Engelse films. In de eerste drie dagen dat we in Bangkok waren zijn we al 2 keer geweest. Later toen we nogmaals een dag door Bangkok reisde hebben we nog een derde bios bezocht. Het meest opvallende is dat je voor 5 euro een bank kunt huren achter in de zaal en dat was voor ons wel een hele leuke ervaring en ook al was de film prut hebben we toch lekker gezeten. Een keer hebben we het nog bonter gemaakt en hebben we in de “Nokia Widescreen” zaal VIP plaatsen genomen waar je stoelen krijgt die je met een afstandsbediening achterover kunt klappen en met het dekentje wat je krijgt kun je zo rustig in slaap vallen (zie foto Moira).
Na een paar dagen Bangkok zijn we met de nachttrein naar Chang Mai in het noorden gereisd. Dit hebben we eerder in 2005 ook al gedaan en we wilde graag nog eens terug naar de prachtige natuur en het heerlijke klimaat. Tijdens het eten in de trein ontmoeten we te veel Nederlanders. Hebben we net vier maanden rondgereisd en bijna geen NL-ers gezien, maar dit was wel weer heel veel van het goede. Toen later op de avond Andre Hazes werd opgezet werd het pas helemaal een bende. Afgezien van 2 Thaise bediendes die ook begonnen mee te feesten en meedronken vond de rest van de Thai het maar niets. Om half twaalf (andere half uur na de officiële sluitingstijd) hebben ze de hele groep de coupe uitgeveegd. Van wie de CD nu eigenlijk was wisten we toen nog niet maar om naar “even aan mijn moeder vragen” te luisteren vonden we niet erg. Om maar meteen tot de clue te komen, op de terugweg ontmoeten we in de restauratiewagen een 25 koppige Nederlandse toergroep (Shoestring) en begon het hele feest weer opnieuw en kwam de aap uit de mouw … de CD(‘s) zijn van de Thaise bediendes die waarschijnlijk weten dat het altijd een gezellige boel wordt met Nederlandse muziek.
Chang Mai is er in de laatste tweeënhalf jaar niet echt op vooruit gegaan en toch was het weer heel leuk om daar te zijn. Waarschijnlijk is de grootste attractie de “night bazaar” en ook hier is het weer een kwestie van “shop until you drop”. Voor ons, na Bangkok, een beetje te veel van het goede en in twee avonden hebben we er wel wat rondgelopen maar echt veel “meuk” hebben we er niet gekocht.
In 2005 hebben we in Chang Mai al een tweedaagse trekking in de jungle gedaan en hierdoor hadden we genoeg aan een opfriscursus van een dag. Nu zullen we zelf wel de verkeerde keuze hebben gemaakt want uiteindelijk zijn we een hele dag rondgereden in een minibusjes met 6 Koreanen en 2 Canadezen (blij dat zij er tenminste nog bij waren). We hebben “geraft” op een bamboevlot, olifant gereden (ook meteen laatste keer geweest), zijn naar de “langnek” Karin’s geweest en hebben een vlindertuin bezocht (en zelfs 3 vlinders gezien!). Ok, het was soms best leuk maar dit soort massatoerisme gaan we voortaan wat beter ontwijken. Volgende keer weer lekker vies worden op een trekking (Fred, wanneer kom je nou?!).
In totaal zijn we zes dagen in het noorden gebleven. Naast het “Koreanentoertje” zijn we ook zelf nog op pad geweest. Ditmaal naar de dierentuin en we hadden ons ingesteld op dierendrama’s wat we al eerder in Azië hebben gezien. Niets van dit bleek waar en het was een prachtige groene dierentuin zoals we nog nooit eerder hebben gezien. De dieren waren zeer goed gevoed en hadden lekker veel ruimte.
