Ze bedoelen het echt heel aardig, maar aan de uitspraak moet nog gewerkt worden :) Inmiddels hebben wij het Vietnamese kerstfeest weer achter de rug. Hier vieren ze eigenlijk alleen kerstavond en van een eerste of tweede kerst- / gourmetdag hebben ze hier nog nooit gehoord.
Volgens plan zitten we inmiddels weer in Nha Trang. Na 9 dagen in Hoi An te hebben gezeten zijn we per vliegtuig teruggekeerd naar deze badplaats waar we eerder al een week hebben gezeten. Ze hebben echt hun best gedaan en het hele centrum is een zee aan kerstverlichting en Kerstmannen (zie foto’s).
Kerstavond zelf bestond uit een galadiner hier in het hotel. Voor ons was het de eerste keer dat we naar zoiets toe zijn gegaan. Het was leuk … maar niets voor ons. Het waren grote tafels met 12 personen per tafel en vooraf was er een tafelindeling gemaakt. Uiteindelijk hebben we het niet slecht getroffen en hebben ons best vermaakt met 4 Noren, 2 Engelsen en 2 Zweden. Na het eten zijn we zelfs nog met de groep naar de Ierse pub verhuisd. Het eten zag er echt prachtig uit, maar Joost is niet echt gemaakt voor de culinaire hoogstandjes met als hoofdingrediënt vis (hij heeft alleen wel de schaal met zalm geplunderd). Met deze feestelijke avond en de mooie versieringen hebben we toch nog een beetje kerstgevoel gehad, maar in NL is het volgens ons toch gezelliger. We missen jullie uiteraard op dit moment nog meer dan anders.
Morgen gaan we voor het eerst hier in Azië naar een pretpark. Op een steenworp afstand ligt een eiland dat is verbouwd tot pretpark. Naast een boot kun je er ook per kabelbaan naar toe. Deze baan is met zijn 3500 meter de langste ter wereld. Foto’s volgen uiteraard de volgende keer.
Nu rond de feestdagen is het tempo in onze reis helemaal ingestort. We zullen hier tot de 27 december blijven en gaan dan per vliegtuig terug naar Saigon en reizen per boot naar Can Tho. Ook hier zijn we eerder geweest maar hebben daar nog aantal dingen die we willen gaan bekijken (o.a. de “floating market”). Na oud en nieuw gaan we terug naar Cambodja, maar voor die tijd laten we nog een berichtje achter.
Fijne kerst!
Liefs,
Moira en Joost
16 foto's Hoi An (2)
11 foto's Nha Trang (2)
dinsdag, december 25, 2007
woensdag, december 12, 2007
HCM, Nha Trang en Hoi An
Hallo allemaal,
Inmiddels is de snot opgedroogd en voelen we ons weer wat beter. In de twaalf dagen tussen het vorige bericht en vandaag is weer een hoop gebeurd. We waren gebleven bij Ho Chi Minh waar we nog het een en ander over zouden vertelen.
In totaal zijn we 4 nachten in Ho Chi Minh gebleven. Hellaas waren vrijwel alle “grote” hotels volgeboekt en konden we met moeite nog een kamer vinden. De kamer was te duur voor wat het voorstelde, maar na 14 hotels waren we wel blij dat er überhaupt nog iets beschikbaar was.
De stad zelf laat zich goed vergelijken met de hoofdsteden Phom Phen en Bangkok, erg druk maar wel leuk voor een paar dagen. Er is veel te zien en te doen. Inmiddels zijn ze al goed bezig om de kerstdecoraties uit de kast te halen en heerst er een gezellig stemming. Ook qua “site-seeing” is er veel keus. We hebben een paar religieuze sites bezocht en uiteraard een museum over de oorlog met Amerika. We waren overigens wel ingesteld op een redelijk Vietnamese kijk op de oorlog, maar wat we te zien kregen was echt onvoorstelbaar. Het laat zeer duidelijk zien dat de Amerikanen geen lieverdjes waren, maar over de Vietnamese gruweldaden lees / zie je echt helemaal niets. We hebben ook een nieuw setje foto’s van Ho Chi Minh online gezet (valt niet echt heel veel over te vertellen, de foto’s spreken voor zich).
