Het land van Oz

Zo, we hebben de laatste tijd weer veel gedaan en zoals altijd lopen we weer hopeloos achter met het weblog. Sinds ons vertrek uit Sydney hebben we niet stil gezeten. Na een road trip van 2500 KM hebben we drie weken in Melbourne rondgehangen. Vanaf hier met de boot naar Tasmania en daar 2 weken gecrepeerd (euh … gekampeerd) in een camper. Na Tassie per vliegtuig naar Perth en na daar een maand te hebben verbleven zitten we nu in Kuala Lumpur (Maleisie).

Road trip

In Sydney hebben we een geweldig gave auto gehuurd. Het was een Holden Commodore Executive. Holden is een Australisch merk dat ontwerpen koopt bij andere fabrikanten. Vooral van Opel maken zij vrijwel alle modellen (zoals de Holden Astra) en ook het model dat wij hadden volgens ons een Opel. De iets te grote bak met een 2.8 liter automaat reed echt als een beest en “dronk” iedere 10 KM een liter. Niet echt heel zuinig, maar voor 0.60 eurocent per liter kan dat de pret niet drukken.

Een echte route hadden we niet uitgestippeld. Het idee was om de kust af te rijden richting het zuiden en uiteindelijke hebben wij vrijwel alle omwegen genomen die we hebben kunnen vinden. Van de reis die normaal gesproken in 1100 KM af te leggen is hebben we 2500 KM weten te maken.

Iedere dag tegen het einde van de middag zochten we een gehucht en zonder enig probleem kun je daar terecht bij een van de vele “Motor Inn’s”. De kwaliteit was soms bedroevend en andere keren weer geweldig. Vooral de motelletjes die werden gerund door families waren over het algemeen uitstekend. De grootste fout die we hebben gemaakt was een kamer te nemen bij een restaurant / bar, waarbij we later pas doorhadden dat dit de plek was voor de jeugd om tot 02:00 naar de disco te gaan.

De natuur en de uitzichten tijdens de reis waren adembenemend. Niet alle dagen waren qua weer even geweldig, maar zelfs is slecht weer valt je mond soms open van verbazing hoe mooi het is. Doordat we in de bergen hebben gereden, langs de oost kust en langs de zuid kust hebben we behoorlijk uiteenlopende landschappen kunnen zien. De ruimte die zij hier hebben is eigenlijk niet goed te beschrijven, het is gigantisch! Met de foto’s bij dit bericht zullen jullie wel een beeld kunnen krijgen.

Of wij kangaroos hebben gezien? Ja, honderden. Helaas allemaal dood :( Iedere paar kilometer zie je wel weer een plat gereden beest liggen. Er worden er zoveel aangereden omdat er zoveel zijn. Voornamelijk tijdens de schemering en zonsopkomst kun je er veel zien en gebeuren er veel ongelukken. We hebben het dan ook maar niet opgezocht en hebben ons alleen overdag op de weg begeven. Toch hebben we 1 keer geluk gehad. Ergens op een rustige plek in de bergen zat er een kangaroo langs de kant van de weg. Toch wel even schrikken als je daar met een gangetje van 80 KM / uur op afrijd. Gelukkig bleef hij netjes zitten.

De kwaliteit van de wegen is echt super en als dit anders is, dan melden zij het. Onderweg geven ze meestal aan of er ook een alternatieve route is voor toeristen (tourist drives). We hebben bijna al deze routes gereden die wij tegen zijn gekomen. Vooral één route zullen we ons nog lang gaan herinneren. Er stond dat er een stuk van de route unsealed (=onverhard) was, maar dat dit 65 KM door een bos zou zijn :) Na een kilometer of 30 hebben we de coördinatie opgeschreven (vanuit de GPS) en dit later met Google maps opgezocht (klik hier). Goh, daar moet je geen pech krijgen want dekking met je GSM heb je niet, mensen zie je niet en het eerste beste dorpje is wel even lopen.