De terugreis van Chang Mai naar Bangkok en met een rustdag in Bangkok zij we helemaal doorgegaan naar Ko Tao. Dit was zeer slopend en niet echt goed voor je humeur. Het eerste stuk viel mee, maar de tweede treinreis viel ons – met alle extra bagage die we in Bangkok hadden gekocht – zwaar tegen. De trein arriveerde om 5 uur ’s ochtends op onze bestemming en toen de bus die ons naar de boot moest brengen ook nog eens stuk ging was ons geduld wel een beetje op. Op ons tandvlees zijn we uiteindelijk kots misselijk aangekomen na een bizarre schommelende bootreis op Ko Tao en hebben ons appartement voor de komende maand betrokken.
Nu zitten we in een erg ruim opgezet appartement op dit prachtige rustige eiland. Ook al was het flink zeulen zijn we nu wel blij met alle kaas (old Amsterdam, jong belegen, Gouda ….), echte drop, zilveruitjes, erwtensoep, doperwten & worteltjes en alle andere Nederlandse zooi die we maar konden vinden. Moira heeft eergisteren al weer gekookt met 1 pit en een magnetron. Toch wel weer fijn om even een thuisgevoel te hebben.
Hier op het eiland wonen, zoals jullie misschien nog wel weten, onze vrienden Ties & Shirley. We hebben al weer flink aan elkaar gesnuffeld en dat dreigt een hele leuke maand te worden. We zullen hopelijk veel gaan duiken, Joost gaat eens flink werken en Moira zoekt op dit moment het eiland af naar een zwembad. De komende tijd zal er waarschijnlijk niet zo heel veel te vertellen zijn, maar zodra we weer een verhaaltje hebben of leuke foto’s dan zullen we ze zeker plaatsen.
Groeten en tot snel,
Moira en Joost
Bangkok (7 foto's)
Bangkok - Royal Palace (11 foto's)
Chang Mai (9 foto's)
Chang Mai - dagtocht(8 foto's)
Chang Mai - dierentuin (10 foto's)
Ons vorige bericht kwam nog vanuit Siem Reap in Cambodja en sindsdien hebben we behoorlijk veel met de trein gereisd en veel dingen gezien en gedaan. Als eerste stop in Thailand hebben we Bangkok aangedaan. Deze bruisende metropool hebben we eerder altijd gemeden en was het onze sport zo snel als mogelijk de hectiek van de stad te ontvluchten. Maar na inmiddels in meerdere grote steden te zijn geweest (Phnom Penh, Saigon, etc.) wat niet tegen viel hebben we besloten Bangkok ook een kans te geven.
Het is ons niet tegengevallen (bedankt Jolanda & Fred). Ja, het is druk, chaotisch, het stinkt en echt gezond kan het niet zijn maar als je goed kijkt kun je hier ook dingen doen die je hier in Azië niet in deze proporties tegenkomt. We zijn langs het Royal Palace gegaan, een naam die jullie misschien nog herkennen van het Royal Palace in Phnom Penh. Je moet deze twee attracties maar niet te veel vergelijken want dan wint Phnom Penh duidelijk voor ons, maar ook in Bangkok is het een bezoekje meer dan waard. Jammer genoeg was het slecht weer en zijn de foto’s dan ook niet echt heel spectaculair.
Naast het gebruikelijk portie “sightseeing” hebben we ook gedaan wat de meeste mensen in Bangkok gaan doen: “shop until you drop”. Zelf als we alle vergrootwoorden gebruiken die we kennen om te beschrijven hoe groot de shoppingmalls in Bangkok zijn zou het nog niet genoeg zijn. Van de grotere merken kleding, horloges, tassen, auto’s, etc., etc. ,etc. zijn minimaal 2 vestigingen in een straal van nog geen kilometer. Met stip op 1 staan de fastfoodketens met misschien wel 10 vestigingen op 1 vierkante kilometer. Na 4 maanden lang zonder Big Mac hadden we er al helemaal naar toegeleefd en jullie raden het nooit, maar het is ontzettend tegengevallen. Slappe patat en kleffe broodjes. Waarschijnlijk door het vele reizen en het vele buiten de deur eten hebben we smaak gekregen … wie had dat ooit gedacht. Heel stiekem vinden we een hamburger van de Burger King nu beter en dat terwijl we het in NL nooit aten.