Vanuit Ho Chi Minh zijn we per trein vertrokken naar Na Trang dat een paar honderd kilometer verder naar het noorden ligt. Toen we een aantal dagen voor vertrek een kaartje wilde kopen mochten we net als op het postkantoor een nummer trekken. Het enige verschil met Nederland is dat je daar nooit 200 nummertjes hoeft te wachten (met 4 operationele loketten en een gemiddelde tijd van een minuut of 3). Omdat je uiteraard binnen niet mag roken is Joost terug naar buiten gegaan en heeft daar de ontdekking gedaan dat er niet alleen publieke treinen zijn maar ook commerciële treinen. Dit kaartje was binnen 5 minuten gekocht en twee dagen later zijn we in de nacht afgereisd naar de kustplaats Nha Trang.
Van de week in Nha Trang hebben we niet echt veel kunnen genieten. Al vrij snel na aankomst begon Moira enkele griepverschijnselen te vertonen, een zere keel en algemeen gevoel van “niet lekker”. Omdat Joost dit natuurlijk niet wilde missen sloot hij zich een dag later aan bij de ziekenboeg. Moira heeft zich vrij snel weer redelijk hersteld. Joost – zoals altijd – wilde dit natuurlijk beter doen en maakte er echt een heel circus van. Hij kreeg, in tegenstelling tot Moira, heftige koortsen waarbij hij meer dan normaal begon te rillen. Na twee dagen hebben we opgezocht wat dat zou kunnen zijn en omdat we het niet vertrouwde zijn we naar het provinciale ziekenhuis gegaan. Op zich was dit ook wel “site-seeing”. De standaarden hier liggen toch iets anders dan in NL (negatief en positief). Ruim 2 uur later was er een bloedonderzoek gedaan, wisten we dat het een keelontsteking was en stonden we met een tas aan medicijnen weer buiten. Kosten: 25 euro.
Uiteindelijk hebben we per fiets nog wel iets van de omgeving kunnen zien (zie de foto’s voor het resultaat van dit dagje “tourist”). Niet alles maar dat is niet erg omdat we de 6 dagen rond kerst weer terug zijn in deze plaats.
Geheel tegen Joost zijn principes in zijn we met een binnenlandse vlucht weer een paar honderd kilometer naar het noorden gegaan. Normaal gesproken reizen we liever over land omdat je dan meer ziet, maar omdat we over ruim 10 dagen weer terug moeten zijn in Nha Trang. De bestemming was Da Nang en uiteindelijk het zeer oude plaatsje Hoi An, een van de weinig plaatsen hier in de omgeving die niet is vernield door de voorgangers van Bush (zullen ze wel over het hoofd hebben gezien).
Hoi An is het walhalla voor Moira. Al sinds tijden wil ze graag nieuwe kleding en dat is voor haar bijna niet te krijgen hier. Hoi An specialiseert zich in het op maat maken van kleding. Eenmaal aangekomen was dit ook wel overduidelijk met winkelstraten waarbij het minimaal 90% kledingmakers betreft. Vandaag hebben we onze slag dan ook geslagen en heeft Moira 3 nieuwe broeken, 2 nieuwe truitjes en een paar sandalen bestelt, kosten 80 euro (jaloers ?!).
Laatst las Moira op een de door haar gevolgde weblogs nog een leuk verhaal van 2 stelletjes die elkaar op reis zouden gaan ontmoeten. Dit kan ook anders: Zitten we ontschuldig schandig goedkoop bier te dringen (0,20 eurocent per glas), komt daar live een weblog van Moira langslopen. Ad en Anja (http://www.abtravel.nl) zijn ongeveer net zolang onderweg als wij maar hebben inmiddels een totaal andere route bereisd. “Oh, dat zijn zij van die $ 10.000,- “ wist zij zich nog te herinneren. Wat begon als een kort gesprekje is uitgelopen op een avond vol goedkoop bier en een lekkere pizza. Wat een toeval (zie de onze foto’s en vooral hun weblog, zij maken veel leukere foto’s :)
De komende dagen zij wij nog hier, terwijl wij wachten op de kleding van Moira. Over een paar dagen gaan we rustig (en dus over land) terug naar het zuiden en zullen met de kerst over een goede internetverbinding beschikken. T.z.t. zullen we gaan proberen jullie live een goede kerst toe te wensen.