Nog een voorbeeld van hoe groot en uitgestrekt Oz is bleek in een nationaal park. In het nationale park zelf is geen accommodatie en we moesten dus beslissen of we voor of na het park wilde overnachten. Tijdens de rit van meer dan 300 KM zijn we maar iets van 10 auto’s tegengekomen en voor de rest wat plat gereden kangaroos. Gelukkig waren de wegen recht en waren er maar weinig bergen, dus we waren ruim voor het donker door het park. Kunnen jullie het je voorstellen om van Groningen naar Maastricht te rijden en maar 10 auto’s tegen te komen?

Het park is een aantal jaar geleden trouwens ook ten prooi gevallen aan een bushfire. Nog steeds kun je tientallen kilometers aan dode bomen zien. Voor zover je kunt kijken, van links naar rechts, velden en berghellingen vol met dood hout. Goed het hoort bij de cyclus van de natuur maar het blijft zonde.

Zoals jullie wel zullen weten waren er recent ook weer grote bushfires in Oz. Er is hier weken lang over niets anders gepraat. Onderweg hebben we door een klein bos gereden dat niet lang daarvoor was afgebrand. Ook hebben we nog een nationaal park gezien dat nog branden. Sterker nog, dat was het park dat een aantal weken geleden pas als laatste onder controle is gekomen. Het was Wilsons Promontory. Bij de foto’s kunnen jullie het zelf zien, maar in het echt was het nog indrukwekkender. Het leek wel als of de hele horizon in brand stond.

We zijn ook op het super toeristische “Philip Island” geweest. Iedere toerist in de buurt van Melbourne zal hier wel langs gaan. Een van de attracties daar is een grote pinguïn kolonie. Ieder dag bij schemering komen zij vanuit zee aan land om te rusten en de jongen te voeren. Net als de 500 andere toeristen hebben wij met een verrekijker de branding afgespoord naar de eerste die zouden komen. Wat een mietjes zijn dat zeg :) Ze zijn het kleine stukje tussen de branding en de duinen kwetsbaar voor roofvogels en dat weten ze maar al te goed. Ze durven dus ook niet zo maar het strand over te lopen. Soms zie je er een paar die een paar meter het strand op komen en dan snel terug rennen en op hun buik zo terug glijden in de zee. Uiteindelijk, als het iets donkerder is en er meer zijn, durven ze het wel en vervolgens kun je er vele honderden het strand op zien marcheren. Een prachtig gezicht. Helaas mag je er geen foto’s meer van maken. Onze Aziatische mede toeristen schijnen het maar niet te kunnen leren dat die 30 cm lange pinguïns bang zijn voor een paar honderd flitsers.

Het auto rijden zelf was ook behoorlijk wennen. Links rijden, alle instrumenten op een andere plaats … gelukkig was het een automaat. Als Joost linksaf wilde slaan dan zetten hij zijn ruitenwissers aan. Wilde hij zijn ruitenwissers aan doen, dan deed hij zijn richtingaanwijzers aan. Onderweg kwamen we Nederlanders tegen die al jaren in Oz wonen en zelfs zij maken nog wel eens fouten met de instrumenten.

Ook al duurde deze road trip maar een week hebben wij er een enorme bak aan leuke herinnering aan over gehouden. Dit gaan we zeker vaker doen.

24 foto's

Melbourne

Melbourne en Sydney hebben bijna niets gemeen. Hier in Oz lijken de mensen ook redelijk verdeelt als het gaat welke stad beter / leuker / mooier is. De meeste mensen die Sydney leuk vinden hebben het niet zo op Melbourne en anders om. Wij behoren tot de groep die Sydney veel leuker vinden dan Melbourne.

Ons appartement in Melbourne bevond zich in Docklands. Dit gebied zou moeten lijken op Darling Harbour in Sydney. Het is er nog erg nieuw en netjes en het ontbreekt aan een gezellige sfeer. Het centrum is vanaf Docklands ongeveer een kwartiertje lopen, goed te doen dus. Maar het centrum is net als Docklands een beetje saai en ook daar lijkt het te ontbreken aan de “X factor” die Sydney zo doet bruisen.