Naast het vele shoppen heeft Bangkok ook in iedere hoge toren een mega bioscoop die gelukkig ook zijn gevuld met Engelse films. In de eerste drie dagen dat we in Bangkok waren zijn we al 2 keer geweest. Later toen we nogmaals een dag door Bangkok reisde hebben we nog een derde bios bezocht. Het meest opvallende is dat je voor 5 euro een bank kunt huren achter in de zaal en dat was voor ons wel een hele leuke ervaring en ook al was de film prut hebben we toch lekker gezeten. Een keer hebben we het nog bonter gemaakt en hebben we in de “Nokia Widescreen” zaal VIP plaatsen genomen waar je stoelen krijgt die je met een afstandsbediening achterover kunt klappen en met het dekentje wat je krijgt kun je zo rustig in slaap vallen (zie foto Moira).
Na een paar dagen Bangkok zijn we met de nachttrein naar Chang Mai in het noorden gereisd. Dit hebben we eerder in 2005 ook al gedaan en we wilde graag nog eens terug naar de prachtige natuur en het heerlijke klimaat. Tijdens het eten in de trein ontmoeten we te veel Nederlanders. Hebben we net vier maanden rondgereisd en bijna geen NL-ers gezien, maar dit was wel weer heel veel van het goede. Toen later op de avond Andre Hazes werd opgezet werd het pas helemaal een bende. Afgezien van 2 Thaise bediendes die ook begonnen mee te feesten en meedronken vond de rest van de Thai het maar niets. Om half twaalf (andere half uur na de officiële sluitingstijd) hebben ze de hele groep de coupe uitgeveegd. Van wie de CD nu eigenlijk was wisten we toen nog niet maar om naar “even aan mijn moeder vragen” te luisteren vonden we niet erg. Om maar meteen tot de clue te komen, op de terugweg ontmoeten we in de restauratiewagen een 25 koppige Nederlandse toergroep (Shoestring) en begon het hele feest weer opnieuw en kwam de aap uit de mouw … de CD(‘s) zijn van de Thaise bediendes die waarschijnlijk weten dat het altijd een gezellige boel wordt met Nederlandse muziek.
Chang Mai is er in de laatste tweeënhalf jaar niet echt op vooruit gegaan en toch was het weer heel leuk om daar te zijn. Waarschijnlijk is de grootste attractie de “night bazaar” en ook hier is het weer een kwestie van “shop until you drop”. Voor ons, na Bangkok, een beetje te veel van het goede en in twee avonden hebben we er wel wat rondgelopen maar echt veel “meuk” hebben we er niet gekocht.
In 2005 hebben we in Chang Mai al een tweedaagse trekking in de jungle gedaan en hierdoor hadden we genoeg aan een opfriscursus van een dag. Nu zullen we zelf wel de verkeerde keuze hebben gemaakt want uiteindelijk zijn we een hele dag rondgereden in een minibusjes met 6 Koreanen en 2 Canadezen (blij dat zij er tenminste nog bij waren). We hebben “geraft” op een bamboevlot, olifant gereden (ook meteen laatste keer geweest), zijn naar de “langnek” Karin’s geweest en hebben een vlindertuin bezocht (en zelfs 3 vlinders gezien!). Ok, het was soms best leuk maar dit soort massatoerisme gaan we voortaan wat beter ontwijken. Volgende keer weer lekker vies worden op een trekking (Fred, wanneer kom je nou?!).
In totaal zijn we zes dagen in het noorden gebleven. Naast het “Koreanentoertje” zijn we ook zelf nog op pad geweest. Ditmaal naar de dierentuin en we hadden ons ingesteld op dierendrama’s wat we al eerder in Azië hebben gezien. Niets van dit bleek waar en het was een prachtige groene dierentuin zoals we nog nooit eerder hebben gezien. De dieren waren zeer goed gevoed en hadden lekker veel ruimte.