Hebben jullie trouwens de kerstkaarten al ontvangen? Een kleine reactie op dit bericht of in het gastenboeken zouden we erg waarderen zodat we weten wie al die onzin van ons leest.
Groeten, fijne kerst en best wishes,
Moira en Joost
foto's Ho Chi Mihn (2)
foto's Nha Trang
foto's Hoi An
Inmiddels is de snot opgedroogd en voelen we ons weer wat beter. In de twaalf dagen tussen het vorige bericht en vandaag is weer een hoop gebeurd. We waren gebleven bij Ho Chi Minh waar we nog het een en ander over zouden vertelen.
In totaal zijn we 4 nachten in Ho Chi Minh gebleven. Hellaas waren vrijwel alle “grote” hotels volgeboekt en konden we met moeite nog een kamer vinden. De kamer was te duur voor wat het voorstelde, maar na 14 hotels waren we wel blij dat er überhaupt nog iets beschikbaar was.
De stad zelf laat zich goed vergelijken met de hoofdsteden Phom Phen en Bangkok, erg druk maar wel leuk voor een paar dagen. Er is veel te zien en te doen. Inmiddels zijn ze al goed bezig om de kerstdecoraties uit de kast te halen en heerst er een gezellig stemming. Ook qua “site-seeing” is er veel keus. We hebben een paar religieuze sites bezocht en uiteraard een museum over de oorlog met Amerika. We waren overigens wel ingesteld op een redelijk Vietnamese kijk op de oorlog, maar wat we te zien kregen was echt onvoorstelbaar. Het laat zeer duidelijk zien dat de Amerikanen geen lieverdjes waren, maar over de Vietnamese gruweldaden lees / zie je echt helemaal niets. We hebben ook een nieuw setje foto’s van Ho Chi Minh online gezet (valt niet echt heel veel over te vertellen, de foto’s spreken voor zich).
Vanuit Ho Chi Minh zijn we per trein vertrokken naar Na Trang dat een paar honderd kilometer verder naar het noorden ligt. Toen we een aantal dagen voor vertrek een kaartje wilde kopen mochten we net als op het postkantoor een nummer trekken. Het enige verschil met Nederland is dat je daar nooit 200 nummertjes hoeft te wachten (met 4 operationele loketten en een gemiddelde tijd van een minuut of 3). Omdat je uiteraard binnen niet mag roken is Joost terug naar buiten gegaan en heeft daar de ontdekking gedaan dat er niet alleen publieke treinen zijn maar ook commerciële treinen. Dit kaartje was binnen 5 minuten gekocht en twee dagen later zijn we in de nacht afgereisd naar de kustplaats Nha Trang.
Van de week in Nha Trang hebben we niet echt veel kunnen genieten. Al vrij snel na aankomst begon Moira enkele griepverschijnselen te vertonen, een zere keel en algemeen gevoel van “niet lekker”. Omdat Joost dit natuurlijk niet wilde missen sloot hij zich een dag later aan bij de ziekenboeg. Moira heeft zich vrij snel weer redelijk hersteld. Joost – zoals altijd – wilde dit natuurlijk beter doen en maakte er echt een heel circus van. Hij kreeg, in tegenstelling tot Moira, heftige koortsen waarbij hij meer dan normaal begon te rillen. Na twee dagen hebben we opgezocht wat dat zou kunnen zijn en omdat we het niet vertrouwde zijn we naar het provinciale ziekenhuis gegaan. Op zich was dit ook wel “site-seeing”. De standaarden hier liggen toch iets anders dan in NL (negatief en positief). Ruim 2 uur later was er een bloedonderzoek gedaan, wisten we dat het een keelontsteking was en stonden we met een tas aan medicijnen weer buiten. Kosten: 25 euro.