Goed, we hebben het best leuk gehad maar je ontkomt er niet aan de steden te vergelijken. Het is al 200 jaar een strijd tussen die steden. Zoiets als wij in NL hebben tussen Amsterdam en Rotterdam. In de stad hebben we behoorlijk wat attracties en musea afgelopen. Er is alleen niets dat er echt uitspringt en voor een unieke herinnering heeft gezorgd. De drie weken die we hadden geboekt waren ruim voldoende.

10 foto's

Tasmanie

Vanuit de haven van Melbourne vertrekt de “Spirit of Tasmania”. Deze bijzonder grote veerboot heeft 5 dekken voor (vracht)auto’s en 3 met restaurants en slaapgelegenheden. De reis begint ’s avonds om 8 uur en de volgende ochtend om 7 uur kom je aan in Devonport, de grootste haven van Tasmania. De boottocht was erg leuk en uniek, dineren op zee en mooie hut voor de nacht. Overigens hebben we de boot alleen genomen omdat het ons leuk leek. Het vliegtuig doet het in een uur en kost de helft :)

Na onze aankomst in het noorden hadden we nog een busreis nodig om van het noorden naar het zuiden (Hobart) te gaan. Tasmania is ruim twee keer zo groot als Nederland en er wonen maar 500.000 mensen. Het “busreisje” duurde zes uur :)

We moesten naar het vliegveld van Hobart, alwaar we onze Bridge camper konden afhalen. Omdat wij nog nooit eerder hadden gecrepeerd (euh … gekampeerd) leek het ons wel handig om de twee weken in Tasmania te gebruiken als test, waarna wij dit later misschien voor langere tijd op het vaste land van Australië wilde gaan doen.

Het was echt een hele cultuurschok voor ons. Meestal hebben we redelijk veel ruimte en nu werd ons hele leven samengevat op een vloeroppervlak van 7 bij 3 meter. Wil je aan tafel zitten? Goed, dan halen we het bed weer even af. Wil je slapen? Dan breken we de tafel weer af en maken het bed op. We hadden voor 2 personen nog best een luxe bak. 7 Meter is best fors en we hadden een eigen keukentje, douche en toilet. Wat voor een gemiddelde kampeerder misschien luxe is bleek voor ons echt back-to-basic. En wat vonden we er van? Nou, Joost was het na 6 uur al zat. Hij vond de camper rijden als een veel te grote en luidruchtige dweil en kon niet echt wennen aan de kleine ruimte. We zijn blij dat we nu kunnen zeggen dat we het ook hebben gedaan en weten wat het is, maar waarschijnlijk blijft het voor ons toch bij huurauto’s en motelletjes. Eigenlijk wel een voor de hand liggende uitkomst voor de twee verwende nesten die we zijn.

Tasmania is prachtig! We hebben het hele eiland rondgereden en de verschillende soorten landschappen allemaal kunnen zien. Onvoorstelbaar mooi. Joost vond dat het exact was wat hij bij Nieuw-Zeeland in gedachte heeft. Veel ruimte, prachtige kusten en nog beter regenwoud. Het kan vooral ’s nachts erg koud zijn maar overdag was het meestal rond de 20 graden. Gelukkig hebben we om de regen heen kunnen rijden waardoor we maar twee dagen aan de regen kwijt waren.

27 foto's

Perth

Officieel de meest geïsoleerde hoofdstad (van de staat West Australia) in de wereld. In Sydney hadden we ons al verteld dat Perth een van de meest “laid back” plaatsen is in Australia en dat de mensen heel toegankelijk en aardig zijn. Nou, na een maand kunnen we inderdaad zeggen dat het qua sociaal leven, klimaat en tempo waarschijnlijk de beste stad in Australia is. We hebben een super tijd gehad.

We verbleven in een appartement in het oosten van de stad dat wordt verhuurd door een particulier. Werkelijk alles wat je kunt wensen was aanwezig. Een zeer mooie keuken, flat screen TV met FoxTel (meer dan 80 kanalen :) en zeer stijlvol ingericht. Binnen drie dagen voelt het al als een eigen huis en de maand is omgevlogen. Als we geen verder boekingen hadden gedaan (tickets en volgende appartement) dan hadden we zeker verlengd en misschien wel meteen voor een lange tijd.