De terugreis van Chang Mai naar Bangkok en met een rustdag in Bangkok zij we helemaal doorgegaan naar Ko Tao. Dit was zeer slopend en niet echt goed voor je humeur. Het eerste stuk viel mee, maar de tweede treinreis viel ons – met alle extra bagage die we in Bangkok hadden gekocht – zwaar tegen. De trein arriveerde om 5 uur ’s ochtends op onze bestemming en toen de bus die ons naar de boot moest brengen ook nog eens stuk ging was ons geduld wel een beetje op. Op ons tandvlees zijn we uiteindelijk kots misselijk aangekomen na een bizarre schommelende bootreis op Ko Tao en hebben ons appartement voor de komende maand betrokken.
Nu zitten we in een erg ruim opgezet appartement op dit prachtige rustige eiland. Ook al was het flink zeulen zijn we nu wel blij met alle kaas (old Amsterdam, jong belegen, Gouda ….), echte drop, zilveruitjes, erwtensoep, doperwten & worteltjes en alle andere Nederlandse zooi die we maar konden vinden. Moira heeft eergisteren al weer gekookt met 1 pit en een magnetron. Toch wel weer fijn om even een thuisgevoel te hebben.Hier op het eiland wonen, zoals jullie misschien nog wel weten, onze vrienden Ties & Shirley. We hebben al weer flink aan elkaar gesnuffeld en dat dreigt een hele leuke maand te worden. We zullen hopelijk veel gaan duiken, Joost gaat eens flink werken en Moira zoekt op dit moment het eiland af naar een zwembad. De komende tijd zal er waarschijnlijk niet zo heel veel te vertellen zijn, maar zodra we weer een verhaaltje hebben of leuke foto’s dan zullen we ze zeker plaatsen.
Groeten en tot snel,
Moira en Joost
Bangkok (7 foto's)
Bangkok - Royal Palace (11 foto's)
Chang Mai (9 foto's)
Chang Mai - dagtocht(8 foto's)
Chang Mai - dierentuin (10 foto's)
zondag, januari 27, 2008
Angkor Wat?
Hallo allemaal,
De afgelopen twee weken hebben we doorgebracht in Siem Reap. Deze plaats ligt dicht bij het wereldberoemde tempelcomplex Angkor. Hierbinnen liggen minimaal 10 grote en nog een dozijn kleinere tempels, waarvan de grootste Angkor Wat heet en bovendien het grootste religieuze gebouw ter wereld is. Als ik “groot” zeg dan moet je denken aan 1 bij 1 kilometer voor alleen al Angkor Wat.
Hier in Siem Reap verblijven wij in een hotel dat nog geen drie maanden op is. Een dag of drie geleden was pas de officiële opening en wij waren, als “long stay” gasten, ook uitgenodigd. Het is een leuk feestje geworden en raakte we op een gegeven moment aan de praat met drie vrouwen uit Oezbekistan. Nu dachten we dat Nederland vs. Azië een cultuurschok was, maar nu weten we dat ze hier nog redelijk “ruimdenkend” zijn in verhouding tot Oezbekistan :) Maar goed, de kamer die we hebben is echt prachtig en bestaat uit een badkamer, grote slaapkamer en een woonkamer compleet met banken, 46” LCD TV (met BVN = NL tv!!!) en een eetkamertafel die Joost als bureau gebruikt.
Het centrum van Siem Reap is waarschijnlijk het drukste toeristencentrum van Cambodja. Er zijn misschien wel 100 restaurants en je kunt er uit wel 20 verschillende keukens kiezen. Ondanks dat het er erg dichtbevolkt is het wel mooi en ruim opgezet en is er duidelijk ruimte gegeven voor groen met mooie parkjes en prachtige groene stroken langs de rivier.