Uiteindelijk hebben we per fiets nog wel iets van de omgeving kunnen zien (zie de foto’s voor het resultaat van dit dagje “tourist”). Niet alles maar dat is niet erg omdat we de 6 dagen rond kerst weer terug zijn in deze plaats.
Geheel tegen Joost zijn principes in zijn we met een binnenlandse vlucht weer een paar honderd kilometer naar het noorden gegaan. Normaal gesproken reizen we liever over land omdat je dan meer ziet, maar omdat we over ruim 10 dagen weer terug moeten zijn in Nha Trang. De bestemming was Da Nang en uiteindelijk het zeer oude plaatsje Hoi An, een van de weinig plaatsen hier in de omgeving die niet is vernield door de voorgangers van Bush (zullen ze wel over het hoofd hebben gezien).
Hoi An is het walhalla voor Moira. Al sinds tijden wil ze graag nieuwe kleding en dat is voor haar bijna niet te krijgen hier. Hoi An specialiseert zich in het op maat maken van kleding. Eenmaal aangekomen was dit ook wel overduidelijk met winkelstraten waarbij het minimaal 90% kledingmakers betreft. Vandaag hebben we onze slag dan ook geslagen en heeft Moira 3 nieuwe broeken, 2 nieuwe truitjes en een paar sandalen bestelt, kosten 80 euro (jaloers ?!).
Laatst las Moira op een de door haar gevolgde weblogs nog een leuk verhaal van 2 stelletjes die elkaar op reis zouden gaan ontmoeten. Dit kan ook anders: Zitten we ontschuldig schandig goedkoop bier te dringen (0,20 eurocent per glas), komt daar live een weblog van Moira langslopen. Ad en Anja (http://www.abtravel.nl) zijn ongeveer net zolang onderweg als wij maar hebben inmiddels een totaal andere route bereisd. “Oh, dat zijn zij van die $ 10.000,- “ wist zij zich nog te herinneren. Wat begon als een kort gesprekje is uitgelopen op een avond vol goedkoop bier en een lekkere pizza. Wat een toeval (zie de onze foto’s en vooral hun weblog, zij maken veel leukere foto’s :)
De komende dagen zij wij nog hier, terwijl wij wachten op de kleding van Moira. Over een paar dagen gaan we rustig (en dus over land) terug naar het zuiden en zullen met de kerst over een goede internetverbinding beschikken. T.z.t. zullen we gaan proberen jullie live een goede kerst toe te wensen.
Hebben jullie trouwens de kerstkaarten al ontvangen? Een kleine reactie op dit bericht of in het gastenboeken zouden we erg waarderen zodat we weten wie al die onzin van ons leest.
Groeten, fijne kerst en best wishes,
Moira en Joost
foto's Ho Chi Mihn (2)
foto's Nha Trang
foto's Hoi An
vrijdag, december 07, 2007
zaterdag, december 01, 2007
Xin chao
… of te wel: Hallo! …
Van ons streven om iedere week een bericht te plaatsen komt, zoals gewoonlijk, niets terecht. Het is al weer twee weken geleden dat wij ons vorige bericht schreven vanuit het paradijselijke eiland Phu Quoc. Nu zitten inmiddels in Ho Chi Minh / Saigon. Dat zijn de twee namen die hier door elkaar heen worden gebruikt.
Uiteindelijk zijn wij twee weken op Phu Quoc gebleven, verdeelt over 2 hotels. In deze tijd heeft Joost flink wat gewerkt en heeft Moira veel gerelaxed. Joost heeft ook gedoken. Wat hij al verwachte is uitgekomen, het was leuk om te doen maar niet echt speciaal. Het onderwaterleven is veel minder ontwikkeld door de relatieve ondiepte (maximaal 8 meter). Dus voor het duiken hoef je niet te gaan, maar als je echt een ultieme strandervaring wilt dan moet je het zeker niet laten. Schiet dan overigens wel op want ze zijn al weer flink aan het bouwen waardoor het niet lang zal duren voordat je hier ook alle ‘ongemakken’ van het massatoerisme zult vinden.
