zondag, november 04, 2007

Costa del Cambodja

Hallo allemaal,

Weer ruim een week en een paar honderd kilometer geleden schreven wij vanuit Phnom Penh. De afgelopen week zaten wij op de Costa del sol van Cambodja: Sihanouk Ville. Deze naar de koning vernoemde badplaats is de enige grote aan de kleine kust van Cambodja. Maar verwacht geen “echte” badplaats zoals we die kennen van zuid europa of Thailand, er zijn grote verschillen.

Door heel Cambodja heen is te merken dat dit een heel arm land is met een trage ontwikkeling. Ook hier aan de kust domineert dat het leven van de Cambodianen. Je merkt het aan de staat van de wegen, de bijna overdreven manier waarop westerlingen hier worden aangezien voor geldautomaat en de bedroevende manier waarop kinderen worden ingezet om het familie inkomen iets op te krikken. Desondanks denken we wel dat het goed is om hier te komen. Op macro niveau betekend het natuurlijk dat we geld in de economie pompen, hoewel op micro niveau we het idee hebt dat we machteloos zijn. Dus iedereen die een ‘avontuurlijke’ vankantie zou willen en een aantal weken hier in Azie is, kan zeker 1 of 2 weken een bijzondere tijd meemaken.

De situatie van sommige kinderen hier is wel echt onacceptabel. Na wat Europeanen te hebben gesproken die hier wonen is de manier hoe we hier mee omgaan wel veranderd. Het liefste zou je iets doen waardoor je z’n kind op lange termijn zou kunnen helpen, maar dat lijkt onmogelijk. De kinderen die wij zien zijn daar niet voor zichzelf, maar voor de ouders of nog erger: ze zijn verhuurd aan een ‘criminele’ organisatie. Nu weten we niet in hoeverre dit echt klopt, maar het valt wel op dat ze er elke dag zijn met het zelfde verhaaltje. Soms zie je ze ook echt teruggaan naar een volwassene en even later zie je ze weer alleen lopen.

Werk je mee aan dit soort praktijken en geef je ze geld dan maak je het winstgevend en lonend en dat is het laatste wat je wilt. Maar wat dan? Dan maar iets geven waaraan alleen het kind iets heeft, wat te eten of snoep. We denken dat de kinderen wel voldoende eten krijgen en als we horen dat dit niet zo is, dan kunnen ze altijd iets krijgen. Maar in de meeste gevallen geven we iets totaal onbenulligs: snoep. We kopen de rollen fruit Mentos inmiddels per doos en als we zien hoe je de kinderen er hier mee omgaan, dan weet je in ieder geval dat het geen kwaad kan. Vandaag liepen we nog door een ‘normale’ woonwijk. Op een gegeven moment zien we een aantal kinderen en geven ze een paar rollen snoep … je raad het al, binnen een tel waren er meer kinderen dan rollen snoep in een doos. Morgen maar weer kijken of we een doos kunnen vinden.

Het laat volgens ons een aantal dingen zien. Er zijn ook landen op de wereld buiten Afrika die nog wel wat meer hulp kunnen gebruiken. Misschien als ze hier olie vinden dat er dan wel hulp mogelijk is van het westen, maar tot die tijd zal het wel drama blijven. Wij als de doorsnee Europeaan hebben eigenlijk geen idee dat dit speelt. Maar wat moet je doen om ze te helpen ? … wij weten het niet. Suggestie zijn altijd welkom … Een nationale Mentos inzamelingsactie hadden we zelf al bedacht, maar dan worden ze net als onze Europeese kinderen te dik, dus dat werkt alleen op kleine schaal :)

Zo, ook eens een keer een verhaaltje dat niet zo zonnig is als de foto’s die we binnenkort ook zullen plaatsen. Maar goed, nu ons “eigen” reisverhaaltje:

Het weer is hier echt prachtig. Inmiddels is het slecht weer op Ko Tao (het regenseizoen) en hebben we het hier een stuk beter. Volgens de Lonely Planet zou het ook hier een drama moeten zijn, maar het valt echt alles mee. Af en toe is het een dag minder maar over het algemeen is het (te) warm en zonnig.

In deze hoek van Cambodja hebben ze meestal ook BVN. Het staat voor “Beste van Nederland en Vlaanderen” en we kunnen ook weer een gewoon NL journaal kijken en “de wereld draait door”. Goed, dat ben je na een dag ook weer zat, maar dan heb je natuurlijk altijd de “Fabeltjeskrant” nog (zie foto’s). Je zult het niet geloven, maar we hebben echt dubbel gelegen om Ed & Willen Bever en zijn maatjes.