In deze twee weken zijn we twee dagen naar “de tempels” geweest. Je kunt daar ook een week rondlopen maar dit was voor ons meer dan zat en bovendien zijn we door de SD kaartjes voor de camera heen :) Om jullie ook wat te kunnen laten zien hebben we geprobeerd de leukste en mooiste foto’s te selecteren en het koste wat moeite om onder de 40 foto’s te blijven. Na deze bezoek aan de mooiste tempels die wij ooit hebben gezien zijn wij voorlopig wel weer even klaar met dit soort culturele uitstapjes :)
1 februari zetten we koers naar Thailand. We zullen eerst 14 dagen gaan rondreizen in het noorden om vervolgens terug te reizen naar het Duikeiland Ko Tao. Hier zullen we een maand gaan blijven en hebben een appartement met keuken gehuurd, dus dat wordt stamppot !!! Ook vinden we het weer erg leuk om Ties & Shirley daar te zien en weer eens lekker te gaan duiken.
Tot snel,
Joost & Moira
39 foto's Angkor Wat e.o.
De afgelopen twee weken hebben we doorgebracht in Siem Reap. Deze plaats ligt dicht bij het wereldberoemde tempelcomplex Angkor. Hierbinnen liggen minimaal 10 grote en nog een dozijn kleinere tempels, waarvan de grootste Angkor Wat heet en bovendien het grootste religieuze gebouw ter wereld is. Als ik “groot” zeg dan moet je denken aan 1 bij 1 kilometer voor alleen al Angkor Wat.
Hier in Siem Reap verblijven wij in een hotel dat nog geen drie maanden op is. Een dag of drie geleden was pas de officiële opening en wij waren, als “long stay” gasten, ook uitgenodigd. Het is een leuk feestje geworden en raakte we op een gegeven moment aan de praat met drie vrouwen uit Oezbekistan. Nu dachten we dat Nederland vs. Azië een cultuurschok was, maar nu weten we dat ze hier nog redelijk “ruimdenkend” zijn in verhouding tot Oezbekistan :) Maar goed, de kamer die we hebben is echt prachtig en bestaat uit een badkamer, grote slaapkamer en een woonkamer compleet met banken, 46” LCD TV (met BVN = NL tv!!!) en een eetkamertafel die Joost als bureau gebruikt.
Het centrum van Siem Reap is waarschijnlijk het drukste toeristencentrum van Cambodja. Er zijn misschien wel 100 restaurants en je kunt er uit wel 20 verschillende keukens kiezen. Ondanks dat het er erg dichtbevolkt is het wel mooi en ruim opgezet en is er duidelijk ruimte gegeven voor groen met mooie parkjes en prachtige groene stroken langs de rivier.
In deze twee weken zijn we twee dagen naar “de tempels” geweest. Je kunt daar ook een week rondlopen maar dit was voor ons meer dan zat en bovendien zijn we door de SD kaartjes voor de camera heen :) Om jullie ook wat te kunnen laten zien hebben we geprobeerd de leukste en mooiste foto’s te selecteren en het koste wat moeite om onder de 40 foto’s te blijven. Na deze bezoek aan de mooiste tempels die wij ooit hebben gezien zijn wij voorlopig wel weer even klaar met dit soort culturele uitstapjes :)
1 februari zetten we koers naar Thailand. We zullen eerst 14 dagen gaan rondreizen in het noorden om vervolgens terug te reizen naar het Duikeiland Ko Tao. Hier zullen we een maand gaan blijven en hebben een appartement met keuken gehuurd, dus dat wordt stamppot !!! Ook vinden we het weer erg leuk om Ties & Shirley daar te zien en weer eens lekker te gaan duiken.