De volgende bestemming voor ons werd Can Tho, de hoofdstad van de Mekong Delta. De reis bestaat uit een bootreis van 4 uur en een busrit van nog eens 4 uur. Voor de terugreis hebben we maar gekozen voor een ‘normale’ veerboot waardoor het een stuk ‘saaier’ was dan het vorige avontuur. Toch is deze reis tussen het eiland en Can Tho toch wel weer een ervaring geworden. Het is ze (de scamartists) eindelijk gelukt om ons een klein beetje af te zetten. Nadat de boot had aangemeerd stonden de motodrivers ons alweer vriendelijk toe te schreeuwen. Omdat de pier een kilometer of 2 buiten de stadskern lag ontkwamen we er niet aan om een aanbieding te accepteren. De motodriver zou ons afzetten bij een busstation om vervolgens te laten vervoeren naar Can Tho. Het belletje had bij ons moeten beginnen te rinkelen toen we midden in een drukke straat bij een houten stalletje werden gedropt. Maar het was voor ons nog niet duidelijk hoe de bussen in Vietnam er uitzagen / hoe zij werkten. Het kaartje was snel gekocht en in het uur dat we moesten wachten hebben we vele officiële bussen zien langskomen, het zag er allemaal heel mooi / goed uit. Tot het moment dat er een roestbak de hoek om kwam (dat hij nog kon rijden was een wonder) en ons werd aangewezen dat we daar in mochten stappen. De bus was op dat moment nog leeg. Het eerste uur van de reis bestond uit het oppikken van enkele Vietnamese passagiers en veel vracht (cement, iets dat naar mest stonk en andere pakketten en zakken). De luidruchtige bus, zonder vering en een deur die er ongeveer ieder kwartier uitviel heeft ons nog ruim 4 uur vermaakt voordat we aan de rand van de stad werden afgezet. Overigens hebben ze ons ook figuurlijk afgezet door ons vier keer zoveel te laten betalen dan een luxe airconditioned bus. Die twee weken op het eiland hebben ons iets teveel laten ontspannen, maar vanaf dat moment zijn we weer ‘scherp’ :)
Can Tho is een hele leuke en rustige stad. Ze maken zich druk met de voorbereidingen voor het aankomend kerstfeest (Moira: “Gelukkig, ze vieren het!”). De grote rivier biedt prachtige uitzichten en we vonden het zo leuk dat we een hotel hebben gereserveerd voor de kerstdagen.
Na een paar dagen zijn we per hydrofoil boot naar Ho Chi Minh afgereisd. Doordat we teruggaan met de kerst zijn we wat korter in Can Tho gebleven en gaan we de ‘touristen dingen’ dan wel doen. Z’n hydrofoil boot is echt heel leuk. Het zit comfortabel en je hebt een prachtig uitzicht op de Mekong Delta terwijl je er met 65 kilometer per uur doorheen scheurt. Op het water is dat echt ongekend snel!
In Ho Chi Minh was het wel weer even wennen aan de stadsdrukte. Ze hebben hier nog veel meer moto’s dan in Phom Penh en bovendien toeteren ze ook nog meer. Maar toch is het best leuk om er weer even te zijn. In het volgende bericht zullen we meer vertellen en laten zien van deze metropool.
Tot snel en fijne Sinterklaas,
Joost en Moira
14 foto's Can Tho
12 foto's Ho Chi Minh
Van ons streven om iedere week een bericht te plaatsen komt, zoals gewoonlijk, niets terecht. Het is al weer twee weken geleden dat wij ons vorige bericht schreven vanuit het paradijselijke eiland Phu Quoc. Nu zitten inmiddels in Ho Chi Minh / Saigon. Dat zijn de twee namen die hier door elkaar heen worden gebruikt.