Ook in Sihanouk Ville hebben we weer gekozen voor een dagtrip met een Tuk-Tuk. Misschien hadden we beter moeten kijken wat er allemaal te zien is, want we waren nogal vroeg klaar voor een “dagtrip”.

Als eerste hebben we een bezoek gebracht aan het Vietnamese consulaat. Niet echt een ‘leuke’ plek voor een tourist, maar ze schijnen de snelste visa voor Vietnam in de hele wereld te hebben … waarschijnlijk ook de duurste. Voor een 60 dagen visum betaal je 60 US dollar. Nu is dat voor ons westerlingen een koopje, maar hier is 60 dollar wel echt heel veel. We zijn dan ook benieuwd of ze ons een pootje hebben gelicht. Misschien kunnen andere reizigers die dit lezen en ervaring hebben er eens een mailtje over sturen of een reactie achter laten. Misschien is het ook wel heel normaal. Zeer waarschijnlijk wordt het dus kerst en oud-en-nieuw in Vietnam, we zijn benieuwd.

Sihanouk Ville bestaat eigenlijk uit drie delen. Een centraal deel met de markt en de winkels en twee uiteinde die beide stranden bieden. Na een week aan de “luxe” kant te hebben gezeten wilde we ook graag naar de “low budget” kant. Het leuke hiervan is dat de mensen die je daar ontmoet altijd vele malen leuker zijn dan op de duurdere plekken. Waarschijnlijk zullen de meeste “oud” reizigers kunnen bevestigen dat het ontmoeten van mensen en verhalen een van de leukste dingen van het reizen is, zo niet het leukste. Na het consulaat hebben we ons af laten zetten op dit gedeelte en hebben een guesthouse gezocht voor een aantal extra dagen. Zelfs alleen al in dit dorp / stad merk je de verschillen tussen het “rijke westerse” gedeelte en het backpackers gedeelte.

Dat reizen niet alleen maar geweldig is heeft Joost hier gemerkt. Zijn slippers (flip-flops) hebben het hier na velen duizende kilometers begeven. Paniek alom. Gelukkig kon hij zijn reis vervolgen door voor een dollar een paar nieuwe te kopen (maat 38 terwijl hij 46 nodig heeft). Later trouwens wel de grootste moeite gehad om een paar redelijke te vinden. Slippers zelf zijn hier zat maar een grote maat zit er niet in en vooral niet als je ze nodig hebt. Nu heeft hij maat 44 en ondanks dat ze wat knellen kan hij er even mee voort.

Naast de slippermarkt hebben we nog een aantal andere plaatsen bezocht. In vergelijking met de hoofdstad is er niet echt ‘veel’, maar de foto’s spreken voor zich. Zelfs de weinige lokaties hier zijn prachtig. Meestal heb je ook uitzichten waar je minuten lang naar kunt kijken (zie nogmaals de foto’s).

Je kan hier ook duiken en Joost kan er niet op wachten om te gaan. Hij probeert in zoveel mogelijk landen ook te duiken en zo het ‘beste’ te zoeken wat er te krijgen is op onze wereldbol. Maar ja … dikke pech voor hem … hij is ziek. Een lekker griepje en hij kan onmogelijk zijn oren klaren (ja, hij kan het ook boven water). Hopen dat het overigens snel over is en dat hij alsnog kan. In Nederland nooit ziek en precies wanneer het niet moet is hij hier ziek. Neusspay hebben we wel meegenomen maar slijmoplossers niet. Hij vond het niet nodig …

Over een aantal dagen gaan we door naar de volgende stad: Kampot. Deze stad ligt aan een rivier die daar in de zee uitkomt. Na enkele dagen gaan we door naar Vietnam. Geen idee of ons volgende bericht nog uit Cambodja is of Vietnam, maar in ieder geval tot dan …

Veel liefs,

Joost & Moira

foto's Sihanouke Ville

PS. Als wij een bericht schrijven dan werken we daar allebei aan. Soms schrijven we persoonlijke stukjes en andere keren algemeen. Joost kijkt de stukjes altijd als laatste na waardoor het misschien lijkt alsof hij altijd schrijft, maar dat is niet zo h’r :) Moira :P

1 opmerking:

Marja Flick zei

He, he we hebben lekker gelachen om het schoenmaatje van Joost. Je voelt op je klompen aan dat dat problemen kan geven in een regio waar de mensjes nogal klein zijn uitgevallen ;-)
Jammer dat Joost nu ziek is maar ik wil met alle liefde een potje homeopatische pollenprut voor door de appelmoes sturen....of toch maar niet?

Leuk hoor om via het blog de reis mee te maken.

Groetjes en tot gauw. Op het net dan ;-)

Marja