Tot snel,
Joost & Moira
39 foto's Angkor Wat e.o.
zondag, januari 13, 2008
“Happy New Year”
Beste allemaal,
We hadden dit bericht al wat eerder gepland, maar daar is weinig van terecht gekomen. Ik hoop dat jullie ook een “Happy New Year” hebben gehad. De mensen hier denken dat “Merry Christmas” en “Happy New Year” de officiële benamingen zijn in het westen. Dus je moet niet gek opkijken als ze vragen “Did you had a Happy New Year?” :)
De laatste keer dat wij een bericht schreven was vanuit de kustplaats Nha Trang (midden Vietnam). Hier hebben we een pretpark bezocht wat wel een beetje rare ervaring was. Het park ligt op een eiland 3 kilometer uit de kust. De kabelbaan tussen het vaste land en het eiland is de langste ter wereld (in zijn soort) en het zal ons niet verbazen als het een skilift is, maar we weten het niet zeker omdat we nog nooit een skilift van dichtbij hebben gezien :) Het uitzicht gedurende de 10 minuten dat het ritje duurde is echt heel erg mooi (zie foto’s) maar ook wel een beetje eng. Joost mocht niet eens gaan wiebelen van Moira. Waarschijnlijk was de kabelbaan zelf de leukste attractie van het park :) Het park was vrij simpel en brandschoon.
We wilden graag met de trein terugreizen naar Ho Chi Minh / Saigon. Op de heenreis hadden we een nachttrein en we hadden beide erg zin om de terugreis met de trein te doen om nog wat meer te kunnen zien van de prachtige omgeving. Helaas pindakaas ging het hele feest niet door doordat de trein was volgeboekt … op de heenweg was die zelfde trein voor 95% leeg :( Ach fijn, met het vliegtuig kom je er ook en binnen 2 uur na vertrek stonden we weer in Saigon. Veel hebben we hier niet gedaan omdat we hier eerder al uitgebreid de tijd voor hadden genomen en bovendien moesten we de volgende ochtend al weer vroeg op met een snelle boot naar Can Tho te gaan voor de laatste week van het jaar.
De tweede week Can Tho was eigenlijk een beetje teveel van het goede. Eerder hadden we er al bijna een week verbleven en hadden de omgeving dan ook al goed gezien. Omdat het plaatsje niet al te groot is hebben we de acht dagen dat we er zijn geweest dan ook niet zoveel gedaan. Pas op de een na laatste dag hebben we de laatst overgebleven attractie bezocht, de “floating market”. Deze “markt” vonden wij beide erg leuk, we hebben nog nooit zoiets gezien. Het is redelijk ongeorganiseerd en wat je er voornamelijk kunt zien zijn boten uit de provincies die hier hun spullen komen verkopen. Omdat het gesloten boten zijn kun je dus bijna niet zien wat ze dan precies verkopen. Hier hebben ze het volgende op gevonden: pak een stok en knoop hier van alles dat je verkoopt een exemplaar aan en zet die op het midden van je boot (zie foto’s). Op de markt wordt voornamelijk groeten en fruit verkocht, maar zo nu en dan kun je ook andere spullen vinden. Zelf vonden we het leuk om te zien dat vrijwel alle karretjes die hier over de straten rijden ook terug zijn te vinden in boot vorm op de floating market. De meest opvallende was een varende supermarkt, een tankstation(!) en met stip op één een lotenverkoper. Hier in Cambodja / Vietnam struikel je zo ongeveer over de loten verkopers maar dit hadden wij echt niet verwacht (zie foto’s).
In deze week viel ook oud en nieuw. Nu zouden we jullie graag mooie verhalen vertellen en foto’s laten zien van dit geheel, maar dat gaat helaas niet lukken. Een paar minuten voor middernacht hebben we de TV aangezet opzoek naar een “klok” … niet te vinden ?! Precies om twaalf uur hebben we zelf een fles champagne opengetrokken en stonden vol verwachting naar buiten te staren opzoek naar vuurwerk … Juist, er gebeurde helemaal niets :) De Vietnamese vieren “ons” oud en nieuw niet en hebben over een paar weken hun eigen feestje wat ze “TET festival” noemen. Ach, volgend jaar beter (Sydney schijnt wel leuk te zijn :)
6 januari hebben we de rugzak weer omgedaan en zijn per snelle boot over de Bassac rivier richting Phnom Penh (Cambodja) vertrokken. Het was prachtig weer en de omgeving rond de rivier was wederom prachtig (zie foto’s). De grensovergang ging heel vloeiend en doordat de organisatie van de boot alle formaliteiten regelde was het allemaal niet zo spannend. Ok, dat kan het wel worden als je op reis gaat zonder geld … 2 Amerikanen stonden met een creditcard te wapperen en begonnen zich opeens zorgen te maken dat ze geen ATM (pinautomaat) konden vinden. Toen we het eenmaal goed en wel doorhadden hebben we ze uiteraard geholpen, maar hoe naïef kun je zijn?! Overigens betaal je hier in Cambodja alles in US dollars … het wel een mop: “Ken je die mop al van die 2 Amerikanen zonder dollars bij een Cambodjaanse grensovergang …”. Na aankomst in Phnom Phenh hebben we nog een gezellig middag met hun doorgebracht en vanaf heden zullen we niet alle Amerikanen over een kam scheren, deze waren voor de verandering wel gezellig.