Uiteindelijk zijn wij twee weken op Phu Quoc gebleven, verdeelt over 2 hotels. In deze tijd heeft Joost flink wat gewerkt en heeft Moira veel gerelaxed. Joost heeft ook gedoken. Wat hij al verwachte is uitgekomen, het was leuk om te doen maar niet echt speciaal. Het onderwaterleven is veel minder ontwikkeld door de relatieve ondiepte (maximaal 8 meter). Dus voor het duiken hoef je niet te gaan, maar als je echt een ultieme strandervaring wilt dan moet je het zeker niet laten. Schiet dan overigens wel op want ze zijn al weer flink aan het bouwen waardoor het niet lang zal duren voordat je hier ook alle ‘ongemakken’ van het massatoerisme zult vinden.
De volgende bestemming voor ons werd Can Tho, de hoofdstad van de Mekong Delta. De reis bestaat uit een bootreis van 4 uur en een busrit van nog eens 4 uur. Voor de terugreis hebben we maar gekozen voor een ‘normale’ veerboot waardoor het een stuk ‘saaier’ was dan het vorige avontuur. Toch is deze reis tussen het eiland en Can Tho toch wel weer een ervaring geworden. Het is ze (de scamartists) eindelijk gelukt om ons een klein beetje af te zetten. Nadat de boot had aangemeerd stonden de motodrivers ons alweer vriendelijk toe te schreeuwen. Omdat de pier een kilometer of 2 buiten de stadskern lag ontkwamen we er niet aan om een aanbieding te accepteren. De motodriver zou ons afzetten bij een busstation om vervolgens te laten vervoeren naar Can Tho. Het belletje had bij ons moeten beginnen te rinkelen toen we midden in een drukke straat bij een houten stalletje werden gedropt. Maar het was voor ons nog niet duidelijk hoe de bussen in Vietnam er uitzagen / hoe zij werkten. Het kaartje was snel gekocht en in het uur dat we moesten wachten hebben we vele officiële bussen zien langskomen, het zag er allemaal heel mooi / goed uit. Tot het moment dat er een roestbak de hoek om kwam (dat hij nog kon rijden was een wonder) en ons werd aangewezen dat we daar in mochten stappen. De bus was op dat moment nog leeg. Het eerste uur van de reis bestond uit het oppikken van enkele Vietnamese passagiers en veel vracht (cement, iets dat naar mest stonk en andere pakketten en zakken). De luidruchtige bus, zonder vering en een deur die er ongeveer ieder kwartier uitviel heeft ons nog ruim 4 uur vermaakt voordat we aan de rand van de stad werden afgezet. Overigens hebben ze ons ook figuurlijk afgezet door ons vier keer zoveel te laten betalen dan een luxe airconditioned bus. Die twee weken op het eiland hebben ons iets teveel laten ontspannen, maar vanaf dat moment zijn we weer ‘scherp’ :)
Can Tho is een hele leuke en rustige stad. Ze maken zich druk met de voorbereidingen voor het aankomend kerstfeest (Moira: “Gelukkig, ze vieren het!”). De grote rivier biedt prachtige uitzichten en we vonden het zo leuk dat we een hotel hebben gereserveerd voor de kerstdagen.
Na een paar dagen zijn we per hydrofoil boot naar Ho Chi Minh afgereisd. Doordat we teruggaan met de kerst zijn we wat korter in Can Tho gebleven en gaan we de ‘touristen dingen’ dan wel doen. Z’n hydrofoil boot is echt heel leuk. Het zit comfortabel en je hebt een prachtig uitzicht op de Mekong Delta terwijl je er met 65 kilometer per uur doorheen scheurt. Op het water is dat echt ongekend snel!
In Ho Chi Minh was het wel weer even wennen aan de stadsdrukte. Ze hebben hier nog veel meer moto’s dan in Phom Penh en bovendien toeteren ze ook nog meer. Maar toch is het best leuk om er weer even te zijn. In het volgende bericht zullen we meer vertellen en laten zien van deze metropool.
Tot snel en fijne Sinterklaas,
Joost en Moira
14 foto's Can Tho
12 foto's Ho Chi Minh
Abonneren op:
Posts (Atom)