Wij spelen al jaren poker op de computer (voor punten, niet voor geld). Soms hebben we een paar dagen dat we niets anders doen en daarna spelen we het weer weken niet. In Perth hebben we de Australian Poker League (APL) ontdekt. Dit is een gratis nationale competitie en is razend populair. Pubs huren de APL in om mensen naar hun tent te krijgen en iedere dag van de week is er wel ergens een toernooi. Wij speelden drie avonden per week en door onze eerdere ervaring konden we gelijk goed meedoen met de rest en we hebben beide meerdere malen de finale tafel gehaald en Joost heeft er zelfs twee gewonnen. De prijs is een waardeloze “trofee”, maar het gaat om het idee en het gaat uiteraard voornamelijk om de eer.

Na een paar avonden begin je de eerste mensen bij naam te kennen. Na twee weken ken je 20 man en zij die van jou, en na drie weken ga je al dingen buiten het pokeren met elkaar ondernemen. Wat een ideale manier om een sociaal leven op te bouwen. Door de open cultuur in Australia, en in Perth in het bijzonder, zul je binnen no time een hele groep aan kennissen en vrienden op kunnen bouwen. We zijn er zo druk mee geweest dat we niet zo heel veel aan site seeing hebben gedaan. Al met al een geweldige tijd gehad.

13 foto's

en nu?

Ja, we wisten het zelf even niet zo goed. Je moet vliegen omdat Perth zo geïsoleerd ligt. We hebben nu de onderste helft van Oz gehad. Naar het noorden? Weet je wat … neem het goedkoopste ticket dat je kunt vinden en laat je zo verrassen waar je heen gaat… Het is allemaal prachtig op zijn plek gevallen. Naar Nieuw-Zeeland willen we wel, maar het is nu te koud. We mogen tot half december 2009 in Oz blijven en we kunnen dus makkelijk wat omwegen nemen.

De tickets die we hebben gevonden kosten 2 euro per stuk (62,50 met alle toeslagen). We gaan naar het voor de hand liggende Kuala Lumpur :) Deze 6 uur durende vlucht was zelfs nog goedkoper dan een lokale vlucht. Raar maar waar, alles is op zijn plek gevallen qua reisplan. We moeten nog even een paar maanden wachten om naar Nieuw-Zeeland te gaan en deze tijd kunnen we mooi vullen met een maand KL, paar weken duiken op Ko Tao in Thailand en dan kunnen we meteen nog even langs Hong Kong en China. Vervolgens gaan we terug naar Oz (eind aug / begin sept) om het noorden / noordoosten te doen en als ons visum daar afloopt in december dan is het prachtig weer in Nieuw-Zeeland.

We hebben trouwens veel Australiërs kunnen laten lachen om dit plan. We hebben ze wijs gemaakt dat we gaan overwinteren omdat het in Oz nu winter is en te koud voor ons. In Perth betekent dit ongeveer 3 keer per maand regen en de meeste dagen bieden een strak blauwe lucht met temperaturen tussen de 20 en 30 graden. Ze snapte er niet van :) Er zit overigens wel een kern van waarheid in (dat we niet zo goed tegen de kou kunnen). We hebben een dag gehad dat het 19 graden in de huiskamer was en in een T-shirt en korte broek zat Joost werkelijk te rillen van de kou over zijn hele lichaam. Hij heeft maar een trui gekocht en draagt die nu buiten bij 25+ graden :)

We hebben inmiddels wel weer veel zin in Azië. We gaan zeker heel veel dingen uit Oz missen, maar Azië heeft zijn eigen mooie dingen. Het is een erg dubbel gevoel en omdat we maar voor even gaan, en waarschijnlijk de laatste keer, vinden we het niet zo heel erg om het makkelijke Oz even de rug toe te keren.

Liefs,

Moira en Joost

PS. We weten dat we een zooitje hebben gemaakt van dit weblog. Hoe langer we op reis zijn hoe minder aandacht we hebben voor dit weblog. Leest iemand dit überhaupt nog wel, of kunnen we er net zo goed mee stoppen? Een alternatief is trouwens nog om voortaan alleen nog maar foto’s te plaatsen. Willen jullie een reactie plaatsen bij dit bericht met wat je er van denkt?