Inmiddels zitten we al weer bijna een week in Phnom Penh. We hebben een kamer gevonden in een “park” waar buitenlanders (meestal voor langere tijd) appartementen kunnen huren. Ook al hebben we een hotelkamer en geen officieel appartement zitten we hier echt top. Naast een badkamer hebben we een aparte slaapkamer en woonkamer. Na deze zes dagen hebben we echt het gevoel als of we echt ergens “wonen”. Om dit gevoel nog even vast te houden vertrekken we morgen naar Siem Riep (Angkor Wat) waar we twee weken in een soortgelijk kamer verblijven. We weten al zeker dat er daar geen internet is dus we weten niet wanneer we weer iets schrijven, maar het zal hopelijk minder lang gaan duren dan deze keer :)
Groeten en tot snel,
Joost en Moira
Nha Trang (10 foto's)
Can Tho 2 (13 foto's)
Phnom Penh 2 (11 foto's)
We hadden dit bericht al wat eerder gepland, maar daar is weinig van terecht gekomen. Ik hoop dat jullie ook een “Happy New Year” hebben gehad. De mensen hier denken dat “Merry Christmas” en “Happy New Year” de officiële benamingen zijn in het westen. Dus je moet niet gek opkijken als ze vragen “Did you had a Happy New Year?” :)
De laatste keer dat wij een bericht schreven was vanuit de kustplaats Nha Trang (midden Vietnam). Hier hebben we een pretpark bezocht wat wel een beetje rare ervaring was. Het park ligt op een eiland 3 kilometer uit de kust. De kabelbaan tussen het vaste land en het eiland is de langste ter wereld (in zijn soort) en het zal ons niet verbazen als het een skilift is, maar we weten het niet zeker omdat we nog nooit een skilift van dichtbij hebben gezien :) Het uitzicht gedurende de 10 minuten dat het ritje duurde is echt heel erg mooi (zie foto’s) maar ook wel een beetje eng. Joost mocht niet eens gaan wiebelen van Moira. Waarschijnlijk was de kabelbaan zelf de leukste attractie van het park :) Het park was vrij simpel en brandschoon.
We wilden graag met de trein terugreizen naar Ho Chi Minh / Saigon. Op de heenreis hadden we een nachttrein en we hadden beide erg zin om de terugreis met de trein te doen om nog wat meer te kunnen zien van de prachtige omgeving. Helaas pindakaas ging het hele feest niet door doordat de trein was volgeboekt … op de heenweg was die zelfde trein voor 95% leeg :( Ach fijn, met het vliegtuig kom je er ook en binnen 2 uur na vertrek stonden we weer in Saigon. Veel hebben we hier niet gedaan omdat we hier eerder al uitgebreid de tijd voor hadden genomen en bovendien moesten we de volgende ochtend al weer vroeg op met een snelle boot naar Can Tho te gaan voor de laatste week van het jaar.
De tweede week Can Tho was eigenlijk een beetje teveel van het goede. Eerder hadden we er al bijna een week verbleven en hadden de omgeving dan ook al goed gezien. Omdat het plaatsje niet al te groot is hebben we de acht dagen dat we er zijn geweest dan ook niet zoveel gedaan. Pas op de een na laatste dag hebben we de laatst overgebleven attractie bezocht, de “floating market”. Deze “markt” vonden wij beide erg leuk, we hebben nog nooit zoiets gezien. Het is redelijk ongeorganiseerd en wat je er voornamelijk kunt zien zijn boten uit de provincies die hier hun spullen komen verkopen. Omdat het gesloten boten zijn kun je dus bijna niet zien wat ze dan precies verkopen. Hier hebben ze het volgende op gevonden: pak een stok en knoop hier van alles dat je verkoopt een exemplaar aan en zet die op het midden van je boot (zie foto’s). Op de markt wordt voornamelijk groeten en fruit verkocht, maar zo nu en dan kun je ook andere spullen vinden. Zelf vonden we het leuk om te zien dat vrijwel alle karretjes die hier over de straten rijden ook terug zijn te vinden in boot vorm op de floating market. De meest opvallende was een varende supermarkt, een tankstation(!) en met stip op één een lotenverkoper. Hier in Cambodja / Vietnam struikel je zo ongeveer over de loten verkopers maar dit hadden wij echt niet verwacht (zie foto’s).
In deze week viel ook oud en nieuw. Nu zouden we jullie graag mooie verhalen vertellen en foto’s laten zien van dit geheel, maar dat gaat helaas niet lukken. Een paar minuten voor middernacht hebben we de TV aangezet opzoek naar een “klok” … niet te vinden ?! Precies om twaalf uur hebben we zelf een fles champagne opengetrokken en stonden vol verwachting naar buiten te staren opzoek naar vuurwerk … Juist, er gebeurde helemaal niets :) De Vietnamese vieren “ons” oud en nieuw niet en hebben over een paar weken hun eigen feestje wat ze “TET festival” noemen. Ach, volgend jaar beter (Sydney schijnt wel leuk te zijn :)
6 januari hebben we de rugzak weer omgedaan en zijn per snelle boot over de Bassac rivier richting Phnom Penh (Cambodja) vertrokken. Het was prachtig weer en de omgeving rond de rivier was wederom prachtig (zie foto’s). De grensovergang ging heel vloeiend en doordat de organisatie van de boot alle formaliteiten regelde was het allemaal niet zo spannend. Ok, dat kan het wel worden als je op reis gaat zonder geld … 2 Amerikanen stonden met een creditcard te wapperen en begonnen zich opeens zorgen te maken dat ze geen ATM (pinautomaat) konden vinden. Toen we het eenmaal goed en wel doorhadden hebben we ze uiteraard geholpen, maar hoe naïef kun je zijn?! Overigens betaal je hier in Cambodja alles in US dollars … het wel een mop: “Ken je die mop al van die 2 Amerikanen zonder dollars bij een Cambodjaanse grensovergang …”. Na aankomst in Phnom Phenh hebben we nog een gezellig middag met hun doorgebracht en vanaf heden zullen we niet alle Amerikanen over een kam scheren, deze waren voor de verandering wel gezellig.
Inmiddels zitten we al weer bijna een week in Phnom Penh. We hebben een kamer gevonden in een “park” waar buitenlanders (meestal voor langere tijd) appartementen kunnen huren. Ook al hebben we een hotelkamer en geen officieel appartement zitten we hier echt top. Naast een badkamer hebben we een aparte slaapkamer en woonkamer. Na deze zes dagen hebben we echt het gevoel als of we echt ergens “wonen”. Om dit gevoel nog even vast te houden vertrekken we morgen naar Siem Riep (Angkor Wat) waar we twee weken in een soortgelijk kamer verblijven. We weten al zeker dat er daar geen internet is dus we weten niet wanneer we weer iets schrijven, maar het zal hopelijk minder lang gaan duren dan deze keer :)
Groeten en tot snel,
Joost en Moira
Nha Trang (10 foto's)
Can Tho 2 (13 foto's)
Phnom Penh 2 (11 foto's)
Abonneren op:
Posts (Atom)
